Przedstawiono wyniki badania wpływu rodzaju środka powierzchniowo czynnego i zagęszczacza na stabilność wodnych dyspersji pigmentów. Niejonowymi środkami były Rokanol L-10, Rokanol O-18, Rokacet RZ-17, Rokafenol N-8 i Rokamin SR-22. Jako zagęszczacze zastosowano sól sodową karboksymetylocelulozy, wodorozcieńczalny oligomer poliuretanowy i poli(alkohol winylowy). Na podstawie badań sedymentacyjnych wyznaczono optymalną ilość środka powierzchniowo czynnego i zagęszczacza w wodnej dyspersji pigmentu, przy której otrzymuje się maksymalną wydajność dyspergowania. Wskazano na zależności jakie występują między właściwościami środków, zagęszczaczy oraz pigmentów. Zaproponowano praktyczne wykorzystanie wyników badań do obliczenia składu past pigmentowych.
EN
Seven inorg. pigments were stirred sep. (15 min, 1000 rpm) with aq. solns. of com. surfactants (concns. 0,25-5,0 g/L) and then subjected to sedimentation for 3 days to det. dispersion efficiency as a function of surfactant content and type. Similarly, aq. pigment dispersions contg. optimum surfactant contents and addnl. a thickener (0.25–15.0 g/L) were studied for dispersion efficiency as a function of thickener content and its type to select the optimum compn. of the pigment paste. Furthermore, pigment sp. surfaces were detd. by measurements of methylene blue adsorption from aq. solns. (concns. 1.0-42.0 mg/L) at room temp. by spectrophotometry to develop the Langmuir isotherm model of the pigment-contg. dispersions with a large sp. surface.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.