Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Uwagi o stanie dna Przekopu Wisły

Rudowski S., Lisimenka A., Kałas M., Wróblewski R., Sitkiewicz P.

Gospodarka Wodna

|

2017

|

Nr 2

58--61

PL

Przedstawiono wyniki najnowszych badań mających na celu dokładne określenie obecnego stanu dna kanału ujściowego Wisły (Przekopu Wisły) na odcinku od portu w Świbnie do falochronów w ujściu do Zatoki Gdańskiej. Wykorzystano nowoczesne, bezinwazyjne techniki pomiarowe, m.in. z zastosowaniem echosondy wielowiązkowej i parametrycznego profilomierza osadów. Uzyskano szczegółowe dane o morfologii dna i strukturze geologicznej osadów. Wykazano, że kanał ujściowy Wisły może nie spełnić w wystarczającym stopniu warunków do swobodnego spływu wód w wypadku dużych wezbrań, a szczególnie w sytuacji intensywnego spływu lodów dryfowych.

EN

The article presents the results of the most recent research aiming at precise determination of the current state of the Vistula estuary channel (the Vistula Cutting) in the section between the harbor in Świbno and the jetties in the Gulf of Gdansk estuary. The research used state-of-the-art, non-invasive measurement techniques, including multi-beam echo sounder and parametric deposits profile gauge. It allowed gathering detailed data on the bottom morphology and geological structure of the deposits. The article proves that the Vistula estuary channel may not sufficiently meet the conditions for free water runoff in the event of large high waters, in particular in the situation of intensive drift ice.

2

The use of the terms trace, mark and structure

Vallon L. H., Rindsberg A. K., Martin A. J.

Annales Societatis Geologorum Poloniae

|

2015

|

Vol. 85, No. 3

527--528

EN

Mark, trace and structure have been in consistently used in ichnology for many years; we wish to clarify the origins and to prescribe correct usage of these terms. The origins of the words are ancient and complex; in the twentieth century they were given clear definitions as ichnologic terms. Seilacher (1953) defined a mark (German Marke) as a physical (abiogenic) sedimentary structure, as in the common terms sole mark, flute mark, but not bite mark or scratch mark. Trace has been defined many times; we recommend the consensus definition of Bertling et al. (2006) as “a morphologically recurrent structure resulting from the life activity of an individual organism (or homotypic or ganisms) modifying the substrate”; this in cludes dwelling trace, feeding trace, bite trace. Structure, as implied in another consensus paper (Frey, 1973), is a neutral term for geologic patterns resulting from either biogenic or abiogenic processes. Use of the three terms in a clear consistent manner will aid communication both among ichnologists and between ichnologists and their colleagues in other fields.

3

Miocen Roztocza

Wysocka A., Jasionowski M., Peryt T. M.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2007

|

nr 422

79-96

PL

Przedstawiono charakterystykę litologiczną utworów mioceńskich występujących na obszarze Roztocza. Utwory dolnobadeńskie, podewaporatowe występują jedynie we wschodniej części Roztocza i wykształcone są jako piaski i piaskowce kwarcowe, kwarcowo-glaukonitowe i kwarcowo-rodoidowe, rzadziej jako wapienie i margle litotamniowe. Ponad nimi leżą gipsy i wapienie ratyńskie zaliczane do utworów ewaporatowych. Powyżej nich występują górnobadeńskie, nadewaporatowe silnie zróżnicowane litologicznie utwory, m.in. wapienie organodetrytyczne i rodoidowe, wapienie glonowo-ślimakowe, podrzędnie piaski kwarcowe i iły. Przykryte są one przez dolnosarmackie skały węglanowe, m.in. wapienie organodterytyczne, organodetrytyczno-terygeniczne, wapienie serpulowo-mikrobialitowe. Analiza mikrofacji oraz struktur sedymentacyjnych badanych utworów wskazuje na płytkowodne wysokoenergetyczne morskie środowisko sedymentacji, o zmieniającym się jednak w czasie chemizmie wód.

EN

The lithological characteristic of the clastic Badenian deposits of the Roztocze Hills is presented, in the territories of Poland and Ukraine. Generally, the Miocene succession of the Roztocze Hills begins with transgressive quartz, quartz-glaukonite and quartz-rhodolithe sands and sandstones of Early Badenian age, possessing their greatest thickness and limits in Ukraine. Towards the top, the sands pass laterally into marls and coralline algal limestones. Those deposits are overlain by a continuous level of gypsum and/or Ratyń Limestones, included into the Evaporitic-Chemical Beds. Various shallow-water carbonate and terrigenous deposits of Late Badenian age overlie the Evaporitic-Chemical Beds. The terrigenous rocks are represented mainly by quartz sands and sandstones with an admixture of glauconite, siltstone and clay. The biogenic rocks are represented by various shell coquinas and reefal-type deposits. The Miocene succession of the Roztocze Hills is terminated by deposits of Sarmatian age. These are represented by serpulid-microbialite reefs, exposed in the westernmost part of the Roztocze Hills. The microfacies and sedimentary structures of studied rocks point to a high-energy, shallow-water, marine environment with changeable chemical conditions during sedimentation.

4

Facies and depositional environments of the Nida Gypsum deposits (Middle Miocene, Carpathian Foredeep, southern Poland)

Bąbel M.

Kwartalnik Geologiczny

|

1999

|

Vol. 43, Nr 4

405-428

EN

Seven facies (five primary and two diagenetic) and 12 subfacies are distinguished within the Nida Gypsum deposits which are a part of the widespread Middle Miocene (Badenian) evaporites of the Carpathian Foredeep cropping out in vicinity of Busko in southern Poland. Facies are defined as products of specific mechanisms of evaporitic deposition: syntaxial bottom growth of gypsum crystals, microbial gypsum deposition (mainly gypsification of organic mats), mechanical deposition and diagenetic and weathering processes. Primary facies and subfacies, and their uncommon sedimentary structures (such as: up to 3.5 m high bottom-grown gypsum crystals, several metres high selenitic domes, gypsum stromatolite domes, halite-solution collapse breccias) record a varied shallow water (0-5 m) evaporitic environment, controlled mainly by depth, salinity and climate.

PL

W badeńskich gipsach Ponidzia wyróżniono 6 facji siarczanowych: gipsy szklicowe, rumosze kryształów gipsu, gipsy trawiaste, szablaste, mikrokrystaliczne, porfiroblastyczne i jedna fację węglanową. W obrębie 5 pierwszych facji wyróżniono 12 subfacji i scharakteryzowano środowiska ich sedymentacji, które w większości są typowe dla płytkiego, okresowo wynurzanego zbiornika ewaporacyjnego. Facje zdefiniowano jako produkty kilku podstawowych mechanizmów depozycyjnych (por. E.Mutti, F.Ricci Lucchi, 1975), m.in. takich jak: (I) syntaksjalny wzrost dużych kryształów gipsu wprost na dnie basenu (gipsy szklicowe, trawiaste i szablaste), (II) mikrobialną (sensu R.V.Burne, L.S.Moore, 1987) depozycję drobnokrystalicznego gipsu, głównie poprzez gipsyfikację mat organicznych (gipsy trawiaste), (III) depozycję mechaniczną (gipsy mikrokrystaliczne), obejmującą opadanie i osiadanie drobnych kryształów gipsu wytrąconych w tonu wodnej, oraz redepozycję osadu gipsowego. Zróżnicowanie facjalne gipsów Ponidzia wynika przede wszystkim z wahań zasolenia i głębokości basenu oraz wilgotności klimatu.