Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wyobrażenia elektryczności na medalach

Surajewska Dobrochna, Świsulski Dariusz

Zeszyty Naukowe Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej

|

2020

|

Nr 70

11--16

PL

W artykule przytoczono przykłady przedstawień wyobrażeń elektryczności, które powstały dla popularyzowania ważnych wydarzeń i uhonorowania osób zasłużonych dla elektryfikacji. Przetransponowanie ze świata zjawisk fizycznych do dziedziny estetyki najczęściej przybierało postać kobiety-bogini. Takie personifikacje występują na medalach z okresu francuskiej secesji a także polskich i niemieckich. Opisano nawiązujący do tej tradycji, wydany w 2019 roku, medal z okazji 100-lecia Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

EN

The article presents examples of representations of electricity that were created to popularize important events and to honor people distinguished for electrification. When this elusive matter was transferred from the world of physical phenomena to the field of aesthetics, it most often took the form of a woman - goddess, but also a man. Such personifications appear on medals from the French Art Nouveau period, as well as on Polish and German ones. A medal referring to this tradition, released in 2019 on the occasion of the 100th anniversary of the Association of Polish Electrical Engineers, is described.

2

Zachowania dziedzictwa kulturowego z czasów secesji europejskiej w miastach Chin

Shuan Li

PUA Przestrzeń Urbanistyka Architektura

|

2019

|

Vol. 1

171--179

PL

Dziedzictwo czasów secesji europejskiej w Chinach to wiele obiektów o różnych funkcjach. Podobnie jak w Europie Zachodniej na rozprzestrzenianie się stylu secesyjnego w chińskich miastach wpłynął przede wszystkim czynnik ekonomiczny – rozwój handlu z Europą i Rosją, co doprowadziło do rozprzestrzeniania się europejskiej tradycji modernistycznej i secesyjnej architektury. Styl secesyjny w architektrurze chińskiej łączył się na wiele sposobów, obejmując jednocześnie działania kilku kultur obcych (niemieckiej – regiony północne i południowe; rosyjskiej, angielskiej, francuskiej, portugalskiej), wraz z wielowiekową tradycją Chin.

EN

The legacy of the European secession from China is a lot of objects with different functions. Just like in Western Europe, the spread of the Art Nouveau style in Chinese cities was influenced above all by the economic factor – the development of trade with Europe and Russia, which led to the spread of the European tradition of modernist and Art Nouveau architecture. The Art Nouveau style of a Chinese architect combined the activities of several foreign cultures (German, including both the northern and southern regions; Russian; English; French; Portuguese) with the centuries-old traditions of China in many ways.

3

Na drodze do nowoczesności. Bolesławiecka ceramika z okresu secesji i art déco ze zbiorów Muzeum Ceramiki w Bolesławcu 27 października 2017 – 22 stycznia 2018, Gorzów Wielkopolski

Michalski J., Dominik L., Seweryński P., Matoryn G.

Szkło i Ceramika

|

2017

|

R. 68, nr 6

46

4

Fenomen architektury Gaudiego

Barnaś J.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2010

|

R. 107, z. 7-A/2

14-18

PL

Katedry nie buduje jeden człowiek, ale jest ona dziełem wielu pokoleń. Potwierdza te słowa budowa bazyliki Sagrada Familia. Prace, choć rozpoczęte w roku 1883 trwają ze zmienną intensywnością po dziś dzień. Dzieło Gaudiego również w czasach współczesnych nie traci na aktualności. Co więcej, upływający czas i dokonujące się wraz z jego upływem zmiany dodają nowych znaczeń zastosowanym rozwiązaniom.

EN

A cathedral is not built by a single man, but by the efforts of generations. The construction of the Sagrada Familia basilica is a testament to these words. Although work on it began in 1883, it is still unfinished and continues to this day. This monumental work by Gaudi is still considered a work of great importance. Moreover, the passing of time and the changes it brings to the building bring new meaning to the design solutions used by the author.

5

Department of Architecture of Wrocław University of Technology in the former seat of Construction Crafts School and Higher School of Machine Building

Gryglewska A.

Architectus

|

2010

|

Nr 1(27)

31--37

EN

Picturesquely designed architecture of the complex of buildings of the former Construction Crafts School and Higher School of Machine Building at Bolesław Prus Street is recognised as one of the best examples of Wrocław Art Nouveau. The school edifice, a residential house for headmasters, sanitary facilities and a machine laboratory were built in the years 1901-19072. Along with St. Michael Church (designed by Alexis Langer, 1862-1871) and the folk schools complex in memorial of Johann Heinrich Pestalozzi (designed by Hermann Froböse, Heinrich Bleß under the guidance of Richard Plüddemann, 1898-1902), they became part of this romantic composition arranged together with Tołpa Park (formerly Waschteichpark) which was completed in 1907.

PL

Zespół budynków dawnej Szkoły Rzemiosł Budowlanych i Wyższej Szkoły Budowy Maszyn (gmach szkoły, dom dyrektorów, budynek sanitariatów) powstał według projektu Karla Klimma, pod kierunkiem Richarda Plüddemanna, w latach 1901-1904, a laboratorium maszynowe - 1905-1907. Po 1945 roku budynki były użytkowane przez Uniwersytet i Politechnikę Wrocławską, od 1951 przez Politechnikę Wrocławską. Gmach szkoły został ukształtowany na sposób średniowieczny - urozmaicony ryzalitami, szczytami i wieżami. Otrzymał on romanizujące wnętrza i secesyjną dekorację. Architektura budynku, w którym kształcono przyszłych mistrzów i techników budowlanych, służyła celom dydaktycznym, prezentując różnorodne materiały budowlane oraz systemy konstrukcyjne. Zasada ta dotyczyła m.in.: dachów, stropów, sklepień, filarów i kolumn, schodów, materiałów wykończeniowych. Formy kamiennych dekoracji elewacji i wnętrz wiązały się z symboliką państwa, miasta i przedmiotów wykładowych lub miały wydźwięk moralizatorsko-dydaktyczny. Dekoracje rzeźbiarskie i kamienne detale architektoniczne szkoły wykonała wrocławska firma Künzel & Hiller, a elewacji domu dyrektorów - Zeidler & Wimmel z Bolesławca. Autorem polichromii ścian auli był Hans Rumsch. Aula z oryginalnym wystrojem snycerskim, wieszarową konstrukcją dachu, jest najcenniejszym zachowanym wnętrzem.

6

Debate on secession and historicism in Vienna. Relation to Poznań

Bączkowska M.

Architecture Civil Engineering Environment

|

2010

|

Vol. 3, no. 2

23-30

EN

The aim of the paper is to describe the discourse on architecture, which took place in Vienna at the turn of the 19th and 20th century. The participants were architects and Viennese university professors, known for their accomplishments in civil engineering as well as their teaching and research activities. This analysis is based on selected parts of the original publications which represent two opposing artistic attitudes. It has enabled the synthetic notion of trends. This paper marks the differences in opinions on the development and the future of architecture at the turn of the centuries. The presented situation is evident in the built architecture of the style of late historicism and secession in Vienna. In two generations of artists there were different styles of buildings and changes in style. The discussed examples are the buildings of Carl König and Otto Wagner. According to the architect Alfred Grotte, a student of Viennese masters, these influences have also affected building design in Poznan during the age of Secession.

PL

Celem opracowania jest ukazanie rezultatów dyskursu o architekturze, który toczył się we Wiedniu na przełomie XIX i XX wieku. Uczestniczyli w nim architekci, profesorowie wiedeńskich uczelni, znani z realizacji i działalności dydaktyczno-naukowej. Analiza wybranych fragmentów ówczesnych oryginalnych publikacji reprezentatywnych dla dwóch przeciwstawnych artystycznych postaw umożliwiła syntetyczne ujęcie tendencji oraz odnotowanie różnic w poglądach na rozwój i przyszłość architektury przełomu wieków. Sytuacja ta widoczna jest w realizacjach późnego historyzmu i secesji wiedeńskiej, zróżnicowanej stylistyce budowli i wahaniach dwóch pokoleń twórców. Przykładem są realizacje Carla Königa i Otto Wagnera. Za sprawą wychowanka mistrzów wiedeńskich, architekta Alfreda Grotte wpływy te dotarły również na teren Poznania.

7

Nowe Miasto w Wałbrzychu jako przykład przenikania idei secesyjnych do urbanistyki Josefa Stübbena

Ludwig B.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2009

|

T. 54, z. 1

66-77

PL

Na początku XX w. pojawiły się w projektach nowe idee urbanistyczne. Stübben, znany praktyk i teoretyk nowej dyscypliny projektowej jaką była urbanistyka, kontynuował zasady klasycznej akademickiej szkoły opierającej się na osiągnięciach urbanistyki francuskiej, rozpoczynającej się od działalności Haussmanna. Jednak w swych projektach rozpoczął wprowadzanie elementów secesyjnych. Jednym z takich przykładów jest projekt Nowego Miasta w Wałbrzychu. Wałbrzych – gwałtownie rozrastające się miasto przemysłowe, cierpiał na brak mieszkań. Administracja miejska zdecydowała się na zbudowanie nowej niezależnej dzielnicy. Projekt powierzono w 1904 r. J. Stübbenowi, który opracował koncepcję dzielnicy domów wielorodzinnych w zwartej zabudowie. Oparł on projekt o pierwotny układ sieci komunikacyjnej. Zaproponował dwa reprezentacyjne wnętrza urbanistyczne; plac-rynek i skwer. Wzdłuż ulic zaprojektował kamienice; w centrum układu – trzypiętrowe, przy dalszych ulicach – dwupiętrowe, a na obrzeżach – piętrowe. Po rozparcelowaniu terenu działki sprzedano prywatnym inwestorom i spółdzielni mieszkaniowej dla urzędników. Budowę rozpoczęto od pierzei placu rynkowego i głównej ulicy. Jako pierwsze powstały okazałe secesyjne kamienice, później nieco skromniejsze o formach neostylowych. W l. 20. XX w. ogólnośląska spółdzielnia mieszkaniowa Schlesische Heimstaette oraz spółdzielnia miejska rozpoczęły wznoszenie zabudowy modernistycznej. Zespół zabudowy mieszkaniowej uzupełniły z czasem obiekty użyteczności publicznej: poczta, dom starców, liceum i szkoła celna. Nowe Miasto jest ciekawym przykładem włączania idei secesyjnych do neobarokowych koncepcji planistycznych. Z nową interpretacją układu funkcjonalnego oraz kompozycją opartą na naturalnej nieregularności po odejściu od schematów osiowych.

EN

New ideas in projecting towns were shown in the first years of the 20th Century. J. Stübben was one of the most celebrated practising and theoretic architects in the new discipline of town planning. He developed academic methods based on the achievements of French urban planning starting from Haussmann. However, he began to introduce secession elements in his projects. One of example of the new system in the composition and disposition of functions is the New Town in Walbrzych. Walbrzych, an intensely developing industrial city, suffered of a great shortage of dwellings. The local administration decided to build a new independent quarter. The project was given to J. Stübben in 1904. He drew up the plan of a district of multifamily houses in compact settlements. The design was based on the old schema of a communication network. He suggested two representative city centres - one open market place and a second green square. The street and squares had to be flanked by frontages of apartment buildings, with three-storey in the central part, two-stories in the main part of the district and one-storey in the peripheries. After splitting the terrain into building plots, the city government sold them to private investors and housing association of civil workers. The development started from the surroundings of the market square and the main street. At first, impressive Art Nouveau style tenement houses were built, followed by more modest modern forms. In the 1920s the longer frontages of dwelling buildings in the modernistic style were built by the Silesian housing association Schlesische Heimstaette and the city housing association. The residential complex was completed with public buildings: the post office, the old people's home, the high school and the school of custom officers. The New Town is a very interesting example of including Art Nouveau solutions in the neo baroque conception of urban planning. The new interpretation of the functional system and composition is based on the natural and irregularity and the resignation of axial composition.

8

Secesja i modernizm w Rydze. Pół wieku architektury łotewskiej - perłą europejskiego dziedzictwa kulturowego. Cz. 1, U progu uzyskania suwerenności

Čaupale R., Tołłoczko Z.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2005

|

R. 102, z. 13-A

3--25

PL

Artykuł niniejszy jest częścią ogólnego studium na temat historii architektury Rygi od około 1890 do 1940 r. Jest to pierwsze tego rodzaju opracowanie w Polsce. Dotąd w polskiej bibliografii przedmiotu nie ukazała się żadna praca na temat architektury łotewskiej. To opracowanie oparte jest na interesującej panoramie historycznej. I także pod tym względem pozostaje bez precedensu, ponieważ w Polsce nie ma opracowania na temat historii politycznej Łotwy oraz dziejów jej kultury i sztuki. Autorki analizują rozwój secesji w Rydze na tle rozwijającego się łotewskiego odrodzenia narodowego oraz przebiegu życia społecznego i gwałtownego rozwoju ekonomicznego i industrializacji miasta. Secesja w Rydze należy do najwybitniejszych osiągnięć tego stylu w Europie, jednak o jej istnieniu na starym kontynencie dowiadujemy się zaledwie od paru lat. Jakość architektury secesyjnej w Rydze dorównuje tej, reprezentowanej przez przykładowo Pragę i Wiedeń, które wpłynęły na rozwój architektury ryskiej.Środowisko architektoniczne na Łotwie pozostało jednak głównie pod dominacją doświadczeń architektów niemieckich, co daje się poznać przez silne związki tamtejszej secesji i historycyzmu. Dlatego też uwzględniając te relacje, rozwój architektury w Rydze w okresie około 1890 do około 1910 r. autorki dzielą na następujące okresy: secesja pozostająca w kręgu zmodernizowanego neogotyku, zmodernizowanego neorenesansu, zmodernizowanego neobaroku i neorokoka oraz secesji pozostającej w obrębie międzynarodowej, kosmopolitycznej niejako odmianie (wersji) tego stylu. Wychodząc z neoromańskiej odmiany secesji w Rydze, autorki analizują kolejną odmianę secesji w Rydze, a mianowicie nurt narodowo-romantyczny, utwierdzający w architekturze łotewskie aspiracje niepodległościowe. I w tym kierunku wyróżniają dwa ważne nurty odzwierciedlające ówczesne tendencje w architekturze na początku XX w., a mianowicie: rustykalny (nawiązujący do architektury fińskiej) oraz perpendykularny (nawiązujący do podobnoraz perpendykularny (nawiązujący do podobnych tendencji w architekturze niemieckiej), ale oba odwołujące się i estetycznie zakorzenione w etniczno-ludowej tradycji budownictwa łotewskiego. Wszystkie przykłady są rozważane metodą porównawczą w odniesieniu do analogicznych zjawisk zachodzących w Europie w tym samym czasie. Artykuł kończą rozważania na temat schyłku secesji i ponownego ożywienia się neoklasycyzmu, prowadzącego już do wczesnego modernizmu i zapowiedzi awangardy na Łotwie, która nadejdzie wraz z powstaniem Republiki Łotewskiej.

EN

The present article is a part of a comprehensive study on the history of architecture of Riga in the period c. 1890-1940. It is the first publication of this type to appear in Poland. So far no reference has been available on the subject of the Latvian architecture in the Polish bibliography. The study is set against an interesting historic panorama, which also makes it a precedent since no Polish extensive study has been undertaken on the political history of Latvia and the history of its art and culture. The authors give an analytical description of the secession in Riga against the background of Latvian national revival process together with social life as well as rapid economic growth and industrialisation of the city. The secession in Riga is one of the most outstanding achievements of the style in Europe, however its existence on the old continent was recognised only a few years ago. The quality of the secession architecture in Riga equals that presented in, for instance,Prague and Vienna, which influenced the Riga architecture. However, the Latvian architectural circles remained under the main predominance of the experience of German architects, which is manifested by close links with the German secession and historicism. Following these relations the development of architecture in Riga in the period between c. 1890 and 1910 was divided by the authors into: the secession within the sphere of modernised Neo-Gothic, modernised Neo-Renaissance, modernised Neo-Baroque and Neo-Rococo, and the secession within the sphere of international, sort of cosmopolitan, version of the style. Starting from the Neo-Romanesque version of the Riga secession, the authors give an analytical treatise of yet another version of the secession in Riga, namely the national-romantic trend consolidating in architecture the Latvian aspirations to independence. Within this trend two important movements are distinguished,reflecting the tendencies in architecture at the beginning of the 20th century, that is rustic (referring to the Finnish architecture), and perpendicular (referring to similar tendencies in the German architecture), both of which drawing from and aesthetically rooted in the ethnic-national tradition of the Latvian building style. All the examples are analysed with a comparative method in reference to analogous phenomena taking place in Europe at the time. The article is completed with comments on the decline of secession and a revival of Neo-Classicism, leading to early modernism and a portent of avant-garde in Latvia that was to arrive with the Republic of Latvia.