Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The effect of cellulose polymer mulch on sand stabilization

Abtahi S. M.

Polimery

|

2017

|

T. 62, nr 10

757--763

EN

In this study, the effectiveness of cellulose polymer mulch (CPM) on sand stabilization was evaluated in two kinds of experiment: laboratory and field. Erodibility index in wind tunnel, compressive strength, abrasion resistance, impact resistance and the thickness of layers formed using a solution with various CPM content were measured in the laboratory experiment. According to the results obtained in this part of study, the highest impact resistance and the least erodibility index value were achieved when using the solution with a concentration of 30 % (30 % CPM and 70 % water). In the field experiments, the resistance of mulch used in the amount of 10 and 5 t/ha in sand dunes of Kashan deserts (central Iran) and its impact on the survival and establishment of seedlings and cuttings of Calligonum were investigated over a year. The results showed that CPM has a positive effect on plant establishment. The highest survival was reported for 10 t/ha of mulch treatment in planting with seedlings method.

PL

Oceniano skuteczność roztworów polimerowego mulczu celulozowego (CPM) stosowanego do stabilizacji piasku. Przeprowadzono dwa rodzaje badań: w laboratorium i w terenie. W laboratorium mierzono wskaźnik wytrzymałości w tunelu aerodynamicznym, wytrzymałość na ściskanie, odporność na ścieranie, odporność na uderzenia i grubość warstw utworzonych po zastosowaniu roztworów o różnych stężeniach CPM. Najwyższą odporność na uderzenia i najmniejszą wartość wskaźnika erozji uzyskano w przypadku roztworów o stężeniu 30 % (30 % CPM i 70 % wody). W ramach badań terenowych, przez rok badano odporność mulczu dozowanego w ilości 10 i 5 t/ha na wydmach pustyni Kashan (centralny Iran) oraz jego wpływ na przeżycie i rozwój sadzonek Calligonum. Wyniki dowiodły, że CPM ma pozytywny wpływ na badane rośliny, a najdłuższe przeżycie sadzonek odnotowano po zastosowaniu mulczu w ilości 10 t/ha.

2

Morphology of the bottom of the Przekop Wisły canal

Wróblewski R., Rudowski S., Dworniczak J., Lisimenka A.

Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku

|

2016

|

Vol. 31, No. 1

181--188

EN

Opened in 1895, the Przekop Wisły canal is a straight channel in the mouth of the Vistula River, which has been dug to adjust the hydrological situation in the Żuławy region. Recently, applying a multibeam echosounder has enabled the first comprehensive morphological registration and analysis of the bottom of the Przekop Wisły canal. The channel contains rapid, a side bar, a pool, and a front bar alongside sand dunes that have developed on the surface of these morphological units. The Przekop Wisły canal, in its current bathymetric situation, has been shown not to meet the conditions required for a free flow of water in case of considerable swelling, especially in case of an intense flow of drifting ice. No marine factors (naturally, apart from changes in sea level) were found to have a significant or direct effect on the morphology and sediments of the bottom of the Przekop Wisły canal.

PL

Uruchomiony w 1895 roku Przekop Wisły jest prostolinijnym fragmentem ujściowego odcinka Wisły wykonanym w celu uregulowania sytuacji hydrologicznej w rejonie Żuław. Zastosowanie echosondy wielowiązkowej umożliwiło przeprowadzenie pierwszej, dokładnej rejestracji rzeźby i analizy morfologicznej dna Przekopu Wisły. W obrębie koryta wyróżniono bystrze, odsyp boczny, ploso i odsyp środkowy wraz z rozwijającymi się na ich powierzchni falami piaszczystymi. Wykazano, że Przekop Wisły, w obecnej sytuacji batymetrycznej, nie spełnia w wystarczającym stopniu warunków do swobodnego spływu wód w przypadku dużych spiętrzeń, a szczególnie w sytuacji intensywnego spływu lodów dryfowych. Nie stwierdzono istotnych, bezpośrednich skutków wpływu czynników morskich (naturalnie oprócz zmian poziomu morza) na budowę dna przekopu i jego osadów.

3

Wydmy śródlądowe w Polsce - nowe spojrzenie

Heliasz Z.

Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

|

2009

|

nr 76

91-94

PL

Ponowne podjęcie tematu wydm zostało zainspirowane możliwością wykorzystania numerycznych obrazów wysokościowych terenu (DEM), na których równocześnie można obserwować wydmy i ich skupiska, rozróżniać ich geometryczną strukturę i "stopień świeżości" w krajobrazie. W terenach o urozmaiconej sytuacji topograficznej i bogatej roślinności okazało się, że ze względu na ich wyraźnie wyodrębniające się kontury na tle pozostałych, bardziej łagodnych form rzeźby terenu, wydmy są znacznie bardziej czytelne na stosownie sparametryzowanych obrazach DEM niż na satelitarnych obrazach fotograficznych.

EN

The sand dunes in Poland were extensively explored and described several dozen years ago and considered a closed topic. Due to recent availability of digital terrain elevation model (DEM) the inland sand dune subject was reestablished. Using the dedicated DEM images one can simultaneously observe separate dune forms, their swarms and characteristic geometrical structures contrasting with other smoothed down forms of terrain landscape. In general, in terrains of rich topographic elements with thick vegetation cover, sand dunes are much easier identifiable upon DEM images than on satellite pictures.

4

Geophysical techniques for hydrogeological targets in semi-desert area in southern part of Vietnam

Giang N. V., Thanh L. N., Dec J.

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

|

2009

|

T. 35, z. 2/1

455-462

PL

Obszar badań jest zlokalizowany w południowej części Wietnamu na obszarze wsi Hong Phong i Hoa Thang w okręgu Bac Binh w prowincji Binh Thuan, gdzie występują czerwone piaski wydm przybrzeżnych. Obszar ten należy do najbardziej suchych w Wietnamie. Wykonano pomiary oraz przetwarzanie i interpretację danych geofizycznych w celu oceny warunków hydrogeologicznych. Wykonano sondowania i profilowania geoelektryczne, sejsmiczne badania refrakcyjne, sondowania magnetycznego rezonansu jądrowego, MRS, badania elektromagnetyczne VLF oraz TEM, a także badania georadarowe dla rozpoznania struktur geologicznych. Głównym celem było rozpoznanie potencjału hydrogeologicznego. Stwierdzono występowanie dwóch warstw wodonośnych, z których druga, na głębokości 40-90 m okazała się warstwą perspektywiczną.