Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Charakterystyka sadzy popirolitycznej otrzymanej w wyniku pirolizy opon prowadzonej w skali przemysłowej, metodą periodyczną

Dębek C.

Elastomery

|

2018

|

T. 22, nr 4

281--293

PL

W artykule przedstawiono parametry sadzy popirolitycznej, uzyskanej w instalacji przemysłowej pracującej w trybie wsadowym, istotne z punktu widzenia zastosowania jako napełniacz do mieszanek kauczukowych i tworzyw sztucznych. Dzięki zbadaniu próbek sadzy popirolitycznej z trzech niezależnych procesów prowadzonych w jednakowy sposób oceniono rozrzut właściwości. Średnie wartości parametrów porównano z właściwościami sadz technicznych N330, N550, N772 i N990. Poszczególne próby sadzy popirolitycznej nie wykazują istotnego rozrzutu właściwości w parametrach strukturalnych, tj. w wartościach liczby jodowej (średnio 50 g/kg) i liczby DBF (średnio 73 cm3/100 g). Rozrzut uzyskanych wartości nie przekracza dopuszczalnego dla sadz technicznych. Średnia wartość liczby jodowej sadzy popirolitycznej wynosząca 50 g/kg jest zbliżona do wartości dla sadzy N550 (43 g/kg), natomiast średnia wartość liczby DBF wynosząca 73 g/kg jest zbliżona do wartości dla sadzy N772 (65 g/kg). Sadza popirolityczna jest zanieczyszczona znaczną ilością związków mineralnych. Rozrzut wartości tych zanieczyszczeń jest stosunkowo znaczny, wynosi 15,5–21,8% mas. Sadza techniczna zawiera do 0,5% mas. zanieczyszczeń mineralnych, dlatego pod tym względem sadzy popirolitycznej nie da się porównać do sadz technicznych. Sadza popirolityczna jest materiałem węglowo-mineralnym. Przeprowadzone badania SEM wykazały, że rozdrobnienie surowej sadzy popirolitycznej jest niewystarczające, a cząstki będące wtórnym aglomeratami sadzy nie ulegają dezintegracji podczas oznaczania wartości przesiewu na sicie 0,045 mm. Oznaczona za pomocą SEM morfologia sadzy popirolitycznej dowodzi, że sadza ta ma strukturę sadzy technicznej. Jest w zasadzie odzyskaną sadzą techniczną (dokładniej mieszaniną sadz technicznych) zanieczyszczoną związkami mineralnymi i niewielką ilością związków organicznych: olejów i nierozłożonych zupełnie kauczuków.

EN

The paper presents parameters of pyrolytic carbon black, obtained in an industrial installation operating in batch mode, important from the point of view of application as a filler for rubber and plastic composites. Thanks to the investigation of pyrolytic carbon black samples from three independent processes carried out in the same way, the dispersion of properties was evaluated. Average values of parameters were compared with properties of technical carbon black N330, N550, N772 and N990. Individual samples of pyrolytic carbon black do not show significant dispersion of properties in structural parameters, i.e. iodine adsorption (average 50 g/kg) and DBF number (average 73 cm3/100 g). The dispersion of the obtained values does not exceed the acceptable values for technical carbon black. The average value of iodine adsorption 50 g/kg for pyrolytic carbon black is close to that of N550 carbon black (43 g/kg), while the average value of DBF absorption 73 g/kg is close to that of N772 carbon black (65 g/kg). Pyrolytic carbon black is polluted with a significant amount of mineral compounds. The dispersion of the value of these contaminants is relatively significant and amounts to 15.5–21.8% wt.%. Technical carbon black contains up to 0.5% wt.% of mineral impurities, therefore in this respect pyrolytic carbon black cannot be compared to technical carbon black. Pyrolytic carbon black is a carbon-mineral material. SEM analysis have shown that the fragmentation of crude pyrolytic carbon black is insufficient and particles which are secondary carbon black agglomerates are not disintegrated during the determination of the screening value on the 0.045 mm sieve. The morphology of pyrolytic carbon black as determined by SEM proves that this carbon black has the structure of technical carbon black. It is basically a recovered technical carbon black (more precisely, a mixture of technical carbon black) contaminated with mineral compounds and a small number of organic compounds: oils and undecomposed rubber.

2

Polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) in carbon black

Stępkowska A., Kowalczyk D.

Elastomery

|

2016

|

T. 20, nr 1

7--11

EN

The subject of the study was selected carbon black used in rubber technology. The paper presents the results of investigations of fifteen PAHs listed by EPA in carbon black by HPLC-FLD: Naphthalene (Nap), Acenaphthene (Acp), Fluorene (Flu), Phenanthrene (PA), Anthracene (Ant), Fluoranthene (Fl), Pyrene (Pyr), Benzo(a)anthracene (BaA), Chrysene (Chr), Benzo(b)fluoranthene (BbF), Benzo(k) fluoranthene (BkF), Benzo(a)pyrene (BaP), Dibenzo(a,h)anthracene (DahA), Benzo(g,h,i)perylene (BghiP), Indeno(1,2,3-cd)pyrene (Ind). The total concentration of 15 PAHs varied between 60.78–165.88 mg/kg. Benzo(a)pyrene, the most carcinogenic polyarene, was detected in extracts of all tested carbon black at levels ranging from 0.03 mg/kg to 3.37 mg/kg.

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań zawartości wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) w wybranych sadzach technicznych, dostępnych w handlu na polskim rynku, powszechnie stosowanych do produkcji gumy. Badania węglowodorów WWA prowadzono techniką wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detekcją fluorescencyjną (HPLC-FLD). Przeprowadzono oznaczenie stężenia piętnastu WWA, spośród szesnastu znajdujących się w wykazie US EPA (Amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska), w tym: naftalenu, acenaftenu, fluorenu, fenantrenu, antracenu, fluorantenu, pirenu, benzo(a)antracenu, chryzenu, benzo(b)fluorantenu, benzo(k)fluorantenu, benzo(a)pirenu, dibenzo(a,h)antracenu, benzo- (g,h,i)perylenu i indeno(1,2,3-cd)pirenu. Ogólna zawartość WWA stwierdzonych w badanych sadzach technicznych była zróżnicowana i przyjmowała wartości w zakresie od 60,78 do 165,88 mg/kg. We wszystkich ekstraktach badanych sadzy technicznych wykryto obecność benzo(a)pirenu, zaliczanego do najbardziej rakotwórczych poliarenów, w ilości od 0,03 do 3,37 mg/kg.

3

Analiza strukturalna pojedynczych cząstek sadzy w próbkach pyłu zawieszonego z obszarów uprzemysłowionych Górnego Śląska, metodą transmisyjnej mikroskopii elektronowej

Pawlyta M., Rouzaud J.-N., Duber S.

Karbo

|

2007

|

Nr 3

177-183

PL

Przedstawiono wyniki zastosowania transmisyjnej mikroskopii elektronowej do badań pojedynczych cząstek sadzy w próbkach pyłu zawieszonego z obszarów uprzemysłowionych. Próbki pobrano przy użyciu pyłomierza TEOM 1400 w sieci monitoringu powietrza Ośrodka Badań i Kontroli Środowiska w Katowicach w kilku miastach Górnego Śląska. Cząstki o średnicy ponad 5 žm zostały usunięte. Próbkę sadzy z silnika diesla (“diesel soot”) pobrano bezpośrednio z rury wydechowej samochodu osobowego. Morfologię cząstek sadzy zbadano przy użyciu mikroskopu transmisyjnego. Badania wymagające uzyskania obrazów o wysokiej rozdzielczości, przedstawiających nanostrukturę cząstek pierwotnych sadzy, wykonano przy użyciu mikroskopu TEM Philips CM20 (powiększenie 310 000). We wszystkich badanych próbkach agregaty sadzy występowały w znaczącej ilości. Ze względu na charakterystyczną strukturę były jednoznacznie odróżnialne od innych cząstek zawierających węgiel organiczny. Wykonane badania pozwalają scharakteryzować morfologię i nanostrukturę agregatów sadzy w próbkach pyłu zawieszonego. W badanych próbkach dominowały zwarte agregaty sadzy, złożone z relatywnie dużych cząstek pierwotnych (>40 nm). Badając strukturę pojedynczych cząstek sadzy w próbkach pyłu zawieszonego i wykorzystując informację, że jest ona pod względem struktury analogiem sadzy technicznej i sadzy otrzymywanej w warunkach laboratoryjnych, możliwe jest wskazanie ich potencjalnych źródeł emisji.

EN

Transmission electron microscopy has been used for the characterization of individual soot particles in suspended dust samples from industrial areas . Seven aerosol samples were collected by a TEOM 1400 measuring instrument for Air Pollution Monitoring Network from the atmosphere of five towns in Upper Silesia (Poland). Particles with aerodynamic diameters greater than 2.5 žm were pre–removed. One sample (“diesel soot”) was obtained directly from the exhaust pipe of a car with a diesel engine. A microscope was used to visualize particle morphologies and sizes. High Resolution (HRTEM) imaging was performed on a TEM Philips CM20 microscope (magnification 310 000) to visualize particle nanostructures. Soot aggregates were a widespread component of the all examined samples, with a structure dissimilar to char, organic-type and biogenic carbonaceous particles. The applied method makes it possible to indicate distinct types of soot aggregates with diverse morphologies and microtextures. In the examined aerosol samples compact aggregates with relatively large primary particles (>40 nm) dominate. Taking into consideration that the microtexture of airborne soot is very similar to those of carbon black obtained in laboratory conditions, the characterization of airborne soot particles in the samples collected from the atmosphere offers the possibility to identify the sources of potential emission.

4

Plazmowa sadza techniczna jako aktywny modyfikator tworzyw sztucznych

Zieliński T., Kijeński J.

Przemysł Chemiczny

|

2004

|

T. 83, nr 10

517-521

PL

Do modyfikacji poliolefin zastosowano nowy typ sadzy technicznej, wytwarzanej metodą plazmową. Zaprezentowano nową metodę wytwarzania sadzy przez plazmowy rozkład krótkołańcuchowych węglowodorów alifatycznych oraz wyniki badań właściwości termomechanicznych i odporności na utlenianie polietylenu kablowego i geomembran na bazie PE-HD modyfikowanych zmienną ilością plazmowej sadzy technicznej od 0,1 do 1,0% mas. Zastosowanie plazmowej sadzy technicznej w poliolefinach wydłuża czas indukcji utleniania, co wpływa na zwiększenie czasu użytkowania. Właściwości badanych kompozycji porównywano do właściwości komercyjnego polietylenu kablowego modyfikowanego piecową sadzą techniczną.

EN

Plasma C black prepd. from methane, ethane, acetylene or ethylene was used, 0.1-1.0 wt.%, to modify cable-grade PE and geomembrane-grade HDPE films. Polymer compns. examd. contained HDPE, LDPE, EVA copolymer, and Irganox 1010 as thermal stabilizer. The C black was found to act both as antioxidant and pigment. Gliding discharge gave the C black of stable and regular structure and high sp. surface (BET), 166-235 m2/g. The resulting cables showed longer oxidn. induction times and longer service lifetimes as compared with a com. PE modified with a furnace C black.

5

Mechanical properties and resistance to oxidation tests of cable polyethylene modified with plasma carbon black

Zieliński T., Kijeński J., Bajdor K.

Polimery

|

2004

|

T. 49, nr 5

339-342

EN

The new kind of cable polyethylene was produced by modification with plasma carbon black, which can be use as an antioxidant and pigment. The paper presents mechanical and oxidation induction time tests of cable polyethylene modified with changeable content of plasma carbon black from 0.1 % to 1.0 wt. %. The mechanical tests enclose Brinell-Vickers hardness number, melt flow rate and static tensile strength. The results showed the increased oxidation induction time, 57 min, for 0.5 wt. % of plasma carbon black in the composition. The results were compared with those concerning commercial cable polyethylene modified by furnace carbon black.

PL

Przedstawiona odmiana polietylenu kablowego została wytworzona w wyniku modyfikacji plazmową sadzą techniczną, która jest stosowana jako przeciwutleniacz i pigment. Scharakteryzowano strukturę i właściwości adsorpcyjne użytej sadzy plazmowej (rys. 1 i 2, tabela 1). Zbadano właściwości mechaniczne (twardość metodą Brinella-Vickersa, wskaźnik szybkości płynięcia, statyczną wytrzymałość na rozciąganie, wydłużenie) oraz odporność na utlenianie polietylenu kablowego modyfikowanego zmienną ilością (0,1-1,0 % mas.) tej sadzy (tabela 2, rys. 3). Największe wartości czasu indukcji utleniania (OIT) w połączeniu z najlepszymi właściwościami mechanicznymi uzyskano w przypadku próbki zawierającej 0,5 % mas. plazmowej sadzy technicznej. Właściwości badanych kompozycji porównano z właściwościami handlowego polietylenu kablowego modyfikowanego piecową sadzą techniczną (PE LE6022 w tabeli 2).

6

Kompozycje polimerowo-bitumiczne modyfikowane nanocząstkami sadzy technicznej i podobnych materiałów

Najzarek Z., Kropiwnicki J.

Karbo

|

2004

|

Nr 4

195-199

PL

W pracy przeanalizowano współczesne trendy badawcze kompozycji bitumicznych. W technologicznej Hnii procesów prowadzonych w umiarkowanej temperaturze, udało się otrzymać nowego typu kompozycje polime-rowo-biturniczno-sadzowe. Stwierdzono, że tak otrzymane kompozycje były trwale homogeniczne i nie ulegały ani rozwarstwieniu pod działaniem rozpuszczalnika, ani koagulacji koloidów składnika asfaltowego. Stwierdzono także, że wprowadzenie nanocząstek sadzy technicznej do składu polime-rowo-bitumicznego ułatwia postęp polimeryzacji, a także korzystnie modyfikuje czas osiągania pyłosuchości, konsystencję, twardość, prężność par rozpuszczalnika, wodoprzepuszczalność, przyczepność międzywarstwową, elastyczność i stabilność właściwości dla farb otrzymanych na bazie powyższych kompozycji. Równocześnie, dodatek sadzy niepowoduje pogarszania innych, znaczących właściwości tych kompozycji. Podjęto także próbę delaminacji warstwowo zbudowanego glinokrzemianu - bentonitu, która zakończyła się powodzeniem. Wynik tej próby wskazuje na możliwość opracowania mcchanochemicznej metody efektywnego aktywowania, a następnie dyspergowania warstwowych glinokrzemianów i innych nanowypełniaczy w lepiszczach bitumicznych.

7

Metody produkcji sadz technicznych

Zieliński T., Opalińska T.

Przemysł Chemiczny

|

2003

|

T. 82, nr 1

14-17

8

Współczesne poglądy na szkodliwość pyłów przemysłowych dla środowiska

Szozda R.

Chemik

|

2000

|

Wyd. Specjalne

47-51