Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Possibilities and limitations of using Lemna minor, Hydrocharis morsus-ranae and Ceratophyllum demersum in removing metals with contaminated water

Gałczyńska Małgorzata, Mańkowska Natalia, Milke Justyna, Buśko Marta

Journal of Water and Land Development

|

2019

|

no. 40

161--173

EN

The paper presents the assessment of possibilities and limitations of the use of Lemna minor, Hydrocharis morsus-ranae and Ceratophyllum demersum in removing metals from contaminated waters. Synthetically discussed the role of these species in phytotechnology and their importance in the assessment of surface water status. The variability of concentration of selected metals in waters and the content of metals in the organs of the analysed plants are presented. Their advantages and disadvantages in removing metals from waters due to biological features have been characterized. Minimum and maximum efficiency of metal removal depending on the scale of water pollution was determined. It was found that analysed plants can be used for phytoremediation of metals from water, but the limitation of effectiveness of treatments is the toxicity of these metals to plants and the time of exposure. The highest removal efficiency can be obtained thanks to the use of sequences of single-species filtration systems.

PL

W pracy przedstawiono ocenę możliwości i ograniczeń stosowania rzęsy drobnej, żabiścieku pływającego i rogatka sztywnego w usuwaniu metali z wód zanieczyszczonych. Syntetycznie omówiono rolę tych gatunków w fitotechnologii i ich znaczenie w ocenie stanu wód powierzchniowych. Przedstawiono zmienność stężenia wybranych metali w środowisku występowania roślin i zawartość metali w organach analizowanych roślin. Scharakteryzowano ich wady i zalety w usuwaniu metali z wód ze względu na cechy biologiczne. Określono minimalną i maksymalną efektywność usuwania metali w zależności od skali zanieczyszczenia wód. Ustalono, że wszystkie analizowane rośliny mogą być wykorzystywane do fitoremediacji metali toksycznych z ekosystemów wodnych, ale ograniczeniem skuteczności zabiegów jest toksyczność tych metali dla roślin i czas ekspozycji. Największą efektywność w usuwaniu metali można uzyskać dzięki zastosowaniu sekwencji jednogatunkowych układów filtracyjnych.

2

Lemna minor L. jako biomonitor punktowych źródeł zanieczyszczenia metalami ciężkimi ekosystemów wodnych

Szmit K., Marciniak M., Rajfur M.

Proceedings of ECOpole

|

2017

|

Vol. 11, No. 1

303--311

PL

W 2016 roku przeprowadzono wstępne badania, których celem była ocena możliwości wykorzystania rzęsy drobnej (Lemna minor L.) w biomonitoringu pasywnym wód powierzchniowych. Rzęsa drobna została pobrana ze zbiorników i cieków wodnych zlokalizowanych w gminach: Grodków, Lewin Brzeski, Niemodlin oraz na terenie miasta Opole (województwo opolskie). Metale ciężkie (Mn, Fe, Ni, Cu, Zn, Cd i Pb) w zmineralizowanych próbkach bioty oznaczono metodą absorpcyjnej spektrometrii atomowej (AAS). Wskazano na różnice w stężeniach metali ciężkich w próbkach Lemna minor L. pobranych ze zbiorników położonych w różnej odległości od źródeł zanieczyszczeń, którymi były np. szlaki komunikacyjne (autostrada A4, droga krajowa nr 94) i zakłady przemysłowe. Wyniki badań potwierdziły przydatność Lemna minor L. jako biomonitora do wykrywania punktowych źródeł zanieczyszczenia ekosystemów wodnych m.in. ołowiem i niklem.

EN

A preliminary study was conducted in 2016 to assess the possibility of using common duckweed (Lemna minor L.) in passive biomonitoring of surface waters. The duckweed was collected from reservoirs and watercourses located in Grodkow, Lewin Brzeski, Niemodlin and Opole (Opole Province). Heavy metals (Mn, Fe, Ni, Cu, Zn, Cd and Pb) in mineralized biota samples were determined by atomic absorption spectrometry (AAS). Differences in heavy metals concentrations were observed in samples of Lemna minor L. collected from reservoirs located at different distances from contamination sources, such as communication routes (A4 motorway, national road 94) and industrial plants. The results of the study confirmed the usefulness of Lemna minor L. as a biomonitor of point sources of aquatic ecosystems contamination with, i.a. lead and nickel.

3

Ekotoksyczność ługów z biomasy drzewnej wobec rzęsy drobnej (Lemna minor L.)

Archanowicz E. I., Kłosińska T., Antczak A., Radomski A., Bogucka K., Zielenkiewicz T., Archanowicz E. J., Zawadzki J.

Przemysł Chemiczny

|

2014

|

T. 93, nr 7

1150-1154

PL

Przedstawiono wyniki badania ekotoksyczności ługów z sześciu rodzajów biomasy drzewnej wobec rzęsy drobnej (Lemna minor L.). Do badania wpływu ługów z biomasy zastosowano 96–godzinne ostre testy toksyczności. Do analizy zastosowano metodę wagową i spektrofotometr UV-VIS. Wyniki badań przedstawiają wpływ różnych stężeń ługów na wzrost rzęsy drobnej i zawartość chlorofilu.

EN

Poplar, oak, merbau, western redcedar, tatajuba and ipe wood biomass was leached with EtOH at 70°C. The leachates were used for accelerating the duckweed growth and increasing the chlorophyll content at concns. 2.5, 10, 30 and 100 mg/dm³ in 96 h long study. The oak and ipe leachates showed the higest toxicity against duckweed while the merbau leachate increased the biomass growth. The chlorophyll content decreased with increasing the concn. of the leachates.

4

Phytotoxicity of Sodium Chloride Towards Common Duckweed (Lemna Minor L.) and Yellow Lupin (Lupinus Luteus L.)

Sikorski Ł., Piotrowicz-Cieślak A. I., Adomas B.

Archives of Environmental Protection

|

2013

|

Vol. 39, no. 2

117--128

EN

Salinity has adverse effects on plants and is one of the causes of environment degradation. Plants have developed many defensive mechanisms, protecting them from sodium chloride (NaCl), including accumulation of osmoprotective compounds, which maintain osmotic balance, protect cell structure and enzymes. In the current study, we investigated the effects of salinity resulting from a range of sodium chloride concentrations (from 0 to 400 mM) on the growth of common duckweed (Lemna minor L.) and yellow lupin (Lupinus luteus L.). Increasing concentration of sodium chloride decreased the area of common duckweed leaves. At the highest applied salt concentration, the decrease of leaf area was associated with leaf chlorosis. In yellow lupin, the increasing sodium chloride concentration inhibited root and stem elongation. The highest tested NaCl concentration of 400 mM completely stopped elongation of yellow lupin shoots. The content of cyclitols and soluble carbohydrates in plant tissues was evaluated as well. Cyclitols (D -chiro -inositol and D -pinitol), as well as soluble carbohydrates (glucose, fructose and sucrose) were detected in common duckweed tissues. Yellow lupin seedlings also contained cyclitols - D -pinitol, myo -inositol and D -chiro -inositol - and soluble carbohydrates - glucose, galactose and sucrose. The content of osmoprotectants in plant tissues, especially sucrose and cyclitols, increased with increasing concentration of sodium chloride in the soil. The results indicate that the content of cyclitols and soluble carbohydrates in plant tissues can be an indicator of plant response to salinity stress.

PL

Zasolenie wpływa niekorzystnie na roślinność i stanowi jedną z przyczyn degradacji środowiska wodnego i glebowego. Rośliny wykształciły wiele mechanizmów odporności na NaCl, jednym z nich może być akumulacja związków osmoprotekcyjnych, utrzymujących równowagę osmotyczną, chroniących struktury komórkowe i enzymy. W pracy badano wpływ zasolenia wywołanego różnymi stężeniami chlorku sodu (od 0 do 400 mM) na tempo wzrostu rzęsy drobnej (Lemna minor L.) i łubinu żółtego (Lupinus luteus L.). Ponadto w tkankach roślin oceniano zawartość cyklitoli i węglowodanów rozpuszczalnych. Wzrastające stężenie chlorku sodu zmniejszało powierzchnię liści rzęsy drobnej. W najwyższym z zastosowanych stężeń obok redukcji pola powierzchni liści obserwowano również intensywną chlorozę liści. Wzrastające stężenie chlorku sodu hamowało wzrost elongacyjny korzeni i łodyg łubinu żółtego. Najwyższe z badanych stężeń NaCl całkowicie hamowało wzrost elongacyjny łodyg łubinu żółtego. W tkankach rzęsy drobnej występowały cyklitole (D -chiro -inozytol i D -pinitol) oraz węglowodany rozpuszczalne (glukoza, fruktoza i sacharoza). Natomiast w siewkach łubinu żółtego występowały cyklitole (D -pinitol, myo -inozytol i D -chiro -inozytol) oraz węglowodany rozpuszczalne (glukoza, fruktoza, galaktoza i sacharoza). Wykazano, że wraz ze wzrostem stężenia chlorku sodu w podłożu wzrastała zawartość osmoprotektantów (cyklitoli i sacharozy) w tkankach. Badania wykazały, że cyklitole i węglowodany rozpuszczalne obecne w tkankach łubinu żółtego i rzęsy drobnej są dobrymi biomarkerami środowiska zanieczyszczonego chlorkiem sodu.

5

Wpływ pola elektromagnetycznego na rośliny na przykładzie rzęsy drobnej – przegląd literatury

Długosz T., Klink A.

Przegląd Elektrotechniczny

|

2012

|

R. 88, nr 12b

121-123

PL

Artykuł omawia podstawowe zagadnienia związane z badaniem wpływu pola elektromagnetycznego na rośliny. Scharakteryzowano rzęsę drobną oraz omówiono wybrane źródła pola elektromagnetycznego. W pracy przedstawiono przegląd doniesień literaturowych na temat wpływu pola elektromagnetycznego na rzęsę drobną.

EN

This paper presents basic issues devoted electromagnetic field influence on plants. Lemna minor is described and an overview of exposure systems is presented. Authors presented selected reports on Lemna minor reaction on electromagnetic field.

6

Growth rate of duckweeds (Lemnaceae) in relation to the internal and ambient nutrient concentrations - testing the Droop and Monod models

Kufel L., Strzałek M., Wysokińska U., Biardzka E., Oknińska S., Ryś K.

Polish Journal of Ecology

|

2012

|

Vol. 60, nr 2

241-249

EN

The Monod model describes the relationship between growth rate and ambient nutrient concentration, the Droop model focuses on internal nutrient resources as the driving factor. Both were applied mainly to explain phytoplankton dynamics in lakes or in experimental cultures. Our test plants were two species of duckweeds - Lemna minor L. and Spirodela polyrhiza (L.) Schleiden sampled from 18 natural stands situated in 6 different water bodies. Plants were grown outdoor in original lake water or in mineral media of varying N and P concentrations (0-21 mg N-NO3 L[^-1] and 0-1853 [mu]g P-PO4 L[^-1] for L.minor and 0-4.2 mg N-NO3 L[^-1] and 0-371 [mu]g P-PO4 L[^-1] for S. polyrhiza). Moreover, we analysed concentrations of mineral forms of N and P in lake water and tissue nutrient concentrations in plants. Tissue N of both plants was significantly correlated with ambient inorganic nitrogen sources, no such relationship was observed for tissue P. The growth rate of both plants measured under experimental outdoor conditions was better explained by tissue N and P variability (the Droop model) than by the external nutrient availability (the Monod model). The latter also failed to fit the growth rate of both plants in artificial mineral media with a decreasing gradient of N and P concentrations. The plants grew at the expense of internal N and P resources which remarkably declined during 9-day long experiments. Calculated minimum tissue contents (11.19 [plus or minus] 1.11 mg N g[^-1] and 0.97 [plus or minus] 0.07 mg P g[^-1] in L. minor and 6.10 [plus or minus] 1.85 mg N and 1.25 [plus or minus] 0.37 mg P g[^-1] in S. polyrhiza) show that the latter species would be a superior competitor under N limiting conditions and the former - under P limitation. We confront obtained results with literature data on N uptake kinetics and postulate that the luxury consumption of nutrients and plant growth dependent mainly on internal N and P resources might be an adaptation of duckweeds to varying habitat conditions typical of astatic water bodies.

7

Common duckweed (Lemna minor L.) as a potential bioindicator of heavy metal pollution of freshwaters

Wechterowicz Z., Rajkowska M., Protasowicki M.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2005

|

Vol. 12, nr 10

1155-1161

EN

Concentrations of Hg, Cd, Pb, Zn, Cu, Cr and Ni in common duckweed (Lemna minor L) collected from 30 sites in 5 provinces of northem and western Poland were studied. Concentration levels in analyzed materials were very differentiated and seemed to correspond to the environment condition. The best example is that the highest contents of Cd, Pb, Zn, Cu and Ni (4 to 100-fold) were detected in samples collected in the vicinity of a copper smelter. The results of present research, combined with literature data, indicate potential applicability of common duckweed as a cumulative bioindicator in heavy metals monitoring of freshwaters.

PL

Badano zawartości Hg, Cd, Pb, Zn, Cu, Cr i Ni w rzęsie drobnej (Lemna minor L.) pobranej z 30 stanowisk w 5 województwach Polski Północnej i Zachodniej. Zawartość metali w roślinach okazała się silnie zróżnicowana. O tym, że otrzymane wyniki odzwierciedlały stopień zanieczyszczenia środowiska metalami najlepiej, świadczy fakt, iż największe stężenia Cd, Pb, Zn, Cu i Ni (4 do 100 razy większe niż w pozostałych próbkach) stwierdzono w rzęsie pobranej w okolicach huty miedzi. Wyniki badań w połączeniu z danymi z literatury wskazują na potencjalną przydatność rzęsy drobnej jako bioindykatora kumulatywnego do monitoringu metali ciężkich w wodach śródlądowych.

8

Bioacumulation of mercury in common duckweed (Lemna minor L.). Model research

Rajkowska M., Wechtorowicz Z., Protasowicki M.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2005

|

Vol. 12, nr 10

1121-1125

EN

Accumulation of mercury in common duckweed (Lemna minor L) was studied. Duckweed was kept in varied concentrations of mercury (as HgCl2) aqueous solutions. Mercury concentration factors for duckweed were between 450 (at concentration 0,5 g/dm[to 3]) and 950 (at concentration 0.1 g/dm[to 3] Significant correlation between mercury concentrations in duckweed and water was observed, which is described by equation y = 0.592x + 0,086, (r = 0.955). Observed relationships indicate potential suitability of common duckweed for bioindication of mercury contamination of freshwaters.

PL

Badano akumulację rtęci w rzęsie drobnej (Lemna minor L.). Rzęsę poddano działaniu roztworów wodnych o różnym stężeniu rtęci (w postaci HgCl2). Współczynniki bioakumulacji rtęci w rzęsie wynosiły od 450 (przy stężeniu 0,5 g/dm[do 3]) do 950 (przy stężeniu 0,l g/dm[do 3]). Zaobserwowano wyraźną zależność pomiędzy zawartością rtęci w rzęsie a jej stężeniem w wodzie, którą opisuje równanie y = 0,592x + 0,086, (r = 0,955). Stwierdzone zależności wskazują na potencjalną przydatność rzęsy drobnej do bioindykacji skażenia wód śródlądowych rtęcią.