Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: rushes

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Porównanie zdolności zbiorowisk roślinnych śródpolnych oczek wodnych do zatrzymywania substancji biogennych

Wesołowski P., Jankowska-Huflejt H., Brysiewicz A.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

2016

T. 16, z. 2

127--138

Badania przeprowadzono w latach 2010–2015 w śródpolnych oczkach wodnych na terenie gminy Stare Czarnowo, woj. zachodniopomorskie. Celem podjętych badań było określenie zdolności zbiorowisk roślinnych porastających oczka wodne do zatrzymywania makro- i mikroskładników. W analizowanych oczkach wodnych stwierdzono trwałą obecność zbiorowisk szuwarowych w strefach przybrzeżnych o charakterze jednogatunkowych agregacji. Ponadto w badanych oczkach wodnych stwierdzono różnice w zawartości makro- i mikroskładników w roślinności szuwarowej. Dużą ilość azotu kumulowały zbiorowiska trzciny pospolitej (Phragmites australis (Cav.) Trin. ex Steud.) – średnio z lat 2010–2015 od 28,5 do 30,1 g⋅kg-1 s.m., najmniejszą natomiast zbiorowiska manny mielec (Glyceria maxima (Hartm.) Holmb.) – 20 g⋅kg-1 s.m. Dużą zawartość fosforu i potasu zanotowano w roślinności zbiorowiska manny mielec (Glyceria maxima (Hartm.) Holmb.), a wapnia i magnezu – w roślinności ze zbiorowiska pałki szerokolistnej (Typha latifolia L.). Zawartości mikroskładników w roślinności analizowanych zbiorowisk były również zróżnicowane. Największe zawartości żelaza i manganu stwierdzono w roślinności ze zbiorowiska trzciny pospolitej (Phragmites australis (Cav.) Trin. ex Steud.), a najmniejsze ze zbiorowiska pałki szerokolistnej (Typha latifolia L.). Zawartość cynku w roślinności poszczególnych zbiorowisk była mała – 16,1–24,4 mg⋅kg-1 , a więc poniżej wartości granicznych przyjętych dla roślinności szuwarowej wynoszących 50–120 mg⋅kg-1 s.m.

The study was conducted in 2010–2015 in the mid-field ponds in the area of Stare Czarnowo (West Pomeranian voivodeship). The aim of this study was to determine the ability of plant communities growing on ponds to retain macro- and micronutrients. In the analyzed ponds found a permanent presence rush communities in coastal areas of a singlespecies aggregation. Moreover, in the studied ponds there were differences in the content of macroand microelements in rushes. A large amount of nitrogen accumulated communities Phragmites australis – an average of the years 2010–2015 from 28.5 to 30.1 g∙kg-1 s.m., while the smallest communities Glyceria maxima – 20 g∙kg-1 s.m. High content of phosphorus and potassium were recorded in vegetation communities Glyceria maxima, and calcium and magnesium – in vegetation communities of Typha latifolia. Micronutrients content in the analyzed vegetation communities were also varied. The highest content of iron and manganese were found in vegetation communities with Phragmites australis, and the smallest of communities Typha latifolia. The zinc content in vegetation individual communities was small – 16.1–24.4 mg∙kg-1 , which is below the limits adopted for rushes ranging 50–120 mg∙kg-1 s.m.

The spatial variation of oxygen condition in carp pond located in nature reserve „Stawy Milickie”

Jawecki B., Jaroszewicz-Smyk T., Drabiński A.

Journal of Water and Land Development

2013

no. 19 [VII-XII]

47--52

The paper presents the results of research on the spatial variation of oxygen condition in a carp pond. The analysis of dissolved oxygen was carried out in the summer in 29 measuring points. In the analysed months the differences were determined between dissolved oxygen concentration in the strip of rushes and the part of the pond free from macrophytes. In the strip of rushes, the average concentration of dissolved oxygen was between 4.69–6.49 mg O2·dm–3. In the part of pond located near the strip of rushes the oxygen concentration was between 6.23–7.91 mg O2·dm–3 and in open water concentration of dissolved oxygen was in range 7.60–9.09 mg O2·dm–3. It was found that the biggest differences in oxygen concentration occur between the strip of rushes and the open water column: 40% in June, 26% in July, 28% in August, 38% in September, respectively. In the south-western part of the pond, covered with macrophytes and shaded by trees, the worst oxygen conditions were observed – below the optimum level for carps, sometimes reaching lethal values. The best oxygen conditions, noted in July and August, were in the central and northern part of the pond including the fishery and feeding point. In order to improve the oxygen conditions in macrophytes zone it is recommended to remove the rushes periodically and to remember to leave the part of emergent plants that are necessary for breeding and living avifauna. The scope and timing of the removal of plants has to be consulted and co-ordinated with the Regional Conservator of Nature.

W pracy przedstawiono wyniki badań przestrzennego zróżnicowania warunków tlenowych w stawie karpiowym, narybkowo-kroczkowym. Badania tlenu rozpuszczonego w wodzie przeprowadzono w lecie w 29 punktach. W badanych miesiącach określono różnice między stężeniem tlenu rozpuszczonego w pasie szuwarów a częścią stawu wolną od makrofitów. W pasie szuwarów średnie stężenie tlenu rozpuszczonego kształtowało się w przedziale 4,69–6,49 mg O2·dm–3. W części stawu położonej przy pasie szuwarów mieściło się w granicach 6,23–7,91 mg O2·dm–3, a w otwartej toni wodnej w zakresie 7,60–9,09 mg O2·dm–3. Stwierdzono, że największe różnice zawartości tlenu występują pomiędzy pasem szuwarów a otwartą tonią, średnio: 40% w czerwcu, 26% w lipcu, 28% sierpniu, 38% we wrześniu. W południowo-zachodniej części stawu, porośniętej przez makrofity i zacienionej przez drzewa, odnotowywano najgorsze warunki tlenowe, poniżej poziomu optimum tlenowego dla karpi, czasami osiągające wartości letalne. Najlepsze warunki tlenowe, odnotowane w lipcu i sierpniu, występowały w centralnej i północnej części stawu, obejmującej punkt karmienia i łowisko. W celu poprawy warunków tlenowych w pasie makrofitów można okresowo częściowo wykaszać szuwary, pamiętając o pozostawieniu części pasa roślinności wynurzonej niezbędnej dla rozrodu i bytowania ornitofauny. Zakres i termin planowanego koszenia należy konsultować z ornitologami i uzgadniać z regionalnym konserwatorem przyrody.