Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: rozkład detergentów

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Decomposition of a Nonionic Detergent by the Fenton Process in the Presence of Iron Nanocompounds

Kos L., Sójka-Ledakowicz J., Michalska K., Żyłła R., Perkowski J.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

2013

Vol. 21, no. 6 (102)

111--115

The aim of the research was to determine the efficiency of decomposition of a nonionic detergent Symperonic NP10 by the Fenton method in the presence of iron nanocompounds and to compare it with the classical Fenton method. Detergent water solutions were subjected to the classical purification method with the application of ferrous sulfate and then compared by using ferrous sulfate with the addition of iron (II, III) oxide nanopowder. The treatment process was optimised from studies on the effect of ferrous sulfate and iron (II, III) oxide nanopowder doses, hydrogen peroxide and pH of the solution on treatment efficiency. Iron oxide nanopowder application allowed to increase the efficiency of detergent decomposition.

Celem badań było określenie efektywności rozkładu detergentu niejonowego Symperonic NP10 metodą Fentona przy udziale nanozwiązków żelaza i porównanie jej z klasyczną metodą Fentona. Roztwory wodne detergentu oczyszczano metodą klasyczną stosując siarczan żelazawy oraz siarczan żelazawy z dodatkiem nanotlenku żelaza (II,III). Dokonano optymalizacji procesu oczyszczania badając wpływ dawek siarczanu żelazawego i nanotlenku żelaza (II,III), dawki nadtlenku wodoru oraz pH roztworu na efektywność obróbki. Zastosowanie dodatku nanotlenku żelaza w procesie klasycznym przebiegającym z udziałem siarczanu żelazawego zwiększało wydajność rozkładu detergentu.

Badania rozkładu związku powierzchniowo czynnego Triton X-100 w roztworze wodnym za pomocą odczynnika Fentona

Perkowski J., Sidor M.

Ochrona Środowiska

2006

R. 28, nr 4

17-24

Omówiono wyniki badań nad wykorzystaniem procesu Fentona do rozkładu niejonowego środka powierzchniowo czynnego Triton X-100. Określono wpływ substratów reakcji, tj. dawki siarczanu żelaza(II) i nadtlenku wodoru oraz stężenia surfaktantu na wydajność jego rozkładu mierzoną wartościami ChZT i OWO. Badania wykazały, że reakcja Fentona ustaje po około trzech godzinach, a uzyskane w tym czasie stopnie rozkładu Tritonu X-100 były wysokie (zmniejszenie ChZT o 90%, usuwanie OWO o 75%). Wykazano, że najkorzystniejsze początkowe stężenia jonów Fe2+ i nadtlenku wodoru wynosiły odpowiednio 0,0108 mol/dm3 i 0,099 mol/dm3. Wzrost temperatury reakcji od 20 do 80 stopni Celsjusza wpłynął niekorzystnie na mineralizację roztworu Tritonu X-100. W zakresie badanych stężeń roztworów Tritonu X-100 stwierdzono, że najlepiej jest wprowadzić całą ilość substratów na początku reakcji, przy czym korzystniejsze okazało się stosowanie siarczanu żelaza(II) niż chlorku żelaza(II). Odczyn roztworu powinien być kwasowy (pH=3). Oszacowano efekt cieplny reakcji rozkładu Tritonu X-100 i stwierdzono, że w pierwszym etapie reakcji rodniki hydroksylowe powodują przede wszystkim skracanie łańcucha polioksyetylenowego w cząsteczce niejonowego surfaktanta.

The applicability of the Fenton process to the degradation of the non-ionic surfactant Triton X-100 was investigated. The effect of the reaction substrates (Fe (II) and hydrogen peroxide) and of the surfactant composition on the efficiency of degradation (expressed as COD and TOC) was determined. The study has produced the following findings. The reaction terminated after approximately three hours with a high extent of Triton X-100 degradation: COD and TOC were reduced by about 90% and 75%, respectively. The most advantageous initial concentration of Fe2+ ions and hydrogen peroxide amounted to 0.0108 mol/dm3 and 0.099 mol/dm3, respectively. The rise in the reaction temperature from 20 to 80 stopni Celsjusza had a negative effect on the mineralization of the Triton X-100 solution. As for the solutions of the concentrations tested, it is recommendable to add the whole amount of the substrates at the initiation of the reaction. Apparently, the application of FeSO4 was more effective than that of FeCl2. The most advantageous pH was 3. Assessments of the thermal effect of Triton X-100 degradation have shown that at the initial stage of the reaction mainly hydroxyl radicals were responsible for the shortening of the polyoxyethylene chain in the molecule of the non-ionic surfactant.