Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: rodzaje nawożenia

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ rodzaju nawożenia na wartość gospodarczą łąki górskiej

Kasperczyk M., Kacorzyk P.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

2008

T. 8, z. 1

143-150

Badania przeprowadzono na łące górskiej w latach 2003-2006. Celem badań była ocena wpływu nawożenia mineralnego, obornikiem i łącznego stosowania obornika z nawozami mineralnymi na kształtowanie się wartości gospodarczej runi łąkowej. Elementami badań były: skład botaniczny runi, jej plonowanie i zdolność retencyjna gleby w odniesieniu do wody. Każdy rodzaj nawożenia wpłynął istotnie na wartość runi łąkowej. Nawożenie mineralne przyczyniło się do ukształtowania runi dobrze plonującej, ale zbyt uproszczonej pod względem gatunków roślin ze znacznym udziałem niepożądanej trawy - perzu właściwego (Elymus repens (L.) Gould). Ruń ta w największym stopniu przyczyniała się do zwiększania zasobów wód podpowierzchniowych. Większą wartością produkcyjną cechowała się ruń ukształtowana pod wpływem nawożenia obornikiem. Dobrze wykorzystywała składniki nawozowe z obornika i była bardziej urozmaicona pod względem składu florystycznego, sprzyjała też zwiększaniu zasobów wód podpowierzchniowych. O ilości zatrzymywanej wody w profilu glebowym decydowała głównie roślinność i warstwa gleby 0-15 cm.

The studies were carried out on a mountain meadow in the years 2003-2006 to estimate the effect of fertilisation with mineral fertilisers, manure or both on the economic value of the meadow sward. The study comprised: botanical composition of the sward, sward yielding and water retention capacity. Each fertilisation variant significantly affected the value of experimental meadow sward. Mineral fertilisation enhanced the sward yielding but resulted in too simplified sward composed mainly of undesirable grass species such as couch grass (Elymus repens (L.) Gould). This sward was characterised by the lowest water retention capacity and thus it enriched subsurface water resources. Sward fertilised with manure had greater economic value. It used nutrients from manure more efficiently and was more floristically diverse. It also increased subsurface water resources. Vegetation and the upper soil layer (0-15 cm) were most important for water retention in the soil profile.

Nitrous oxide emission from grassland in different management conditions (fertilization regimes)

Burczyk P., Oenema O., Kuikmann P., Velthof G.

Journal of Water and Land Development

2001

no. 5

57-67

The application of large amounts of organic or mineral nitrogen (N) fertilizers to soil may cause high risk of nitrogen (N) losses to air and groundwater. A field experiment on regularly cut (5-6 limes per year) grassland located on sandy soil was established to evaluate the effect of different fertilization regimes (control without fertilizer, calcium ammonium nitrate (CAN 100), CAN 50/50 in a split dose, ammonium sulphate (SACAM), cattle slurry in 3 doses (SLUR 20/20/20) of 20 tons of cattle slurry in 2 doses (SLUR 30/30) of 30 tons of manure with additional CAN to equal amounts of N added with mineral fertilizer only) on nitrogen losses via N2O production and emission and NO3- leaching to deeper soil layers. For better evaluation of used practices (various N fertilization regimes) nitrogen balances for fields have been estimated. Highest fluxes of N2O were found on fields where slurry was applied. Application of slurry in three doses instead of two decreased emissions. Peak fluxes were found two weeks after application (145 μg·m-² ·h-¹ N), and remained so for at least one month. A second fertilization caused another higher peak on the same fields (205 μg·m-² ·h-¹ N). Mineral fertilization caused lower N2O emissions than slurry: Calcium ammonium nitrate used in one dose caused highest fluxes for mineral fertilizers with a peak also two weeks after application (70 μg·m-² ·h-¹ N). On plots where CAN was divided into two rates, fluxes were lower and similar to plots where ammonium sulphate was applied. Generally, fluxes observed in this experiment were low. This could be attributed to a relatively low mineral N content in soil at the beginning of the growth period. Accumulated losses of N2O during the vegetation period until the first cut were highest for the SLUR 30/30 treatment (slurry 30 m³ at the first and 30 m³ at the third cut) and lowest for the CONTROL treatment.

Stosowanie wysokich dawek azotu w nawozach mineralnych i organicznych może powodować ryzyko strat azotu do atmosfery i wód gruntowych. Doświadczenie łąkowe na regularnie koszonej łące (5-6 pokosów rocznie), położonej na glebie piaszczystej, zostało założone w celu oceny różnych rodzajów nawożenia (kontrola bez nawożenia, saletra wapniowo-amonowa-CAN 100, CAN 50/50 j.w. w dzielonej dawce, siarczan amonu (SACAM), gnojowica bydlęca w trzech dawkach (SLUR 20/20/20) po 20 ton każda oraz gnojowica bydlęca w dwóch dawkach (SLUR 30/30) po 30 ton każda z nawożeniem uzupełniającym CAN w celu dostosowania dawki azotu do dawki wniesionej z nawozami mineralnymi) na straty azotu przez ulatnianie się podtlenku azotu N2O i wymywanie azotanów do głębszych warstw profilu glebowego. W celu lepszej oceny stosowanych praktyk planuje się obliczenie bilansów azotu dla poszczególnych pól. Najwyższe wartości emisji N2O stwierdzono na polach po zastosowaniu gnojowicy bydlęcej. Podział dawki gnojowicy na trzy części spowodował obniżenie emisji. Najwyższe wartości emisji stwierdzono dwa tygodnie po zastosowaniu nawożenia (145 μg·m-² ·h-¹ N) i utrzymały się one przez okres co najmniej miesiąca. Druga dawka nawozów spowodowała następne nasilenie emisji (205 μg·m-² ·h-¹ N). Generalnie nawożenie mineralne powodowało niższą emisję niż gnojowica: saletra wapniowo-amonowa w jednej dawce powodowała najwyższą emisję z nawozów mineralnych ze szczytem 70 μg·m-² ·h-¹ N także dwa tygodnie po zastosowaniu. Na poletkach, gdzie saletrę wapniowo-amonową podzielono na dwie dawki, emisje były niższe i zbliżone do tych stwierdzonych z poletek po zastosowaniu siarczanu amonu. Wartości emisji stwierdzone na doświadczeniu nie były wysokie. Mogło to być spowodowane niską zawartością azotu w glebie na początku okresu wegetacji. Skumulowane straty N2O w okresie do pierwszego pokosu były najwyższe dla kombinacji SLUR 30/30 (gnojowica w dwóch dawkach po 30 t·ha-¹), a najniższe dla kontroli.