Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Stratigraphic distribution of hydrocarbon accumulations and charging history of reservoirs based on thermal evolution of petroleum source rocks within the southern border area of the Dnieper-Donets Basin

Karpenko I.

Przegląd Geologiczny

|

2017

|

Vol. 65, nr 8

516--525

PL

Kompleksowe badania systemu naftowego dostarczają prognoz i danych wejściowych do oceny ryzyka w celu ewaluacji nierozpoznanych wierceniami złóż w basenie dnieprowsko-donieckim (BDD), związanych ze strukturami solnymi lub występujących na znacznych głębokościach (5-7 km). Badania systemu naftowego dla zrozumienia mechanizmu i historii napełniania pułapek oraz geochronologii zdarzeń (czynnik czasu) wymagało zintegrowanych badań elementów systemu naftowego: występowania złóż ropy i gazu oraz ich wstępnych zasobów, rozprzestrzenienia skał macierzystych, ich właściwości oraz dojrzałości termicznej. Jednowymiarowe modelowanie historii pogrzebania dla otworów wiertniczych z BDD, skorelowane z danymi na temat refleksyjności witrynitu, dało informacje na temat rozkładu strumienia cieplnego w czasie jego ewolucji. Dwuwymiarowe modele systemu naftowego pozwoliły poznać wiek procesów generowania węglowodorów, typy migracji i historię napełniania znanych pułapek, jak również dostarczyły prognoz na temat złóż nierozpoznanych wierceniami. Generacja węglowodorów z każdego źródła następowała w krótkich okresach czasu z powodu szybkiego tempa pogrążania. Możliwość zachowania się złóż była zależna od wzrostu wysadów oraz migracji struktur solnych. Głębokie i bardzo głębokie pułapki w przyosiowej części basenu, które nie zostały naruszone wskutek wzrastających wysadów solnych w permie, są wypełnione złożami gazu po dzień dzisiejszy. Natomiast pułapki związane z wysadami solnymi w obrębie przyosiowych stref basenu były wypełniane węglowodorami tylko w osadach nie starszych niż śrokowokarbońskie, ponieważ starsze skały macierzyste wyczerpały już swój potencjał węglowodorowy do tego czasu.

2

Swarms in Andaman Sea, India - a seismotectonic analysis

Mukhopadhyay B., Dasgupta S.

Acta Geophysica

|

2008

|

Vol. 56, no. 4

1000-1014

EN

The seismotectonic characteristics of 1983–1984, 1993 and 2005 swarms in Andaman Sea are analysed. These swarms are characterised by their typical pulsating nature, oval shaped geometry and higher b values. The migration path of the swarms from north to south along the Andaman Spreading Ridge is documented. While the first two swarms are located along existing mapped rift segments, the 2005 swarm appears to have generated a new rift basin along 8°N. The analysis and supporting evidences suggest that these swarms were generated by intruding magmatic dyke along the weak zones in the crust, followed by rifting, spreading and collapse of rift walls. CMT solutions for 2005 swarm activity indicate that intrusion of magmatic dyke in the crustal weak zone is documented by earthquakes showing strike slip solution. Subsequent events with normal fault mechanism corroborate the rift formation, collapse and its spreading.

3

Trace fossils in the Cretaceous-Eocene flysch of the Sinop-Boyabat Basin, Central Pontides, Turkey

Uchman A., Janbu N. E., Nemec W.

Annales Societatis Geologorum Poloniae

|

2004

|

Vol. 74, No 2

197--235

EN

Sixty six ichnotaxa have been recognized in Barremian-Lutetian deep-marine deposits of the Sinop- Boyabat Basin, north-central Turkey, which evolved from a backarc rift into a retroarc foreland, with two episodes of major shallowing. The blackish-grey shales of the Çađlayan Fm (Barremian-Cenomanian) contain low- diversity traces fossils of mobile sediment feeders influenced by low oxygenation. One of the oldest occurrences of Scolicia indicates early adaptation to burrowing in organic-rich mud. The "normal" flysch of the Coniacian- Campanian Yemişliçay Fm bears a low-diversity Nereites ichnofacies influenced by volcanic activity. The Maastrichtian-Late Palaeocene carbonate flysch of the Akveren Fm contains a Nereites ichnofacies of moderate diversity, which is impoverished in the uppermost part, where tempestites indicate marked shallowing. The overlying variegated muddy flysch of the Atbaşý Fm (latest Palaeocene-earliest Eocene) bears an impoverished Nereites ichnofacies, which is attributed to oligotrophy and reduced preservation potential. The sand-rich silici-clastic flysch of the Kusuri Fm (Early-Middle Eocene) bears a high-diversity Nereites ichnofacies, except for the topmost part, where tempestites and littoral bioclastic limestone reflect rapid shallowing due to the tectonic closure of the basin. The turbiditic channel-fill and proximal lobe facies show a reduced trace-fossil diversity, but abundant Ophiomorpha , which is typical of the Ophiomorpha rudis sub-ichnofacies of the Nereites ichnofacies. The high abundance of Ophiomorpha in the Kusuri Fm and its low abundance in the Akveren Fm are related to plant detritus supply. The Kusuri turbiditic system was fed by a large delta, supplying rich plant detritus, whereas the Akveren system was fed by a carbonate ramp that supplied little or no such material. The extension of the Nereites ichnofacies into the tempestite-bearing neritic deposits at the top of both the Akveren and Kusuri formations indicates the capacity of the deep-water ichnofauna to survive in a rapidly-shoaling restricted basin. Only the topmost shoreface sandstones of the Akveren Fm show sporadic Ophiomorpha ? nodosa, a typical shallow-marine trace fossil.

4

Rozwój ryftu w późnym neoproterozoiku-wczesnym paleozoiku na lubelsko-podlaskim skłonie kratonu wschodnioeuropejskiego : analiza subsydencji i zapisu facjalnego

Poprawa P., Pacześna J.

Przegląd Geologiczny

|

2002

|

Vol. 50, nr 1

49-63

PL

Dla lubelsko-podlaskiego, górnoneoproterozoiczno-dolnopaleozoicznego basenu sedymentacyjnego przeprowadzono analizę subsydencji (backstripping) oraz analizę facjalną jego osadowego wypełnienia. Wydzielono cztery główne, częściowo współwystępujące, etapy tektonicznej ewolucji basenu, o odmiennych mechanizmach subsydencji: (1) późnoneoproterozoiczny ryft (faza subsydencji synryftowej w reżimie ekstensyjnym), (2) przejście od fazy syn- do postryftowej na przełomie późnego neoproterozoiku III i wczesnego kambru, (3) wczesnokambryjsko-środkowoordowicki pasywny brzeg kontynentalny (faza postryftowej subsydencji termicznej) oraz (4) późnoordowicko-późnosylurskie fleksuralne uginanie krawędzi Baltiki. Synryftowe wypełnienie basenu stanowią kontynentalne wylewy bazaltowe oraz kontynentalne zlepieńce i arkozy, obocznie zastępowane przez mułowce. Wykształcenie facjalne tych utworów dopuszcza synsedymentacyjną aktywność ekstensyjnych uskoków. Synryftowe depocentra rozwijały się zarówno wzdłuż obecnej strefy szwu transeuropejskiego, jak i wzdłuż SW przedłużenia aulakogenu Orsza-Wołyń. Efektem tych procesów było powstanie węzła potrójnego, którego porzuconym ramieniem jest druga z powyżej wymienionych stref. Przejście do fazy postryftowej subsydencji termicznej wyznaczają: stopniowo wygasająca subsydencja, równoczesna z morską transgresją, generalnym zmniejszaniem się frakcji materiału klastycznego i obocznym ujednoliceniem facjalnym oraz rozszerzaniem się zasięgu basenu. Przyjęto, że kambryjsko-środkowoordowicki pasywny brzeg kontynentalny był związany z domniemanym basenem (oceanem?) Tornquista, powstałym na SW od Baltiki w efekcie rozpadu super-kontynentu Rodinii. W takim ujęciu obecna pozycja kadomskiego orogenu na blokach małopolskim i górnośląskim w stosunku do kratonu wschodnioeuropejskiego nie jest reprezentatywna dla neoproterozoiku III i kambru. Ze względu na brak niepodważalnych dowodów na obecność synryftowych deformacji ekstensyjnych uznano, iż możliwa jest interpretacja wyników backstrippingu alternatywna względem modelu litosferycznej, basenotwórczej ekstensji. W alternatywnym modelu dla późnoneoproterozoiczno-środkowoordowickiego okresu rozwoju basenu jako przeważający mechanizm subsydencji basenu przyjęto termiczne studzenie litosfery, będące następstwem jej pasywnego przegrzania w czasie aktywności wulkanicznej w neoproterozoiku III. Model ten, choć dopuszczalny dla basenu lubelsko-podlaskiego, nie tłumaczy jednak rozwoju górnoneoproterozoicznych, kambryjskich i ordowickich basenów SW skłonu kratonu wschodnioeuropejskiego, genetycznie powiązanych z basenem tu omawianym. Począwszy od późnego ordowiku obserwowany jest systematyczny wzrost tempa subsydencji w czasie, które osiąga maksymalne wartości w późnym sylurze. Dla tego przedziału czasu obserwowany jest również silny wzrost subsydencji z NE ku SW, tj. ku skłonowi kratonu wschodnioeuropejskiego. Generalny rozwój subsydencji omawianego basenu w sylurze jest charakterystyczny dla procesu fleksuralnego uginania litosfery, w tym wypadku SW krawędzi Baltiki.

EN

For the Neoproterozoic to Lower Palaeozoic Lublin-Podlasie sedimentary basin 1-D subsidence analysis was conducted by means ofbackstripping. This was performed for 14 boreholes, representative for the basin, and additionally was compared with the results of similar analysis applied further to the NW, i.e. for the Baltic Basin. To constraint tectonic model for the basin the results of backstripping were related to facies architecture of the basin-fill. Four partially overlapping main tectonic phases of the basin development were identified: (I) the late Neoproterozoic syn-rift, extension-elated subsidence, (2) transition from synrift to postrift phase at the latemost Neoproterozoic III to earlymost Early Cambrian, (3) post-rift thermal subsidence of the passive continental margin during the late Early Cambrian to Middle Ordovician and (4) Late Ordovician to late Silurian flexural bending. The rifting phase was initiated with deposition of continental coarse-grained sediments and emplacement of continental basalt. Subsequently the syn-rift basin was filled with continental conglomerates and arkoses, laterally replaced by mudstones, with facies development possibly controlled by extensional fault block activity. This passed up-section into shallow marine claystones and mudstones. Development of syn-rift depocentres was roughly coeval along Peri-Tornquist zone and SW prolongation ofOrsha-Volhyn zone, leading to development of triple-point SW of analysed area, with the second of the above zones being an abounded arm. Passage to post-rift thermal subsidence of the passive continental margin is indicated by subsequently ceasing subsidence, coeval with marine transgression, fining of clastic sediments and relative facies unification, as well as expansion of depocentres. The passive margin is related here to a suspected Tornquist basin (ocean?), developed to the SW of Baltica as a result of break-up of the super-continent Rodinia. This requires an assumption, that recent position of a Cadomian orogen, recognised on Małopolska and Brunovistulicum, with respect to Baltica is not representative for the Neoproterozoic III and Cambrian. Lack of definite evidences for syn-rift extensional deformations leads to an alternative interpretation of the backstripping results. Instead oflithospheric, active extension, leading to development of the sedimentary basin, in the alternative model it was assumed that the Neoproterozoic to Middle Ordovician evolution of the Lublin-Podlasie basin was exclusively a result of thermal sag, related to cooling of litho sphere. This would be a consequence of passive heating of the system due to volcanic activity in the Neoproterozoic III. This alternative model, even if suitable for the Lublin-Podlasie basin, is not capable to explain the upper Neoproterozoic, Cambrian and Ordovician development of sedimentary basins at the SW slope of Baltica, which are genetically related to the analysed area. Any compromise between cooling after passive heating and cooling after active lithospheric extension, with different proportions between the both, is possible. Since the Late Ordovician gradual increase in subsidence rate in time is observed, which reaches maximum in the late Silurian (Pridoli). Overall pattern of the Silurian subsidence, both spatial and 1-D, is typical for a mechanism of flexural bending oflithosphere. A common development of Caledonian foredeep basins along e.g. some of Baltica and Eastern and Western Avalonia margins, coeval with Silurian flexural bending, enhances discussing such model for Lublin-Podlasie basin. Nevertheless, comparison of development of the analysed area with Holly Cross Mountains one during the Silurian does not support a simple foredeep model.

5

The north - eastern boundary of the Baikal rift zone

Ufimtsev G. F., Chestnov A. I.

Landform Analysis

|

1999

|

Vol. 2

81--92

EN

The Baikal rift zone is defined on its NE side by the Olyekma-Amur system of NW/SE-striking transverse lineaments. Transverse faults also separate the north-eastern part of the rift zone into the Chara and Tokko sections. The former shows a typical range of neotectonic forms which include (from NW to SE): the inclined horsts of the Kodar ridge; an axial system of grabens and interbasin faults and a marginal dome. The Tokko section is located within a sector of the Olyekma-Amur system of lineaments. Here, the neotectonic forms are smaller and a degradation of the NW flank of the rift zone has taken place. A large marginal step defines the south-eastern flank. It is considered that these structural modifications relate to changes in the anomalous mantle protrusion near the north-eastern boundary of the rift zone.