Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: rezerwat archeologiczno-architektoniczny

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Memory of the city – layers of the city. Spanish examples

Gyurkovich M.

Czasopismo Techniczne. Architektura

2016

Y. 113, iss. 2-A

107--124

Some cities have incessantly teemed with life for centuries, even for millennia. Currently, the oldest inhabited urban settlements are deemed to be those located in the Old World. Their contemporary layouts are very different to how they were originally, this is very often hidden in relics which attest to the older layers. Searching for such layers is a fascinating task. Sometimes, they can be found in the layout of public spaces, or in the architecture of historic buildings and complexes. Others remain deeply concealed underneath the surface of streets, squares, pavements, and parks. Most frequently, the exposure of larger parts of the remains of old architectural and urban structures is not easy due to the need to secure efficient functioning of the contemporary urban tissue. Architectural and archaeological reserves established especially in Europe, help to restore the lost memory of the city by exhibiting its historic layers.

Niektóre miasta nieprzerwanie tętnią życiem od wieków, nawet od tysiącleci. Obecnie za najstarsze wciąż zamieszkiwane miasta uważa się te położone w Starym Świecie. Ich współczesna struktura przestrzenna daleko odbiega od pierwotnych układów. Bardzo często ukrywa w sobie relikty świadczące o dawniejszych nawarstwieniach. Poszukiwanie tych warstw jest zajęciem fascynującym. Niekiedy można je odnaleźć w układzie przestrzeni publicznych czy w architekturze zabytkowych budynków i zespołów. Inne pozostają głęboko ukryte pod powierzchnią ulic, placów, chodników i parków. Najczęściej ekspozycja większych fragmentów pozostałości dawnych struktur architektoniczno-urbanistycznych nie jest łatwa ze względu na prawidłowe funkcjonowanie współczesnej tkanki miejskiej. Tworzone, zwłaszcza w Europie, rezerwaty architektoniczno-archeologiczne pomagają w przywróceniu utraconej pamięci miasta poprzez ekspozycję jego historycznych warstw.

The role and significance of archaeological heritage in the contemporary urban space

Stala K.

Czasopismo Techniczne. Architektura

2015

Y. 112, iss. 6-A

197--215

Archaeological heritage comes under special protection owing to its subtlety and non-renewability of stratigraphic context and is closely connected with the surroundings. Relics of the past unveiled during archaeological explorations in the centre of a city or within its confines, which by law should remain in situ, may favourably affect the spatial development of the city, improve the economy of the region by increasing or intensifying tourism. The author emphasises the fact that the contemporary approach to the exposition of archaeological heritage need not be restricted to the form of reservation which creates a kind of a separate place of “historical sacrum”, but should incorporate it into the tissue of the city, revitalising the unveiled relics. Recently it has been an increasingly common phenomenon, proving the changes in the approach to the possibility of creation in the historic space of a city. The examples of the latest realizations presented in the article show the present-day tendencies in preservation design and heritage protection as well as a trend in the changes taking place.

Dziedzictwo archeologiczne podlega szczególnej ochronie ze względu na swoją delikatność i nieodnawialność kontekstu stratygraficznego i jest także ściśle związane z otoczeniem. Odkryte w trakcie badań archeologicznych w centrum miasta lub w obrębie jego granic relikty przeszłości, które ze względów formalno-prawnych powinny pozostać in situ, mogą wpłynąć korzystnie na rozwój przestrzenny miasta, poprawić ekonomikę regionu poprzez rozwinięcie ruchu turystycznego lub jego zintensyfikowanie. Autorka zwraca uwagę, że współczesne podejście do ekspozycji dziedzictwa archeologicznego nie musi ograniczać się jedynie do formy rezerwatu tworzącego w przestrzeni publicznej rodzaj wyizolowanego miejsca o charakterze historycznego sacrum, lecz powinno inkorporować je ponownie w tkankę miasta, rewitalizując odsłonięte relikty. Jest to ostatnimi czasy zjawisko coraz częstsze, świadczące o zachodzących zmianach w podejściu do możliwości kreacji w przestrzeni historycznej miasta. Przytoczone w artykule przykłady najnowszych realizacji pokazują obecne tendencje w projektowaniu konserwatorskim i ochronie dziedzictwa oraz kierunek zachodzących przemian.