Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: retention increment

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Actions for small water retention undertaken in Poland

Kowalewski Z.

Journal of Water and Land Development

2008

no. 12

155-167

An increase of water retention in the programmes of small retention in the country to the year 2015 is estimated at 1141 million m³. It means annual mean increase of retention capacity by c. 60 million m³. Accomplishment of relevant actions in the years 1997-2007 allowed collecting 57 million m³ in lakes, c. 56 million m³ in artificial reservoirs, 18.5 million m³ in fishponds, c. 10.5 million m³ with the channel retention and over 2 million m³ in other investments. It makes total increase of water retention by 142 million m³ which is 12.4% of target retention and the mean annual increment of c. 13 million m³. The paper presents volumes of retained water, sources and structure of financing, mean unit costs of retention increments and the increase of retention capacity in particular voivodships (acc. to new administration division) in the years 1998-2007.

Program rozwoju małej retencji w Polsce został zapoczątkowany w 1995 r. w wyniku porozumienia pomiędzy resortami rolnictwa i środowiska. Każde ówczesne województwo zostało zobowiązane do opracowania takiego programu na swoim terenie. Realizację działań docelowo przewidziano do 2015 r. Zaplanowano w skali kraju zmagazynowanie w tym czasie w ramach małej retencji ok. 1141 mln m³ wody. Zgodnie z tym programem zwiększenie objętości retencyjnej oparto głównie na małych zbiornikach wodnych (stawach), w których przewidywano uzyskanie retencji rzędu 860 mln m³. Planując podpiętrzanie jezior, zakładano zwiększenie retencji o 263 mln m³, a retencjonując wody na sieci melioracyjnej - 18 mln m³. Przeliczając planowaną wówczas wielkość retencji na województwa w obecnym podziale administracyjnym, największa planowa objętość dotyczy kolejno województw: pomorskiego (188 mln m³), wielkopolskiego (150 mln m³) i lubuskiego (105 mln m³). Realizację programu rozpoczęto w 1997 r. W pracy przedstawiono efekty tych działań, uzyskane do 2007 r., z rozbiciem na poszczególne lata. Dotyczy to liczby obiektów, sumarycznej rocznej objętości retencjonowanej wody w różnych formach jej retencjonowania, średniej jednostkowej pojemności obiektów retencji, średnich kosztów jednostkowych przyrostu retencji w kolejnych latach realizacji programu, źródeł i struktury inwestowania, przyrostów retencji w nowych województwach (lata 1998-2007) oraz stosunku uzyskanej pojemności retencyjnej do retencji planowej w tych województwach. W pracy wykazano, że po przekroczeniu połowy okresu realizacji programu retencja wyniosła ok. 142 mln m³, co stanowi nieco 12% ilości planowej. Do 2007 r. na realizację obiektów małej retencji przeznaczono 601 mln zł, co odpowiada średnim rocznym nakładom ok. 55 mln zł. W tym kontekście znamienne są straty poniesione w rolnictwie na skutek suszy w 2006 r., szacowane na 6,1 mld zł. W analizowanym okresie największe przyrosty pojemności retencyjnej uzyskano w województwie wielkopolskim (ok. 37 mln m³) i kujawsko-pomorskim (ok. 16,5 mln m³). Łączna retencja poniżej pojemności 1 mln m³ w ramach rozpatrywanego programu dotyczy województw podkarpackiego, opolskiego i małopolskiego. Jest to częściowo zrozumiałe ze względu na budowę w tych rejonach dużych zbiorników retencyjnych. W pracy zwrócono też uwagę, że nie są wykorzystywane możliwości retencjonowania w systemach melioracyjnych. W strukturze przyrostu retencji dotychczas stanowią one nie całe 7%, podczas gdy w Polsce urządzenia melioracji wodnych w postaci cieków naturalnych, kanałów i rowów w sumie mają długość 355 tys. km.