Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: retardanty palenia

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Synteza i charakterystyka hydrożeli krzemianowo-polimerowych z wybranymi retardantami palenia

Mastalska-Popławska J., Ryś S., Izak P.

Materiały Ceramiczne

2017

T. 69, nr 1

33--39

W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczących otrzymywania hydrożeli krzemianowo-poliakrylanowych z dodatkiem różnych retardantów palenia, mających na celu poprawę ich właściwości ognioochronnych. Polimery były syntetyzowane na drodze polimeryzacji rodnikowej z wykorzystaniem układu redox substancji inicjujących - tiosiarczan sodu / nadsiarczan potasu (NTS/KPS) - i N,N'-metylenobisakryloamidu (NNMBA) jako monomeru sieciującego. Część krzemianową opisywanego materiału hybrydowego stanowiło szkło wodne sodowe o module molowym (M) mieszczącym się w zakresie 2,0-3,32 i symbolu handlowym R-137, R-145 lub R-150. Jako substancje poprawiające właściwości ognioochronne, tzw. opóźniacze palenia, zastosowano nanokrzemionkę, mocznik oraz sole takie jak chlorek glinu i octan sodu. Otrzymane hydrożele scharakteryzowano pod kątem ich właściwości reologicznych, termicznych i ognioochronnych. Pozwoliło to na określenie wpływu modułu krzemianowego na szybkość żelowania syntetyzowanych mieszanin, a także wpływu składu mieszaniny na jej właściwości lepkosprężyste oraz zachowanie w trakcie kontaktu z ogniem. Wyniki badań reologicznych, wykonanych na mieszaninach utworzonych na bazie szkła wodnego sodowego R-150, dla którego otrzymywano substancje o najlepszej transparentności, wykazały, że dodatek octanu sodu, siarczanu sodu oraz mocznika powodują szybsze żelowanie, natomiast wraz ze wzrostem zawartości nanokrzemionki, mieszanina ulega polimeryzacji w dłuższym czasie, czego powodem jest zmiana modułu molowego. Dodatkowo, mocznik oraz octan sodu powodują słabsze związanie powstałego żelu i jego większą elastyczność, podczas gdy wprowadzenie do mieszaniny nanokrzemionki skutkuje otrzymaniem bardziej wytrzymałego materiału. Analiza termiczna przeprowadzona w celu określenia degradacji termicznej hydrożeli wykazała, że hydrożel w porównaniu do czystego szkła wodnego przejawia większą stabilność termiczną, co pozwala uznać za słuszne ich zastosowanie w aplikacjach ogniochronnych. Ponadto, najlepszą trwałość w wysokich temperaturach ujawnia próbka hydrożelu z octanem sodu, co dowodzi, iż wprowadzenie odpowiednich dodatków powoduje zwiększenie ogniotrwałości powstałego żelu.

The results of research are described, concerning the synthesis of polyacrylate-silicate hydrogels with different fire retardants added for improving their thermal properties. Polymers were synthesized with the use of radical polymerization in the presence of redox initiators, i.e. sodium tiosulphate/potassium persulphate (NTS/KPS), and N,N'-methylenebisacrylamide (NNMBA) as a cross-linking monomer. Sodium water glasses with a silicate modulus (M) in the range 2,00-3,32 and trade names R-137, R-145 and R-150 were providers of silicate species. Nanosilica, urea, aluminum chloride and sodium acetate were the fire retardants. The obtained hydrogels were characterized towards their rheological, thermal and fireproof properties. This helped to determine the influence of silicate modulus on the gelling time as well as the impact of mixture composition on the viscoelastic and fireproof properties of the tested hydrogels. The results of rheological measurements, that were made in case of the mixtures based on sodium water glass R-150 giving the best transparency, revealed that the addition of sodium acetate, sodium sulphate and urea caused faster gellation, while the increasing of nanosilica content entailed elongation of polymerization what was caused by the change of molar modulus. Additionally, urea and sodium acetate caused weaker cross-linking of the gel and its higher elasticity, whereas the incorporation of nanosilica resulted in a more durable material. Thermal analysis carried out to determine thermal degradation of the gels showed that hydrogel had better thermal stability in comparison to the pure water glass, what could substantiate their use in fireproof applications. Moreover, the hydrogel sample with sodium acetate showed the best stability at high temperatures. This proves that the application of proper additives causes higher fire resistance of the synthesized hydrogel.

Charakterystyka polibromowanych difenyloeterów jako bromoorganicznych retardantów palenia

Fulara I., Czaplicka M.

Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology

2010

R. 15, NR 1

55--64

Polibromowane difenyloetery (PBDEs) należą do grupy persystentnych zanieczyszczeń organicznych POPs (Persistent Organic Pollutants). Stosowane są jako palne retardanty w tworzywach sztucznych, farbach, lakierach oraz materiałach tekstylnych. Polibromowane difenyloetery stanowią duże zagrożenie dla środowiska ze względu na dużą trwałość oraz potencjalną łatwość w przedostawaniu się do niego ze względu na brak wiązań chemicznych z matrycą tworzyw, do których są dodawane. Przeprowadzone rozeznanie literaturowe potwierdziło występowanie tej grupy związków w większości elementów środowiska wodnego i lądowego m.in. w: powietrzu, wodach, osadach, rybach, małżach, ptakach, ssakach, a także tkankach ludzkich. Dane na temat toksyczności PBDEs są mocno ograniczone. Stężenia PBDEs w tkankach ludzkich są mniejsze w porównaniu do stężeń innych substancji z grupy persystentnych zanieczyszczeń środowiska, takich jak PCB oraz DDE. Należy podkreślić, że podczas gdy stężenia związków chloroorganicznych maleją, poziom PBDEs w tkankach ludzkich stale rośnie. Pomimo wprowadzenia wielu ograniczeń i zakazów w stosowaniu tych bromoorganicznych retardantów palenia, rozszerzenie badań dotyczących PBDEs jest konieczne do pełnej oceny stopnia zagrożenia, jakie stanowią dla środowiska.

Polibrominated diphenyl ethers are a part group of Persistent Organic Pollutants. They are used as flammable retardants in plastics, paints, varnishes and textile materials. Polibrominated diphenyl ethers are a big threat to environment because of two reasons. Firstly, they have high persistence and secondly, they can easily get into environment due to lack of chemical bonds with matrix of materials, to which they are added. Recognition in professional literature has confirmed occurrence of these compounds in majority of elements of water and land environment, such as air, waters, sludge, fish, bivalves, birds, mammals, and human tissues. Data concerning toxicity of PBDEs is very limited. Concentration of PBDEs in human tissues is lower than concentration of other persistent pollutants, such as PCB and DDE. It should be empahized that while concentration of chlorinated organic compounds is going down, the level of PBDEs in human tissues is constantly growing. In spite of introducing many limitations and prohibitions in using brominated organic flame retardants, conducting extended reasearch on PBDEs is necessary to give full assessment of danger that the compounds constitute to environment.