Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Stan techniczny i wytyczne remontu zabytkowego kościoła w Zakopanem - Harendzie

Grzyb Krzysztof, Drobiec Łukasz, Zając Jakub

Materiały Budowlane

|

2022

|

nr 5

28--30

PL

Kościół pod wezwaniem św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Zakopanem - Harendzie jest reprezentatywnym przykładem budownictwa drewnianego. W obrębie konstrukcji zaobserwowano nieprawidłowości wymagające przeprowadzenia prac remontowo-naprawczych. Do najważniejszych problemów można zaliczyć uszkodzenia drewnianej ściany północno-wschodniej, która przechyla się w górnej części do wnętrza kościoła, nadmierne zawilgocenie węgłów ścian, osiowe pęknięcia drewnianych mieczy oraz korozję biologiczną niektórych elementów konstrukcyjnych. Zaproponowano wiele niezbędnych prac interwencyjnych, które zapewnią użytkowanie obiektu przez kolejna lata i zabezpieczą cenną wartość kulturową zabytku.

EN

The church of St. John the Apostle and Evangelist in Zakopane - Harenda is a representative example of wooden construction. There were irregularities in the structure during the inspection that required renovation and repair work. The most critical problems include damage to the north-eastern wooden wall, which tilts in the upper part towards the church's interior, excessive moisture in the wall corners, axial cracks and biological corrosion in wooden structural elements. Therefore, several necessary intervention works were proposed, which should ensure the serviceability of the building for the following years and protect the valuable cultural value of the monument.

2

Odzyskane piękno klasztoru pielgrzymkowego w Imbramowicach – w 900-lecie zakonu norbertańskiego. Wyzwania i zagrożenia dziedzictwa religijnego

Gil-Mastalerczyk Joanna

Wiadomości Konserwatorskie

|

2021

|

Nr 67

101--114

PL

Zespół klasztorny norbertanek z Sanktuarium Męki Pańskiej w Imbramowicach pod Krakowem to szczególne miejsce niosące namacalne niematerialne znaczenie. Kompleks stanowi cenny skarbiec wielowiekowego duchowego i kulturowego dziedzictwa zakonu premonstratensów na ziemiach polskich, jednego z najstarszych klasztorów norbertańskich i jednego z dwóch funkcjonujących do dziś domów norbertańskich w Polsce. Analiza koncentruje się na podjętych w ostatnich latach działaniach sióstr norbertanek i systematycznie przeprowadzanych pracach remontowych, modernizacyjnych i konserwatorskich, które wpłynęły na funkcjonalność i odzyskany urok zabytku – w 900-lecie zakonu, przypadające na rok 2021. Materialne i kulturowe dziedzictwo wieków sprawia, że przed zabytkowym zespołem pojawiają się nowe wyzwania. Współcześnie istotny pozostaje problem inwestycji w utrzymanie tego typu obiektów, zachowanie pielgrzymkowego charakteru miejsca, równoważenie troski o dziedzictwo kulturowe z dążeniem do jego ekonomicznego wykorzystania.

EN

The Monastery complex of Norbertine and the Sanctuary of the Passion of Our Lord Jesus Christ in Imbramowice near Cracow is a special site with tangible and intangible significance. The convent complex is a valuable treasury of multi-century spiritual and cultural heritage of the Premonstratensian Order in the Polish land - one of the oldest Norbertine convents and one of the two Norbertine convents that are still functioning in Poland today. The analysis focuses on the activities of the Norbertine Sisters that have been undertaken in recent years and the systematic renovation, modernization and conservation works, which contributed to the monument regaining its functionality and charm - on the 900ᵗʰ anniversary of the order, which is celebrated in 2021. The material and cultural heritage of centuries creates new challenges for the historic complex. At present, the problem of investing in the maintenance of this type of facilities, the preservation of the pilgrimage character of the place, balancing the care for the cultural heritage with the pursuit of its economic use, remains significant.

3

New functions of rural sacral buildings in the Groningen province, The Netherlands

Arno Maria

Architectus

|

2021

|

Nr 1 (65)

31--38

EN

Religious buildings are an important element of the European cultural heritage. The aim of the article was to show that due to secularization of Europe, adaptation of religious buildings to other functions becomes a necessity. Their owners (Church institutions), architects, conservators and historians are facing the dilemma: how to preserve the building or transform it so that it can have a different function.The article presents the issue of restoration and adaptation of historic sacral buildings to other purposes. Most Western European countries are struggling with the problem of a constantly growing number of unused churches, most of which are historic buildings of high historical and architectural value, but also of cultural and social value. This issue is particularly evident in the Netherlands, where, due to the lack of church-goers and the excessive maintenance cost, churches are purchased by private persons or institutions and transformed into cultural, residential or service facilities. The author presented and discussed the cooperation of the Stichting Oude Groninger Kerken foundation, which, together with architectural studios, provides for abandoned religious buildings in the Groningen province. This cooperation resulted in the creation of many attractive projects for adaptation of old churches. Abandoned and rundown buildings have gained a new life. Three adaptation projects seem particularly interesting: in Garmewolde, Klein Wetsinge and Leegkerk. They were transformed into cultural, tourist, meeting and integration facilities. With their new function, the former churches contribute to the promotion of the province of Groningen, which significantly increases the attractiveness of the region to tourists. In conclusion, it should be emphasized that the adaptation of abandoned sacred buildings is one of the possibilities to preserve the religious heritage for future generations. The optimal solution is to combine the new function with the identity of a given place, its historical, cultural and sacred value.

PL

Obiekty sakralne to ważny element dziedzictwa kulturalnego Europy. Celem artykułu było pokazanie, że z powodu laicyzacji Europy adaptacja obiektów sakralnych na inne funkcje staje się koniecznością. Ich właściciele (instytucje kościelne), architekci, konserwatorzy oraz historycy stają przed problemem, jak zachować obiekt bądź przekształcić go na inną funkcję. W artykule poruszono problem rewaloryzacji i adaptacji zabytkowych obiektów sakralnych do innych celów. Większość krajów Europy Zachodniej boryka się z problemem stale rosnącej liczby nieużytkowanych świątyń, z których większość jest obiektami zabytkowymi o wysokiej wartości nie tylko historycznej i architektonicznej, ale również kulturowej i społecznej. Szczególnie jaskrawo problem ten widać w Holandii, gdzie wskutek braku wiernych i zbyt dużych kosztów utrzymania kościoły nabywają osoby prywatne lub instytucje, by przekształcić je w obiekty kulturowe, mieszkaniowe lub usługowe. Autorka przedstawiła i omówiła współpracę fundacji Stichting Oude Groninger Kerken – opiekującej się opuszczonymi obiektami sakralnymi w prowincji Groningen – z pracowniami architektonicznymi. Współpraca ta zaowocowała powstaniem wielu atrakcyjnych projektów adaptacji dawnych świątyń. Opuszczone i popadające w ruinę kościoły zyskały nowe życie. Szczególnie interesujące wydają się trzy projekty adaptacji: w Garmewolde, Klein Wetsinge oraz Leegkerk. Przekształcono je na obiekty pełniące funkcje kulturalne, turystyczne, miejsca spotkań i integracji mieszkańców. Kościoły w swojej nowej funkcji przyczyniają się do promocji prowincji Groningen, znacznie zwiększając atrakcyjność regionu dla turystów.Podsumowując, należy podkreślić, że adaptacja opuszczonych budynków sakralnych jest jedną z możliwości zachowania dziedzictwa dla przyszłych pokoleń. Optymalnym rozwiązaniem jest połączenie nowej funkcji z tożsamością danego miejsca, jego wartością historyczną, kulturową i sakralną.