Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The consolidation project of Vicente Lampérez after the demolition of the Archiepiscopal Palace of Burgos Cathedral

Mora Moreno Ignacio, Mora Alonso-Munoyerro Susana

Wiadomości Konserwatorskie

|

2021

|

Nr 68S

83--90

EN

The 1914 demolition of the Archbishop’s Palace, which was built in the thirteenth century, on the sets of Burgos Cathedral, a World Heritage Site, is currently a topical issue due to the cathedral’s 800ᵗʰ anniversary being celebrated in 2021. In the light of the debate surrounding the proposal of a new door for the main facade by Antonio López, UNESCO has warned it may withdraw its protection. A similar controversy took place a century earlier, and it would be good to learn from Lampérez’s consolidation. Chief Architect of the Cathedral Vicente Lampérez y Romea had to collect all attempts on the demolition that had taken place since the mid-nineteenth century, according to defenders, embellishing the Cathedral and getting new perspectives of the monument; joining the restoration criteria; dealing with major problems of the consolidation and the emergence of important elements that modified the project. It demonstrated how Lampérez avoided and corrected initial errors, introduced new criteria in the history of restoration, resulting in a better understanding of the behavior of the masonry.

PL

W roku 2021 obchodzono 800-rocznicę rozpoczęcia budowy katedry w Burgos, obiektu znajdującego się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Przy tej okazji doszło do kontrowersji wokół wymiany drzwi w głównej elewacji. Projekt, który zaproponował Antonio López, spowodował pojawienie się groźby usunięcia zabytku z prestiżowej listy. Do sporu doszło również w 1914, kiedy Vicente Lampérez y Romea, kierujący restauracją katedry, zaproponował wyburzenie XIII-wiecznego pałacu arcybiskupiego, stojącego w jej sąsiedztwie. Według jego zwolenników, zabieg ten uczynił świątynię piękniejszą i umożliwił odsłonięcie jej monumentalnej bryły. Lampérez starał się łączyć kryteria konserwatorskie z potrzebą estetycznego i widokowego scalenia detali tak, by uzyskać ekspozycję dającą jednoznaczne przekonanie o znaczeniu i wartości katedry. Architekt musiał udokumentować wszelkie zmiany, jakie zaszły w otoczeniu, by przekonać oponentów o celowości swego pomysłu. Obecny spór o drzwi katedry jest reminiscencją tamtego, kolejną próbą określenia stopnia nasycenia obiektu zabytkowego nowymi elementami, które – choć śmiałe – mają za zadanie scalać, znajdując w kreacji uzupełnienie dla konserwacji.

2

Postprawda inskrypcji w malarstwie ściennym - dylematy konserwacji

Święcka Ewa

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2018

|

Nr 5

177--185

PL

Inskrypcje stanowią istotny element wielu malowideł ściennych. Pełnią funkcje nie tylko dekoracyjne, ale także są dokumentem historycznym budynku. Po wielu latach każde dzieło sztuki może ulec znieszczeniu lub przekształcić się w wyniku przemalowań. W takich przypadkach konieczne są zabiegi konserwacyjne i restauracyjne. Podstawowym pytaniem pozostaje, czy działania konserwatorskie prowadzone na zniszczonych elementach winny być takie same w przypadku wszystkich malowideł, czy też istnieje oddzielny system wyłącznie dla inskrypcji. Przykłady praktyk konserwatorskich pokazują, że nie ma szczegółowych regulacji protekcji 'dokumentów zapisanych na ścinanach'. Zniszczone inskrypcje historyczne często są uzupełniane, a nawet rekonstruowane.

EN

Inscriptions are important element of many wall paintings. They are not only part of interior’ decoration but also written document of history of the building. After many years every work of art can be damaged or changed by overpainting and needs conservation and restoration. The fundamental question is if the rules of reintegration of lost parts are the same for all paintings or there is a system specific only for inscriptions? Examples from conservator’s practice show, that there is no strict regulation for protection of “documents written on the wall”. Damaged historic inscriptions are often completed and even reconstructed.

3

Reintegracja zdegradowanych sieci wodnych w mieście

Rybka A., Kozłowska K.

Rocznik Ochrona Środowiska

|

2016

|

Tom 18, cz. 2

543--554

EN

The article examines the presence of water in the city. It confronts its existence with the notion of threat, but also natural capital. It also outlines the relationship of cities with water from the antiquity until present. The issue of the reintegration of degraded water channels in urban areas is dealt with as well. Rapidly progressive anthropogenic processes, mainly occurring at the turn of the 19th and 20th centuries, associated with industrialisation and rapid urbanisation have led to the deep degradation of the existing, largely natural watercourses. They were transformed into sewage channels, often used under the developing needs of the urban centres, included in underground structures, and lost their aesthetic values. Large rivers of the „founder” cities, i.e. Thames, Seine or Rhenium, became equally large sewers. The article highlights the history of the disappearance of networks of smaller streams that do not withstand competition with technocratic approach, particularly in large cities. Cities, where industry greatly reduced the aquatic resources of cities, polluted waters and completely rejected the landscape-recreational, as well as compositional function of watercourses in the forming of the urban structure, which develops very dynamically. Fully regulated streams have been channelled not to harass residents with unpleasant odor. Spaces associated with the water began to be seen as peripheral areas of cities. Moreover, the article examines the arguments for stopping sealing of the city which halts the flow of water in the city Although water is a renewable resource, overexploitation and the ignorant management within the basin causes its dramatic shortage, especially in the cities. The lack of integrated thinking about the problem of water makes cities turn their back on the issue. The authors focus their attention on the multi-functionality of the water infrastructure and recovery of the "space for the river", as well as on the projects in line with the principle of decoupling. The article describes successful projects, in which water is not treated as a raw material, but rather as a natural, factor necessary for life, boasting limitless possibilities that must be protected. The examples of reintegration removed from urban watercourses, which again become the basis for the composition of the city and part of restoring sustainable water management for urban areas are also presented and analyzed. Thinking about the problem of lack of the integration of water, shortage of water as a resource should be dealt with in a comprehensive way, rather than selectively. The article presents the historical and contemporary examples of integrating urban design with water engineering.

4

Przywrócenie rzeki miastu w kontekście rewitalizaji miast poprzemysłowych - wybrane przykłady

Maurer A.

Przestrzeń i Forma

|

2013

|

nr 19

151--162

PL

Autorka podejmuje temat aktualnego kierunku rozwoju miast poprzemysłowych w Europie, w którym elementy wodne o rodowodzie przemysłowym odgrywają znaczącą rolę. Na przykładzie wybranych „miast – analogii” przedstawia kontrast zestawianych ze sobą europejskich miast poprzemysłowych z polskimi realiami poprzemysłowych przestrzeni śródmiejskich, a także wartość i potencjał ukryty w zdegradowanych poprzemysłowych sieciach wodnych, w tkance śródmieść postindustrialnych miast.

EN

The author writes about the current direction of development of the post-industrial cities in Europe, where water features of industrial origin play a significant role. Using the example of some "analogy cities" she shows the contrast that is visible after comparing them with Polish realities of post-industrial downtown areas. The author also presents the value and the potential hidden in degraded post-industrial water networks, in the building stock of downtown areas in post-industrial cities.

5

Triada witruwiańska - reintegracja?

Zaguła A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2009

|

R. 106, z. 1-A

594-597

PL

W artykule autor próbuje pokazać zmiany, jakie zaszły w pojmowaniu witruwiańskiej triady: venustas, firmitas, utilitas w czasach nowoczesnych. Próbuje wskazać proces rozszczepiania i dekonstruowania pojęć tak istotnych dla architektury tradycyjnej. W konkluzji wyraża przekonanie, że ten proces był niezbędny w ewolucji współczesnego pojęcia architektury, ale dziś nadchodzi potrzeba ponownej reintegracji witruwiańskiej triady na nowych warunkach.

EN

In this article the author tries to indicates shifts, which occurred in comprehension of the Vitruvian triad: venustas, firmitas, utilitas, in modern times. He tries to indicate the process of break up and deconstruction of these notions, so important for traditional architecture. In conclusion the author express a conviction, that this process was essential in evolution of contemporary notion of architecture, but today we face the need of renewed reintegration of the Vitruvian triad.