Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: reforma miasta

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Prekursorzy awangardy? Reforma miasta na przełomie XIX/XX wieku

Grzeszczuk-Brendel H.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

2005

Z. 5

9-20

Można powiedzieć, że awangardy wszelkiego rodzaju wypierają się poprzedników, głosząc konieczność nieustannego przekraczania granic. Krytykując patologie XIX-wiecznej metropolii, awangarda odrzucała tradycyjną strukturę urbanistyczną. Głosząc „trzy radości mieszkania" -słońce, przestrzeń i zieleń - awangarda przejmowała w istocie postulaty głoszone na przełomie XIX/XX wieku przez reformatorów miasta, działających przede wszystkim na terenie Niemiec. Wyrażone przez Le Corbusiera przekonanie, że zadaniem urbanistyki jest „tworzenie szczęścia", zostało wcześniej ujęte przez Slubbena w definicji urbanistyki jako „działalności służącej duchowemu i cielesnemu zadowoleniu ludności". Reformatorzy, postulując poprawę higieny, komunikacji i estetyki miasta, wprowadzali nowy typ zabudowy kwartałów i założeń zieleni. Zauważali ścisły związek między komfortem mieszkania a jakością jego otoczenia, ale nie naruszali tradycyjnej struktury miasta. W artykule zostaną omówione te postulaty reformatorów miasta, które można uznać za prekursorskie wobec haseł awangardy, szczególnie socjalnych i higienicznych.

It is safe to say that the avant-gardes of every kind renounce the assumptions of their predecessors, postulating at the same time the necessity of constant crossing of conceptual borders. Criticizing the illnesses of the 19th century metropolis the avant-garde dismissed the traditional urban structure. Advocating the so called 'three pleasures of living', i.e., sun, space and greenery, the avant-garde was indeed adopting the concepts favored at the tum of the 19th century by city reformers acting mainly in Germany. The belief, as voiced by Le Corbusier, that the role of urban design is to 'foster happiness' was pronounced earlier on by Sttibben in his definition of urban design as 'an activity serving both spiritual and corporal comfort of the population'. The reformers manifesting the improvement of sanitation, communications network and architectural appeal of the city initiated a new model of urban building development and greenery distribution. They never failed to notice a direct correspondence between the quality of a residential unit and that of its surroundings, leaving, however, the traditional urban make-up intact. The present paper discusses those postulates of the city reformers that can be said to have heralded the avant-garde manifesto, particularly its social and sanitary concerns.