Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Factors determining the distribution of rheophil and protected Hildenbrandia rivularis (Liebman) J. Agardh 1851, the Rhodophyta freshwater species in lowland ecosystems

Jakubas E., Gąbka M., Joniak T.

Polish Journal of Ecology

|

2014

|

Vol. 62, nr 4

679--693

EN

The relationships of Hildenbrandia rivularis (Rhodophyta), the species composition of its surroundings detailed environmental variables (water chemistry and hydrological, morphological and bottom features) in a lowland river (Wełna river, Western Poland) was investigated. H. rivularis from 40 stands was tested together with 25 environmental variables and vegetation. Detrended correspondence analysis (DCA) and redundancy analysis (RDA) were used to describe the relations between the species composition and the selected variables. The uniqueness of this protected species is an ability of formation incrustation on rocks but also coexistence with two groups of species: other algae and vascular plants. In study twenty-two plant taxa were recorded in 40 vegetation plots, including 4 macroscopic algae, 2 mosses and 16 vascular plants. The most common H. rivularis co-occurred with Leptodictyum riparium, Fontinalis antipyretica and Nuphar lutea. Most of the studied plots with red algae were characterised by shallow water and strong water velocity. H. rivularis prefers alkaline water with high conductivity. The results of the RDA, after forward selection, demonstrated that pH gradient, optical features such as dissolved organic matter and water colour – control the variation in the floristic communities with H. rivularis.

2

Correlation of the Upper Jurassic–Cretaceous epicontinental sediments in southern Poland and southwestern Ukraine based on thin sections

Olszewska B., Matyszkiewicz J., Król K., Krajewski M.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2012

|

nr 453

29--79

EN

Detailed micropaleontological investigation of more than 400 samples (150 identified species) from the Mesozoic sediments of southern Poland and southwestern Ukraine was the basis for their correlation. The youngest Mesozoic assemblage identified in the studied material represent the early Late Cretaceous (Turonian). This assemblage occurs in the so-called the III Formation of Turonian epicontinental strata in Poland, and in the Dubivtsi Formation in West Ukraine. Microfossil assemblages of the Early Cretaceous age (Berriasian–Barremian) allow for a correlation of the Ropczyce and Dębica formations (central part of S Poland) and the upper part of the Babczyn and Cieszanów formations (SE Poland) with the Stavchany Formation and a part of the Bukovyna Formation in SW Ukraine. Tithonian microfossil assemblages from Poland resemble those of the shallow-water Nyzhniv Formation from the Ukrainian part of the East European Platform. Open-marine microfossils (e.g. calpionellids) commonly occur only in the Ukrainian material. Poor microfossil assemblages of the Kimmeridgian age occur in majority of studied subdivisions. They were identified in the Sobków Formation and the upper part of the Niwki Formation in the central part of S Poland, Ruda Lubycka, the upper part of the Bełżyce, Basznia, and Głowaczów formations (SE Poland) and in the Moryantsi and Pidluby formations (Bilche-Volitsia zone of the Carpathian Foredeep) and in the Rava Rus’ska Formation (Eastern European Platform). Among the Oxfordian microfossil assemblages, only those containing Alveosepta jaccardi (Schrodt) and Protomarssonella jurassica (Mityanina) allow for a correlation of subdivisions from both areas. These assemblages occur in the “Coral-algal” Formation in the Tarnów–Dębica region and in the Bełżyce, Jasieniec and Jarczów formations in SE Poland. The coeval sediments belong to the Boniv, Rudky and Sokal formations in West Ukraine. Scarce data from the Middle Jurassic sediments do not allow for a correlation of the material studied.

PL

Szczegółowa analiza mikropaleontologiczna ponad 400 próbek (150 oznaczonych gatunków) z utworów mezozoicznych południowej Polski i zachodniej Ukrainy umożliwiła korelację tych utworów. Najmłodsze stwierdzone, w badanym materiale, zespoły reprezentują niższą późną kredę (turon). Zespół ten występuje w tzw. III formacji utworów epikontynentalnych w Polsce oraz w formacji dubowieckiej SW Ukrainy. Zespoły mikroskamieniałości wieku wczesnej kredy (berias–barrem) pozwalają na korelację formacji z Ropczyc i Dębicy (centralna część Polski południowej) oraz górnej części formacji z Babczyna i formacji cieszanowskiej (SE Polska) z formacją stawczańską i częścią formacji bukowińskiej SW Ukrainy. Stwierdzone w materiale z Polski zespoły mikroskamieniałości tytonu przypominają zespoły z płytkowodnych utworów formacji niżniowskiej ukraińskiej części platformy wschodnioeuropejskiej. Natomiast większość zespołów mikroskamieniałości tytonu z badanych utworów SW Ukrainy charakteryzuje obecność form otwartego morza (kalpionellidów). Zespoły mikroskamieniałości kimerydu, choć ubogie,występują w większości badanych utworów. Stwierdzono je w formacji z Sobkowa i w górnej części formacji z Niwek (centralna część Polski południowej) w formacji z Rudy Lubyckiej oraz w górnych częściach formacji bełżyckiej, z Baszni, głowaczowskiej (SE Polska), a także na Ukrainie w formacjach moranieckiej i podlubieckiej (strefa Bilcze-Wolica zapadliska przedkarpackiego) i w formacji z Rawy Ruskiej (platforma wschodnioeuropejska). Z zespołów oksfordu jedynie te, które zawierały otwornice Alveosepta jaccardi (Schrodt) i Protomarssonella jurassica (Mityanina), pozwalają na korelację badanych wydzieleń litostratygraficznych. Zespoły takie występują w formacji „koralowcowo-glonowej” rejonu Tarnów–Dębica (centralna część Polski południowej) oraz w formacjach bełżyckiej, jasienieckiej i jarczowskiej (SE Polska). Na obszarze SW Ukrainy do równowiekowych utworów należą formacje: boniwska, rudkowska i sokalska. Niedostateczna ilość danych mikropaleontologicznych z utworów jury środkowej nie pozwoliła na wykonanie korelacji.

3

Density dependent growth of the red algae Furcellaria lumbricalis and Coccotylus truncatus in the West Estonian Archipelago Sea, northern Baltic Sea

Kotta J., Paalme T., Kersen P., Martin G., Herkül K., Möller T.

Oceanologia

|

2008

|

No. 50 (4)

577-585

EN

In an in situ experiment we evaluated the growth of the red algae Furcellaria lumbricalis and Coccotylus truncatus in the Archipelago Sea. The results showed that the growth rates of both species were similar but that growth decreased with increasing algal coverage. The effects were more pronounced for C. truncatus than for F. lumbricalis. Economic analyses aiming to establish sustainable harvesting limits for F. lumbricalis in the study area should take account of the density dependent growth of these red algae.

4

Indicator value of freshwater red algae in running waters for water quality assessment

Eloranta P., Kwandrans J.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2004

|

Vol. 33, No. 1

47--54

EN

Freshwater red algae (Rhodophyta) occur mainly in running waters. They are generally indicators of good water quality (oligotrophic, oligosaprobic). Many of them are also included on lists of threatened algae. According to the literature, the range of occurrence of red algae at the group level is wide for current velocity, water conductivity and pH. At the genus level, some genera seem to prefer or need hard water and an alkaline environment (Compsopogon, Hildenbrandia, Thorea), whereas others prefer soft water (conductivity < 100 μS m-1). They may also occur in acid water (Audouinella, Batrachospermum, Lemanea, Sirodotia and Tuomeya). With the exception of those living in hard waters, most species also have a rather wide ecological tolerance as measured by common water quality variables. Trophic and saprobic classifications seem to depend rather on geographical conditions than on the real ecological preferences of red algal taxa.

5

Red-algal limestones in the Middle Miocene of the Carpathian Foredeep in Poland: facies variability and palaeoclimatic implications

Studencki W.

Kwartalnik Geologiczny

|

1999

|

Vol. 43, Nr 4

395-404

EN

The distribution of red-algal limestones in the Middle Miocene marine deposits of the Carpathian Foredeep is described. Main facies types are briefly characterized, based on the morphology of red-algal thalli and major rock-forming fossil groups. The following facies have been recognized to date: algal-vermetid reefs, biohermal limestones, rhodolith pavement facies, branching algal facies, algal-bryozoan facies, and algal-amphisteginid facies. An organodetrital facies rich in red-algal fragments has also been reported. Basing on comparison with the present day, algal-vermetid reefs and biohermal limestones are referred to the shallowest, high-energy conditions, typical of intertidal to shallow subtidal zones. Rhodolith pavements, along with associated algal-bryozoan and algal-amphisteginid facies, formed in a wide range of environmental conditions: from nearshore to open marine, under various hydrodynamic regimes. The branching algal facies was confined to bottom elevations in open marine conditions. The red-algal limestones from the Middle Miocene of Poland are here recognized as a direct, close analogue of the recent rhodalgal lithofacies, typical of the temperate climatic zone, and thus indicating temperate depositional conditions. This interpretation conflicts with the traditional one based on faunal indicators suggesting subtropical to tropical conditions.

PL

Wśród wapieni krasnorostowych, stanowiących częsty element przybrzeżnych serii miocenu zapadliska przedkarpackiego, opisano dotychczas następujące odmiany facjalne (nie obejmujące rozmaitych wapieni organodetrytycznych): rafy glonowo-wermetusowe, wapienie biohermowe, bruk rodolitowy, fację glonów gałązkowych oraz facje mieszane: glonowo-mszywiołową i glonowo-amfisteginową/heterosteginową. Rafyglonowo-wermetusowe, o rozciągłości kilkuset metrów i miąższości do 15 m, znane są z górnego badenu Roztocza. Zbudowane są z laminarnie narastających plech krasnorostów, którym towarzyszą inkrustujące ślimaki, mszywioły, otwornice i wieloszczety. Wapienie biohermowe, o miąższości do 2,5 m, występują w badenie zatoki rzeszowskiej, Tworzą je, obok naskorupiających krasnorostów, inkrustujące mszywioły i wieloszczety. Bruk rodolitowy, facja o dużym rozprzestrzenieniu zarówno w dolnym, jak i w górnym badenie, tak wzdłuż północnej, jak i południowej krawędzi zapadliska przedkarpackiego, składa się z rodolitów - mniej lub bardziej kulistych tworów glonowych, zbudowanych z plech o zróżnicowanych formach wzrostu. Niewielki udział w budowie rodolitów mają mszywioły, wieloszczety, wąsonogi i otwornice. Warstwy bruku rodolitowego mają zmienną miąższość, od kilku centymetrów do 8 m. Wapienie facji glonów gałązkowych zbudowane są z plech o gałązkowej formie wzrostu, nagromadzonych w cienkich ławicach, tworzących kompleksy o miąższości 2-3 m. Krasnorostom towarzyszą charakterystyczne dla tej facji, występujące masowo, mięczaki. Jej występowanie ograniczone jest do dolnego badenu Pasma Wójczo-Pińczowskiego. W facji glonowo-mszywiotowej dominują krasnorosty (o różnych formach wzrostu) i mszywioły (głównie duże kolonie celleporów), a pozostałe skamieniałości - ramienionogi, mięczaki, duże otwornice, szkarłupnie są niezwykle urozmaicone. Facja ta znana jest z dolnego badenu Pasma Wójczo-Pińczowskiego oraz zatoki rzeszowskiej. Facja glonowo-amfisteginowa/heterosteginowa, charakterystyczna dzięki masowo nagromadzonym dużym otwornicom, zawiera podobny do poprzedniej zespół skamieniałości. Występuje w dolnym badenie południowego obrzeżenia Gór Świętokrzyskich. Środowisko depozycji poszczególnych odmian facjalnych jest trudne do jednoznacznego odtworzenia. Jedynie w przypadku raf glonowo-wermetusowych i wapieni biohermowych można je określić jako płytkowodne, burzliwe. Pozostałe facje krasnorostowe tworzą się współcześnie w różnych warunkach: od strefy międzypływowej do głębokości kilkudziesięciu metrów, blisko brzegu i w warunkach otwartego morza. Z tego względu wysnuwanie wniosków paleogeograficznych na podstawie samej tylko obecności krasnorostów uznać należy za ryzykowne. Powszechne występowanie w osadach dolnego badenu wapieni krasnorostowych i krasnorostowo-mszywiołowych z dużym udziałem mięczaków, jeżowców i dużych otwornic, przy braku natomiast szczątków korali, zielenic oraz nieorganicznych ziarn węglanowych, wskazuje na warunki klimatyczne typowe dla strefy umiarkowanej (na pograniczu ze strefą subtropikalną), nie zaś na klimat subtropikalny/tropikalny, jak sugerują rekonstrukcje oparte na analizie kopalnych zespołów fauny.