Opisano badania dotyczące otrzymywania wodorotlenku magnezu metodą strąceniową z użyciem różnych soli magnezu i wodorotlenku amonu. Ustalono wpływ temperatury i stosunku reagentów. Określono charakter dyspersyjny otrzymywanych wodorotlenków, wyznaczając polidyspersyjność i średnice cząstek. Wyznaczono również profile zwilżalności w układach wodnych. W celu sprawdzenia charakteru adsorpcyjnego wybranych wodorotlenków zbadano ich powierzchnię właściwą, objętość i wielkość porów. Dla wybranych próbek przeprowadzono również analizę spektroskopową FT-IR. W dalszej kolejności zdefiniowano metodą WAXS strukturę krystaliczną wodorotlenku, a następnie, korzystając ze wzoru Scherrera, oznaczono wymiary obszarów krystalicznych. Wykonano kompozyty z udziałem wodorotlenku magnezu, uzyskanego z roztworu siarczanu(VI) magnezu oraz polipropylenu. Materiały poddano testowi palności oraz próbie jednoosiowego rozciągania. Realizacja tak szerokiego zakresu badań umożliwiła ocenę właściwości użytkowych otrzymanych produktów oraz wybór najbardziej reprezentatywnych materiałów.
EN
Mg(OH)₂ was pptd. from aq. solns. of Mg salts with NH₄OH at 20–80°C, studied for particle size distribution, wettability, dispersive and adsorptive properties and crystal structure and then used as filler of polypropylene–matrix composites. The Mg(OH)₂ nanoparticles produced by conversion of MgSO₄ at 60°C showed an improved Young modulus and nonflammability.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.