Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Polimery

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: reakcja podstawienia

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Functional groups grafted on poly(vinyl chloride) – evaluation of new modified polymers in metal ions adsorption

Mbarki F., Ammari F., Amor A. B. H., Meganem F.

Polimery

2017

T. 62, nr 2

109--117

Poly(vinyl chloride) (PVC) has been subjected to numerous chemical modifications which were undertaken in order to improve its properties, the use of PVC in new applications and understanding of PVC-related phenomena. This work describes the chemical modification of PVC by amino groups (benzylamine and diethylenetriamine) through nucleophilic substitution reactions of its chlorine atoms to obtain P1 polymer. The modified polymer was subsequently reticulated with dichlorodiethyl ether to obtain P2 polymer. The obtained polymers were characterized using infrared spectroscopy (FT-IR), elemental analysis (CHN), differential scanning calorimetry (DSC), thermogravimetric analysis (TGA), differential thermal analysis (DTA), and X-ray diffraction (XRD). The modified polymers (P1 and P2) were tested for metal ion extraction (cadmium, cobalt, lead, or chromium) using the solid-phase extraction (SPE) method and the inductively coupled plasma atomic emission spectrometry (ICP-AES) technique. Quantitative adsorption measurements were performed using solutions containing 2 • 10-4M of heavy metal ions with pH = 3.5–4.5 at a flow rate of 0.6 dm3/min. The new extractants based on modified PVC (P1 and P2) were able to remove the negative effects of heavy metals contained in aqueous solutions. For Pb2+, the extraction percentage was 98 % using P1 and 90.3 % using P2.

Przeprowadzono chemiczną modyfikację poli(chlorku winylu) (PVC) w reakcji nukleofilowego podstawienia atomów chloru grupami aminowymi (benzyloamina i dietylenotriamina). Otrzymany polimer P1 szczepiono następnie eterem dichlorodietylowym – uzyskano polimer P2. Wytworzone polimery scharakteryzowano za pomocą spektroskopii w podczerwieni (FT-IR), analizy elementarnej (CHN), różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC), analizy termograwimetrycznej (TGA), różnicowej analizy termicznej (DTA) i dyfrakcji rentgenowskiej (XRD). Polimery P1 i P2 testowano w procesie ekstrakcji jonów metali (kadmu, kobaltu, ołowiu lub chromu), stosując ekstrakcję w fazie stałej (SPE) imetodę atomowej spektrometrii emisyjnej z plazmą wzbudzaną indukcyjnie (ICP-AES). Pomiary ilościowe adsorpcji prowadzono w roztworach wodnych zawierających 2 • 10-4M jonów metali ciężkich, opH=3,5–4,5 i przy szybkości przepływu 0,6 dm3/min. Nowe ekstrahenty na bazie zmodyfikowanego PVC (P1, P2) adsorbowały metale ciężkie zawarte w roztworach wodnych – w wypadku jonów Pb2+ ekstrakcja za pomocą P1 wyniosła 98 %, a za pomocą P2 – 90,3 %.

Polifosfazeny

Burczyk A., Pielichowski J.

Polimery

2004

T. 49, nr 7-8

486-490

W artykule przeglądowym dotyczącym polifosfazenów - polimerów o charakterze organiczno-nieorganicznym o wzorze ogólnym (I) - przedstawiono dwie podstawowe metody ich syntezy: polimeryzację termiczną z rozerwaniem pierścienia cyklicznych trimerów [równania (2)-(4)| i polikondensację N-sililofosforoamin. Omówiono także sposoby podstawienia atomów fosforu w łańcuchu głównym polifosfazenów podstawnikami innymi niż atomy chloru pochodzące z wyjściowego trimeru [równania (9)-(10), schemat B|. Taka modyfikacja nadaje produktom różnorodne pożądane właściwości. Zwrócono również uwagę na możliwości sieciowania polifosfazenów, a także na ich odporność na hydrolizę. Zaprezentowano metody tworzenia kopolimerów fosfazenowych poprzez modyfikację grupy metylowej lub fenylowej [równania (11)-(13)], a także metodą szczepienia [równanie (14)). W ten sposób otrzymano np. kopolimery polifosfazenowe z merami metakrylanu metylu lub styrenu. Omawiane produkty znajdują różnorodne zastosowanie, m.in. jako syslemy kontrolowanego dostarczania leków, elastomery, membrany i elektrolity, a ostatnio także jako katalizatory.

In the review concerning polyphosphazenes - organic-inorganic polymers of general Formula (I) - two basic methods of their syntheses were presented: thermal ring opening polymerization of cyclic trimers [equations (2)-(4)] or N-silylphosphor-amines polycondensation. The ways of substitution of phosphorus atoms in main chain of polyphosphazene with substituents other than chlorine atoms originated from initial trimer were also discussed. Such modification imparts various required properties to the products. Possibility of phosphazenes crosslinking and their hydrolytic resistance were also mentioned. Methods of polyphosphazene copolymers producing via methyl or phenyl groups modification [equations (11)-(13)] and methods of grafting [equation (14)] were presented. This way e.g. polyphosphazene copolymers with monomeric units of methyl methacrylate or styrene were obtained. The products discussed find various applications among others as drug delivery systems, elastomers, membranes, electrolytes, and lately also as the catalysts.