Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Synthesis and monomer reactivity ratios of acrylamide with 3-(trimethoxysilyl)propyl methacrylate and tris(methoxyethoxy)vinylsilane copolymers

Mohammed A. H., Ahmad M. B., Ibrahim N. A., Zainuddin N.

Polimery

|

2016

|

T. 61, nr 11-12

758--765

EN

Copolymers of acrylamide (AM) with 3-(trimethoxysilyl)propyl methacrylate (TMSPMA) and tris(methoxyethoxy)vinylsilane (TMEVS) with different compositions were synthesized at low conversion by free radical polymerization in dimethylformamide (DMF) using benzoyl peroxide (BPO) as an initiator. The copolymers were characterized by Fourier transform infrared spectroscopy (FT-IR), and their thermal properties were studied by differential scanning calorimetry (DSC) and thermogravimetric analysis (TGA). The copolymers composition was determined by elemental analysis. The monomer reactivity ratios were estimated by linearization methods proposed by Fineman-Ross and Kelen-Tudos, the intersection method proposed by Mayo-Lewis and nonlinear method proposed by curve fitting procedure. The derived reactivity ratios (r1, r2) are: 1.87, 0.80 for TMSPMA-co-AM and 0.22, 1.21 for TMEVS-co-AM. Both copolymers formed blocks of one of the monomer units. The microstructure of copolymers and sequence distribution of monomers in the copolymers were calculated by statistical method based on the average reactivity ratios and found that these values are in agreement with the derived reactivity ratios.

PL

Kopolimery akryloamidu (AM) z metakrylanem 3-(trimetoksysililo)propylu (TMSPMA) itris(metoksyetoksy)winylosilanem (TMEVS), o różnych składach, zsyntetyzowano w warunkach małej konwersji metodą wolnorodnikowej polimeryzacji w dimetyloformamidzie (DMF), z zastosowaniem nadtlenku benzoilu (BPO) jako inicjatora. Otrzymane kopolimery charakteryzowano za pomocą spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FT-IR), różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) oraz analizy termograwimetrycznej (TGA). Skład kopolimerów ustalono metodą analizy elementarnej. Współczynniki reaktywności monomerów oszacowano metodami linearyzacji zaproponowanymi przez: Finemana-Rossa, Kelena-Tudosa, Mayo-Lewisa i metodą nieliniową z zastosowaniem procedury dopasowania krzywej. Otrzymane współczynniki reaktywności (r1, r2) wynosiły: 1,87 i 0,80 dla TMSPMA-co-AM oraz 1,21 i 0,22 dla TMEVS-co-AM. Oba kopolimery miały budowę złożoną zbloków utworzonych z jednostek monomerów składowych. Mikrostrukturę oraz sekwencję monomerów w kopolimerach wyznaczono metodą statystyczną na podstawie średnich współczynników reaktywności. Stwierdzono zgodność obliczeń z wartościami otrzymanymi doświadczalnie.

2

Kopolimery styrenowo-akrylonitrylowe z udziałem azoestru oligooksyetylenowego

Wiśniewska E., Pabin-Szafko B.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

|

2007

|

Nr 4

281-285

PL

W kopolimeryzacji wolnorodnikowej styrenu (S) z akrylonitrylem (AŃ), inicjowanej azo-estrem - propionianem 2(2'-azobis[2-metylo-<0-hydroksy-o]igo(oksyetylenowym)] [AJB-OOE(400)J, otrzymano oligomcry telccheliczne OOE-oligowinyl-OOE, zakończone grupami hydroksylowymi. Wyznaczono współczynniki reaktywności kornonomerów metodą Kelena-Tiidósa, równe odpowiednio rs = 0,225 i rAN = 0,722. Oznaczono (DSC) temperatury zeszklenia kopolimerów, których wartości 60-82°C zmieniają się z ich składem, osiągając maksimum dla kopolimeru o zawartości 60%mol AN.

EN

Telechelic oligomers OOE-oligovinyl-OOE with hydroxyl terminated groups were received in radical copolymerization of styrene (S) and acrylonitrile (AN), initiated by 2,2'-azobis[2-methyl-(o-hydroxy-oligo(oxyethyiene) propionate] [AIB-OOE(400)]. The reactivity ratios of monomers were established by the Keien-Tudos method: rs = 0.225 and rAN = 0.722, respectively. The glass temperatures of copolymcrs were determined (DSC), their values (60-82°C) varied with copoiy-mcrs composition attaining maximum for the copolymer with 60 mol% of AN.

3

Copolymerization of dodecyl methacrylate with oxyethylene glycol dimethacrylates: determination of reactivity ratios

Socha E., Andrzejewska E., Andrzejewski M., Bogacki M.B., Bielicka-Daszkiewicz K.

Polimery

|

2004

|

T. 49, nr 5

356-358

EN

The work presents the results of determination of reactivity ratios for vinyl/divinyl systems based on dodecyl methacrylate and four oxyethylene glycol dimethacrylates. Various methods (based on terminal model and penultimate effect) were used for calculation of experimental results. The experimental data were obtained by gas chromatography (determination of unreacted monomers in the feed) and by NMR analysis of the soluble copolymer. It was found that dimethacrylates were preferentially built into the copolymer chain. These results were in good agreement with quantum-mechanical calculations based on the analysis of heats of formation of short-chain oligomers. Key words: copolymerization, dimethacrylates, monomethacrylates, reacti-vity ratios, terminal model, penultimate effect, quantum-mechanical calcula-tions.

PL

Praca dotyczy oznaczania współczynników reaktywności w układach złożonych z monomeru monowinylowego i jednego z czterech dimetakrylanów glikoli oksyetylenowych o różnej liczbie (n) segmentów oksyetylenowych (n = 1-4). Porównano przy tym wyniki uzyskane metodą kwantowo-mechaniczną i doświadczalną. W tej ostatniej zastosowano różne sposoby (oparte na modelu końcowego bądź przedostatniego meru) obliczania wyników doświadczalnych (rys.1 i 2) uzyskanych metodami chromatografii gazowej (oznaczanie zawartości nieprzereagowanych monomerów w mieszaninie poreakcyjnej) oraz NMR (analiza rozpuszczalnych kopolimerów). Stwierdzono, że dimetakrylany są bardziej reaktywne w procesie wbudowywania się do łańcucha rosnącego kopolimeru (tabela 1). Wyniki oznaczań współczynników reaktywności okazały się zgodne z obliczeniami kwantowo-mechanicznymi opartymi na analizie entalpii tworzenia krótkich oligomerów (tabela 2, rys. 3).

4

Homopolimeryzacja metakrylanu 3-chloro-2-hydroksypropylu i jego kopolimeryzacja z metakrylanem metylu

Łukaszczyk J., Cebulska A.

Polimery

|

2003

|

T. 48, nr 4

268-272

PL

Określono warunki otrzymywania metodą prowadzonej w 1,4-dioksanie polimeryzacji rodnikowej rozpuszczalnych homopolimerów metakrylanu 3-chloro-2-hydroksypropylu (CHPMA) oraz kopolimerów CHPMA z metakrylanem metylu (MMA). Wyniki badania wpływu wyjściowego stężenia CHPMA i czasu polimeryzacji na jej przebieg wskazują, że warunkiem powstawania produktów rozpuszczalnych jest stosowanie stężenia CHPMA <5% obj. Budowę chemiczną otrzymanych homopolimerów i kopolimerów scharakteryzowano metodami IR, widm Ramana, :H NMR oraz 13C NMR. Określono też mikrostrukturę tych produktów (udziały molowe triad: syndiotaktycznej, heterotaktycznej i izotaktycznej, a także diad mezo i racemo). Uzyskane wyniki doświadczalne świadczą o tym, że bardziej reaktywnym komonomerem jest MMA. Zbadano wpływ składu kopolimerów na ich gęstość i temperaturę zeszklenia oraz określono (GPC) wartości M" iM,"/M".

EN

Conditions of preparation of soluble homopolymers of 3-chloro-2-hydroxypropyl methacrylate (CHPMA) and copolymers of CHPMA with methyl methacrylate (MMA), obtained by radical polymerization in 1,4-dioxane solution, have been determined. Results of the investigations of the effects of initial CHPMA concentration and polymerization time on the reaction course show that to obtain soluble products, concentration of CHPMA should be less than or equal to 5 vol.%. chmical structures of homopolymers; and copolymers obtained have been determined using the following methods: IR (Fig. 1), Raman spectroscopy (Fig. 2), H-1 NMR (Fig. 3) and C-13 NMR (Fig. 4). Microstructures of these products have been also determined: molar fractions of syndiotactic, heterotactic and isotactic triads and meso and racemic diads (Table 1). The exerimental results evidence that MMa is more reactive comonomer. The effect of copolymer composition on its density and glass transition temperature was investigated. M-n and M-w/M-n were determined by GPC method.

5

The use of Solver in Excel to solve copolymer composition equation in terminal and penultimate models of copolymerization

Świtała-Żelazkow M.

Polimery

|

2002

|

T. 47, nr 10

700-705

EN

The standard Solver in Excel 97 was applied in order to solve the copolymer composition equation in terminal and penultimate models of copolymerization. An unquestionable advantage of this software is easy access standard because Solver is a part of Microsoft Office package. The radical copolymerization of styrene with acrylonitrile in bulk was chosen to prove the usefulness of the calculation procedure of Solver. These monomers system displays a significant penultimate effect. For comparison the classical methods such as curve-fitting, Mayo- Lewis, Fineman-Ross, Kelen-Tidos and Ezrielev-Brokhina-Roskin for the terminal model were also applied. The solutions btained by Solver for penultimate model were compared with hose obtained earlier by non-linear least squares minimizing ethod and Nelder-Mead simplex method. It was found that the recision of Solver is comparable with those obtained by above ethods. The influences of started values, precision and onvergence on the values of minimized function and so on the alues of set of reactivity ratios have been also studied.

PL

Przedstawiono rezultaty zastosowania programu "Solver" - będącego podstawowym narzędziem programu "Excel" - do rozwiązania równania scharakteryzowanego w tytule. Użyteczność tego programu wykazano na przykładzie rodnikowej kopolimeryzacji w masie układu styren/akrylonitryl, stanowiącego system dobrze poznany i wykazujący istotny efekt przedostatniego meru. Uzyskane rezultaty porównywano z wynikami otrzymanymi innymi metodami, mianowicie dopasowania krzywej, Mayo-Lewisa, Finemana-Rossa, Ke-lena-Tiidósa i Ezrieleva-Brokhina-Roskina w przypadku modelu ostatniego meru, a w przypadku modelu przedostatniego meru - z nieliniową metodą najmniejszych kwadratów i metodą sympleksu Neldera-Meada. Stwierdzono, że dokładność programu "Solver" jest porównywalna z dokładnością powyższych metod. Zbadano także wpływ wartośd początkowych, dokładności i zbieżności na wartości funkcji minimalizowanej i współczynników reaktywności.