Artykuł omawia wybrane zagadnienia oceny niepewności pomiaru, uregulowane przez konwencję GUM. Koncentruje się na tych zagadnieniach, gdzie wprowadzone regulacje wprowadziły istotne zmiany do metod obliczania, nazewnictwa i notacji w porównaniu do stosowanych dotychczas. Przedstawiono w szczególności wielkości określające dokładność cyfrowych i analogowych przyrządów pomiarowych (niepewność graniczna, klasa przyrządu). Przedyskutowano popularny błąd dotyczący porównania wyników dwóch pomiarów z określonymi wartościami niepewności rozszerzonej. Omawiane zagadnienia mają znaczenie dla nauczania rachunku niepewności pomiaru w pracowni fizycznej.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Minęło już dwadzieścia lat od pojawienia się międzynarodowych uzgodnień dotyczących rachunku niepewności pomiaru. Ta rocznica skłania do podsumowań, niemniej, bezpośrednim impulsem do podjęcia tematu było opublikowanie na łamach Postępów Fizyki artykułu Bilskiego, Dobies, Kozak i Makrockiej-Rydzyk pt. „Analiza danych i planowanie eksperymentu fizycznego zgodnie z normami ISO” [1], Ponieważ od lat interesuję się zagadnieniami niepewności pomiaru, a niedawno wydałem uniwersytecki podręcznik dotyczący tego tematu [2], chcę odnieść się do szeregu stwierdzeń wspomnianego wyżej artykułu, a przede wszystkim dostarczyć informacji, których brakuje w piśmiennictwie polskim. Uważam temat za istotny, gdyż prowadzone przez nas zajęcia na Pracowni Fizycznej są często pierwszym źródłem informacji o niepewności pomiaru nie tylko dla studentów fizyki, ale również dla studiujących kierunki techniczne.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.