W artykule przedstawiono opracowaną modyfikację metody klasycznej wyznaczania orientacji przestrzennej, w obszarze obróbki sygnałów odbieranych z systemu satelitarnego która, umożliwia redukcję zakłóceń związanych z propagacją fali elektromagnetycznej i błędów powstających w procesie pomiarowym, a zarazem pozwala na poprawę dokładności i zwiększenie dynamiki wyznaczania orientacji przestrzennej. Wykonana modyfikacja metody klasycznej obejmuje między innymi: - wykorzystanie komplanarnych wektorów jednostkowych baz (układu antenowego), - wygładzanie różnic faz sygnału nośnego, - korekcję macierzy obrotów na podstawie pomiarów poprzedzających. Efekty, jakie uzyskano w proponowanym rozwiązaniu (poprawa dokładności i zwiększenie dynamiki w stosunku do metody klasycznej), pozwalają na pełne zastosowanie metody wyznaczania orientacji przestrzennej, opartej na systemie nawigacji satelitarnej GPS, na statkach powietrznych z możliwością konstruowania układu antenowego w jednej obudowie i wyeliminowanie wpływu drgań anten będących głównym źródłem błędów - bez konieczności przeciwdziałania tym zakłóceniom.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.