There is a common belief that muscle strengthening would enhance the capability of fast walking, but the specific impact of different joint's strength on walking speed and the quantitative relation between them is not well explored. While the majority of the previous works in this area are based on experimental methods, it would be very expensive and time consuming to conduct as much experiment as necessary to establish such a quantitative relation. In the current research, instead of experimental methods, a mathematical framework is utilized to solve this problem. The objective of this paper is to briefly introduce this framework and present the obtained results based on that, for the mentioned relation. To achieve the objective of this paper, the highest achievable speed in sagittal plane with normal joint strength was first determined in the mathematical framework for three age groups. Afterward, the highest achievable speed was calculated for different levels of ankle, knee, and hip strength by changing the strength level in the mathematical model in all the studied groups. The results supported the crucial role of plantar flexors in all ages. It was shown that ankle strengthening up to certain critical value affected the speed significantly; whereas increasing the knee and hip strength may only facilitate fast walking without considerable effect on the speed value. Moreover, the critical level of ankle strengthening decreased with age increment. The attained results could be utilized in planning comprehensive joint strengthening exercises in sports and rehabilitation of subjects with lower limb disabilities.
The aim of the work was an assessment of a bottom sediment supplement to the substratum on the composition of plant biomass determined on the basis of quantitative relationships between macroelements. The experiment was a continuation of previous research conducted in 2005 and 2006, when the test plants were: Italian ryegrass (Lolium multiflorum L.) and maize (Zea mays L.), respectively. The quality of white mustard (Sinapis alba L.) shoot biomass cultivated in the third year after the application of bottom sediment dredged from the Roznow Reservoir was assessed. The sediment was added to the soil in quantities constituting between 1 and 20 % of the substratum mass. Macroelement content was determined in the obtained material and subsequently weight ratios Ca : P, Ca : Mg, K : Ca, K : Mg and K : Na, as well as K : (Ca + Mg) ionic ratio were computed. A considerable diversification of relationships between macroelements was revealed in mustard shoot biomass growing on substrata with diverse share of bottom sediment. In white mustard biomass from the control treatment (soil without sediment addition) K:Ca ratio assumed a value close to optimal, Ca : P, K : Mg and K : Na ratios were about 3-fold higher, Ca : Mg was 4-fold higher than optimal, whereas K : (Ca + Mg) ratio was over twice lower than optimal. Increasing share of the sediment in the substratum generally caused a widening of Ca : P ratio and narrowing of K : Ca, K : Mg, K : Na, Ca : Mg and K : (Ca + Mg) ratios in mustard biomass. The changes led to a serious worsening of Ca : P, K : Ca and K : (Ca + Mg) ratios in mustard biomass but caused a marked improvement of K : Mg and K : Na ratios bringing them close to the optimum. They also bettered Ca : Mg ratio but did not lead it to the optimal value. The reason of worsening Ca : P, K : Ca and K : (Ca + Mg) ratios was a large Ca content in plant biomass resulting from a relatively high its content in bottom sediment despite applied NPK mineral fertilization and the antagonism among the elements. The cause of modification of the relationships between the elements may be changes of the substratum pH resulting from bottom sediment addition to the soil, particularly in the range of between 3 to 20 % which induced a raise in pH value, proportional to the sediment share in the substratum. The highest sediment admixtures led the substratum pH to approximate neutral. Bottom sediment dredged from the Roznow Reservoir may be used for improvement of light acid soil properties, but it may cause a worsening of the weight ratios between calcium and other macroelements, particularly P and K.
PL
Celem pracy była ocena oddziaływania dodatku osadu dennego do podłoża na skład biomasy roślinnej ocenianej na podstawie stosunków ilościowych między makroelementami. Badania były kontynuacją doświadczeń prowadzonych w latach 2005 i 2006, w których roślinami testowymi były kolejno życica wielokwiatowa (Lolium multiflorum L.) i kukurydza (Zea mays L.). Oceniano jakość nadziemnej biomasy gorczycy białej (Sinapis alba L.), uprawianej w trzecim roku po zastosowaniu osadu dennego bagrowanego ze Zbiornika Rożnowskiego. Osad dodawano do gleby w ilości od 1 do 20% masy podłoża. W uzyskanym materiale roślinnym oznaczono zawartość makroelementów, a następnie obliczono stosunki masowe Ca : P, Ca : Mg, K : Ca, K : Mg i K : Na oraz stosunek jonowy K : (Ca + Mg). Wykazano znaczne zróżnicowanie stosunków między makrślementami w nadziemnej biomasie gorczycy rosnącej na podłożach ze zwiększającym się udziałem osadu dennego. W biomasie gorczycy białej z obiektu kontrolnego (gleba bez dodatku osadu dennego) stosunek K : Ca przyjmował wartość bliską optymalnej, stosunki Ca : P, K : Mg i K : Na - około 3-krotnie wyższe, a Ca : Mg - 4-krotnie wyższy niż optymalne, natomiast stosunek K : (Ca + Mg) miał wartość ponad 2-krotnie niższą od optymalnej. Wzrastający udział osadu w podłożu powodował na ogół rozszerzenie stosunku Ca : P oraz zacieśnienie stosunków K : Ca, K : Mg, K : Na, Ca : Mg i K : (Ca + Mg) w biomasie gorczycy. Zmiany te prowadziły do znacznego pogorszenia stosunków Ca : P, K : Ca i K : (Ca + Mg) w biomasie gorczycy oraz wyraźnej poprawy stosunków K : Mg i K : Na, których wartość zbliżała się do optimum, a także Ca : Mg, jednak nie doprowadzając tej relacji do wartości optymalnej. Przyczyną pogorszenia stosunków Ca : P, K : Ca i K : (Ca + Mg) jest duża zawartość Ca w biomasie roślin wynikająca ze względnie dużej zawartości Ca w osadzie dennym, mimo zastosowanego nawożenia mineralnego NPK oraz antagonizm między pierwiastkami. Przyczyną modyfikacji relacji między makroelementami mogą być zmiany odczynu podłoża w następstwie dodatku osadu dennego do gleby, zwłaszcza wynoszącego (3-20) % masy podłoża, które powodowały wzrost wartości pH proporcjonalny do udziału osadu. Największe dodatki osadu doprowadzały odczyn podłoże do zbliżonego do obojętnego. Osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego może być użyty do poprawy właściwości gleb lekkich kwaśnych, może jednak powodować pogorszenie się stosunków masowych między wapniem a pozostałymi makroelementami, zwłaszcza P i K.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Polybutadiene coated titania stationary phase (PBD-TiO2) for HPLC has been prepared by immobilisation of polybutadiene on porous spherical microparticles of titania. Chromatographic retention of PBD-TiO2 has been investigated using quantitative structure-retention relationships (QSRR). The logarithmic capacity factors (log k'(PBD-TiO2)) were measured on PBD-TiO2 in the methanol-water mobile phase (80:20, v/v) and compared with the nine structure descriptors of solutes. These studies were performed using the principal component analysis, cluster analysis, multiple linear regression and stepwise multiple regression. The results were compared with those obtained on the octadecyl silica stationary phase (ODS). The results obtained for PBD-TiO2 occurred to be very close to those for ODS. Hydrophobic interactions dominated in the retention of solutes. The retention of aromatic compounds on PBD-TiO2 stationary phase one can reasonably predict employing the empirical formula: log k'(PBD-TiO2) = 0.538 logP-1.099.
PL
Fazą stacjonarną dwutlenku tytanu pokrytego polibutadienem przygotowano przez immobilizację polibutadienu na porowatych mikrosferach tlenku tytanu (PBD-TiO2). Retencję chromatograficzna PBD-TiO badano stosując ilościowe zależności: struktura-retencja (QSRR). Logarytmy współczynników retencji zmierzone dla fazy PBD-TiO (log k(PBD ,Ti0(2) ) i fazy ruchomej metanol-woda (80:20) względem dziewięciu deskryptorów struktury, analizowano metodami: analizy głównych składowych (PCA), analizy skupień, liniowej regresji wielozmiennych (MLR), stopniowej regresji wielozmiennych (SMR) i porównano z danymi otrzymanymi dla stacjonarnej oktadecylowej fazy krzemianowej (ODS). Wyniki wskazują, że obie fazy stacjonarne są bardzo podobne i że oddziaływania hydrofobowe dominująw retencji analitów. Retencja związków aromatycznych na PBD-TiO(2) może być dobrze przewidzianą empiryczna zależnością log k'(PBDTi0 =0,538 IogP-1,099.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The quantitative structure-retention relationships theory is applied to compute retention times of some o-acetylphenyl esters. Molecular topological descriptors are used to calculate the fitting equations. Experimental data is satisfactorily described by the theoretical equations. Some further possible extensions of the present approach are analyzed for future developments.
PL
Teorię ilościowych zależności struktura- retencja zastosowano do obliczenia czasów retencji pewnych estrów o-acetylofenylowych. Do obliczenia równań dopasowania zastosowano topologiczne deskryptory cząsteczkowe. Równania teoretyczne satysfakcjonujące opisują dane doświadczalne. Przeanalizowano możliwości rozwinięcia obecnych badań w przyszłości.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.