Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

New Eco-friendly Method for Paper Dyeing

Blus K, Czechowski J, Koziróg A

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2014

|

Vol. 22, no. 5 (107)

121--125

EN

For economical and environmental reasons, the paper industry has shifted the production of paper products towards dyed products made from pulp grades with a high content of recovered paper. The basic method for dyeing paper products is pulp colouring with direct and basic dyes. Disadvantages of this method include coloured white water and so-called „bleeding” processes when using those products. „Bleeding” processes are undesired when using tissue products. A new eco-friendly method for dyeing pulp with adducts of reactive dyes and selected cationic aliphatic polyamine compouds was developed. A reactive dye is added to refined pulp and then a cationic polyamine compound. The dyeing substance is adsorbed on the entire surface of refined cellulose based semi finished products in a water medium with a pH near to neutral. After web consolidation, an uniform dye penetrated paper product is obtained, with high colour life and strength. Reactive dyes contain 3’-carboxypyridine-1,3,5-triazine systems that react with cellulose in a medium near to neutral and at a temperature similar to web drying. As polyamine compounds, polycondensates of guanidine with hexamethylene-1.6-diamine and octamethylene-1,8-diamine were used. As was proved by a test done on coloured paper, these compounds are characterised by bactericidal and fungicidal properties, which are advised for tissue paper. The polyamine compounds mentioned cause the quantitative adsorption of dyes on cellulose based pulp, increasing the retention of cellulose fibre fines, and the white water is practically colourless. In principle, this dyeing method does not change the strength, optical, structural and dimensional properties of selected paper products.

PL

Ze względów ekonomiczno-ekologicznych przemysł papierniczy przestawił produkcję wyrobów papierniczych na barwne wyroby wytwarzane z mas papierniczych z dużym dodatkiem makulatury. Główną metodą barwienia wyrobów papierniczych jest barwienie masy barwnikami bezpośrednimi i zasadowymi. Wadą tej metody często są zabarwione wody podsitowe oraz tzw. procesy „krwawienia” w czasie użytkowania wyrobów. Procesy „krwawienia” są niepożądane w czasie użytkowania wyrobów higienicznych {produkty tissue). Opracowano nową proekologiczną metodę barwienia włóknistej masy papierniczej adduktami barwników reaktywnych i kationowych wyselekcjonowanych alifatycznych związków poliaminowych. Do zmielonej masy papierniczej jest dodawany barwnik reaktywny a następnie kationowy związek poliaminowy. Substancja barwiąca jest adsorbowana na całej powierzchni zmielonych półproduktów celulozowych w środowisku wodnym o pH zbliżonym do obojętnego. Po procesie konsolidacji wstęgi papierniczej otrzymuje się równomiernie przebarwiony wyrób papierniczy o dużej żywości i intensywności barwy. Barwniki reaktywne zawierają układy 3’-karboksypirydynotriazynowe wiążące się z celulozą w środowisku zbliżonym do obojętnego, w temperaturze zbliżonej do suszenia wstęgi papierniczej. Jako związki poliaminowe zastosowano polikondensaty guanidyny z heksametyleno-1,6-diaminą oraz oktametyleno-1,8-diaminą. Wymienione związki charakteryzują się właściwościami bakterio- i grzybobójczymi, co potwierdziły badania wykonane na wybarwionych papierach. Tego typu właściwości są wskazane w przypadku stosowania papierów higienicznych. Wymienione związki poliaminowe powodują praktycznie ilościową adsorpcję barwników na masie celulozowej, zwiększając jednocześnie zatrzymanie drobnych frakcji włókien celulozowych. Wody podsitowe są praktycznie bezbarwne. Ten sposób barwienia nie zmienia w zasadniczy sposób właściwości wytrzymałościowych, strukturalno-wymiarowych i optycznych wybranych wyrobów papierniczych.

2

Badania separacji na frakcje stałą i ciekłą gnojowicy i pulpy pofermentacyjnej

Cieślik M., Lewicki A., Carmona P. C. R., Czekała W., Janczak D., Witaszek K., Dach J.

Archiwum Gospodarki Odpadami i Ochrony Środowiska

|

2014

|

Vol. 16, nr 2

43--48

PL

Separacja na frakcję stałą i ciekłą oraz późniejsze wykorzystanie frakcji stałej na cele energetyczne (pelet) lub nawozowe może być jednym z najefektywniejszych metod zagospodarowania gnojowicy lub pulpy pofermentacyjnej. Celem pracy było określenie efektywności separacji gnojowicy i pulpy pofermentacyjnej oraz analiza składu fizykochemicznego frakcji stałej odseparowanej na sitach różnej wielkości. Analizie poddano także uzyskany po przejściu przez mikrosita odciek z gnojowicy i pofermentu. Stwierdzono duże różnice w rozkładzie frakcji i zawartości w nich materii organicznej oraz popiołu pomiędzy frakcjami gnojowicy i różnymi rodzajami pulpy pofermentacyjnej. Stwierdzono, że jedynie pierwsza frakcja z gnojowicy jak i z pulpy pofermentacyjnej otrzymanej z fermentacji roślin zwierających dużą ilość organicznych materiałów trudno rozkładalnych może być brana pod uwagę jako substrat do produkcji peletów na cele energetyczne.

EN

The separation on solid and liquid fraction and subsequent usage of a solid fraction for energy (pellets) or fertilizer aims can be one of he most effective ways of slurry and digestate management. The aim of this study was to determine the effectiveness of the separation of slurry and digestate pulp and analysis of the physico-chemical composition of the solid fraction separated on the strainers of different sizes. Also the slurry and digestate pulp effluent after passing the micro-strainers was analyzed. The results showed large differences in the fractions distribution and the content of organic matter between the slurry and particular types of the digestate pulp. It has been stated that only digestate pulp from the fermentation of the plants with large amount of hardly biodegradable materials (cellulose, lignin) can be considered as a substrate for the pellets production for energy purposes.

3

Sposób na pulpę

Szuba J.

Surowce i Maszyny Budowlane

|

2013

|

nr 4

36-38

PL

W produkcji kruszyw, obok frakcji użytecznych, powstają materiały nieznajdujące nabywców – najczęściej służą one do rekultywacji terenów poeksploatacyjnych. Ich uszlachetnienie do postaci pełnowartościowego produktu to jednakże potrzeba wynikająca nie tylko z rachunku ekonomicznego, ale również z przepisów obowiązujących w obszarze ochrony środowiska, z konieczności racjonalnego gospodarowania złożem oraz nieodnawialności zasobów przyrody. Artykuł przedstawia realne wykorzystanie produktu ubocznegow postaci silnie uwodnionej pulpy w kopalni Pawłów.

4

Elemental Chlorine-Free Delignification of Kraft Pulp Produced from Halfa (Stipa tenacissima)

Bouiri B, Amrani M

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2011

|

Vol. 19, no. 4 (87)

142--147

EN

Halfa, also known as Stipa tenacissima, is grown in North Africa and south Spain. Due to its short fibre length, paper from halfa retains its bulk and takes block letters well. In this study halfa was evaluated for bleached pulp production. Two cellulose pulps with different chemical compositions were pulped by the conventional Kraft process. One from original halfa material and the other from halfa pretreated by diluted acid. The pulp produced from halfa pretreated with diluted acid was bleached by elemental-chlorine-free sequences DEPD and DEDP. The yield, Kappa number, brightness and α-cellulose content of the bleached and unbleached pulps were evaluated. The results show that during the chemical pulping process, the treated halfa cooked more easily than the original halfa. The treated halfa pulp also showed very good bleaching, reaching a brightness level of 94.8% ISO, a yield of 93.6% and α-cellulose content of 96.8% with the DEDP bleaching sequence as compared to an 83.2% ISO brightness level, 92.8% yield and 95.1% α – cellulose content for pulp bleached with the DEPD bleaching sequence. On the other hand, the physicalmechanical properties of the pulp were not notably reduced by the bleaching process. The breaking length, tear and burst index of the paper sheets were acceptable. Therefore, the halfa material could constitute a worthwhile choice for cellulosic fiber supply.

PL

Halfa jest rośliną występującą w Afryce Północnej i Południowej Hiszpanii. Z powodu krótkich włókien, papier wykonany z masy celulozowej otrzymanej z tej rośliny zachowuje mięsistość i pozwala na uzyskanie dobrych wydruków. Wyprodukowano dwa rodzaje bielonej masy celulozowej o różnych składach chemicznych metodą Kraft, jeden z nieobrobionego surowca, a drugi z surowca poddanego działaniu rozcieńczonego kwasu. Masa celulozowa podana wstępnej obróbce była bielona bez udziału chloru wolnego, według schematu DEPD i DEDP. Oceniano wydajność, liczbe kappa, białość i zawartość a-celulozy dla bielonej i niebielonej masy celulozowej i stwierdzono, że poddana obróbce masa gotuje się łatwiej. Wytrzymałość mechaniczna otrzymanych z masy celulozowej arkuszy papieru była zadowalająca. Wykazano, że halfa może stanowić surowiec do produkcji papieru.