Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The role and place of artillery in combating "Anti-Access/Area Denial" A2/AD systems

Świętochowski Norbert, Rewak Dariusz

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2021

|

Vol. 53, No. 2(200)

387--401

EN

The modern "Anti-Access/Area Denial" A2/AD systems are defined as a combination of all possible measures that can limit the ability of a potential opponent to enter and occupy a given area (operational theatre). Their action relies, among others, on radio-electronic disruption of digital guidance systems, communication, command and control systems, shooting down long-range maneuvering missiles, drones, and aircraft. The primary assumption of the anti-access concept is to deprive the enemy of the possibility of entering a given operational area (A2 – Anti-Access) through long-range destruction and depriving them of freedom of action in that theatre (AD – Area-Denial) by medium and short-range weapons. The Surface-to-Air Missiles (SAM), Anti-Ship Ballistic Missiles (ASBM), and Anti-Ship Manoeuvring Cruise Missile (ASCM) are used to carry out A2/AD tasks. Field artillery has also been used recently, particularly the Long-Range Precision Fires (LRPF). The purpose of the article is to determine the chance of using field artillery against the A2/AD systems. According to the authors, the NATO forces will lose control in the air in the first period of the conventional conflict with an equivalent opponent, and its rapid recovery will be a priority. Field artillery, as a weapon with ever greater possibilities of precise and deep destruction, can become a decisive factor, allowing dominance of A2/AD systems and enabling the implementation of tasks of its air-force and army aviation, as well as ground forces.

PL

Współczesne systemy „antydostępowe” A2/AD (ang. Access Denial/Area Denial) definiowane są jako połączenie wszelkich możliwych środków, które mogą wielowarstwowo ograniczyć dostęp potencjalnego przeciwnika do danego obszaru (teatru) działań. Ich działanie polega m.in. na radioelektronicznym zakłócaniu systemów naprowadzających, paraliżowaniu systemów łączności, komunikacji i cyfrowej transmisji danych, zestrzeliwaniu pocisków manewrujących dalekiego zasięgu, dronów i samolotów. Głównym założeniem koncepcji antydostępowej jest pozbawienie przeciwnika możliwości wejścia na teren danego obszaru (teatru) działań (A2 – ang. Anti-Access) za pomocą środków rażenia dalekiego zasięgu, ponadto pozbawienie go swobody działania na tym teatrze (AD – ang. Area-Denial) przy pomocy środków rażenia średniego i krótkiego zasięgu. Do realizacji zadań A2/AD używa się pocisków typu ziemia powietrze (SAM – ang. Surface-to-Air Missile), przeciwokrętowych pocisków balistycznych (ASBM – ang. Anti-Ahip Balistic Missile) oraz pocisków manewrujących (ASCM – ang. Anti-Ship Cruise Missile), a w ostatnim czasie również amunicji artyleryjskiej o zwiększonej donośności (LRPF – ang. Long Range Precision Fires). Celem artykułu jest określenie możliwości użycia artylerii do zwalczania systemów A2/AD. Zdaniem autorów siły NATO w pierwszym okresie konfliktu konwencjonalnego z równorzędnym przeciwnikiem utracą panowanie w powietrzu i priorytetem stanie się jego szybkie odzyskanie. Artyleria, jako rodzaj wojsk posiadający coraz większe możliwości precyzyjnego i głębokiego rażenia, może stać się decydującym czynnikiem, pozwalającym na zdominowanie systemów A2/AD i umożliwienie realizacji zadań własnemu lotnictwu.

2

Wpływ teorii Douheta na rolę lotnictwa w walce zbrojnej

Michalak W.

Zeszyty Naukowe AON

|

2014

|

nr 4(97)

161-187

PL

Teoria i praktyka działań lotnictwa wojskowego w walce zbrojnej ewoluują od niemal 100 lat, lecz w znacznej mierze bazują one na poglądach Gulio Douheta, uznanego za klasyka lotniczej myśli wojennej. W artykule dokonano konfrontacji podstawowych założeń teorii Douheta z poglądami innych myślicieli oraz założeniami doktrynalnymi i praktyką użycia lotnictwa w wielu konfliktach zbrojnych. Krytyczna analiza teorii i praktyki działań lotnictwa wskazuje na wiele uniwersalnych myśli Douheta, które ciągle są aktualne i oddziałują nawet na obecne użycie lotnictwa w walce zbrojnej. Część jego poglądów została zweryfikowana negatywnie zarówno przez teorię, jak i praktykę i została oddalona jako nieaktualna, a nawet utopijna. Systematycznie rosnąca potęga lotnictwa, potwierdzana we współczesnych konfliktach zbrojnych inspiruje jednak do ponownego przeanalizowania teorii G. Douheta, gdyż niektóre sfalsyfikowane jego myśli obecnie przybierają znamiona wiarygodnych, a nawet ponadczasowych.

EN

The theory and practice of military aviation in an armed struggle have been evolving for nearly 100 years but they are mainly based on the views of Gulio Douhet, well-known as a classic thinker on aviation war. This article looks at the confrontation of basic assumptions of Douhet’s theory with the views of other thinkers as well as doctrinal assumptions and the practice of the use of aviation in many armed conflicts. The critical analysis of the theory and practice of aviation activities reveals many of Douhet’s universal thoughts which are still valid and have an impact on the present use of aviation in armed combat. Some of his views have been verified negatively in both theory and practice, and have been rejected as outdated and even utopian. However, the systematically growing power of aviation, proved in modern armed conflicts, inspires us to re-examine G. Douhet’s theory, as some of his falsified thoughts are currently taking on the characteristics of reliable and even timeless ones.

3

Dominacja w powietrzu i z powietrza

Michalak W.

Zeszyty Naukowe AON

|

2013

|

nr 3(92)

202-218

EN

Traditional roles of air forces in combat involve the subjugation of air space and the maintaining of superiority / domination in the skies in order to create favourable conditions to conduct successful land and naval operations. They are, thus, a component supporting other forces in joint military operations. Nowadays, air forces sometimes take the role of the dominant force (a component supported by other forces) and then the joint operations of armed forces are conducted in a way (as called in the article) of dominance from the air. This allows, especially in the so-called asymmetric conflicts, to obtain the military and political goals of the war without land or naval invasion. This is a new phenomenon in the Art of War, which the author of the article tries to identify, describe and systematise. To make waging a war through dominance from the air possible, airforces must have absolute freedom to use the air space in the whole area of a conflict and in the whole territory of an opponent. The current terminology related to dominance (superiority / domination) in the air and the theory of war in the air does not provide (describe) such a situation. In this article, the views in this respect, which were in force in NATO and the Warsaw Pact and are still in force in the US Armed Forces, NATO and the Russian Federation, are critically evaluated and a new terminology taxonomy for dominance in the air is suggested.

4

Przewaga w powietrzu, jako sposób prowadzenia działań wojennych według Hugh M. Trencharda

Lubas M.

Zeszyty Naukowe Ruchu Studenckiego

|

2012

|

Nr 2

45--51

PL

Sztuka strategii rozwijana od starożytności nieustannie ewoluuje, dostosowując się do zmieniających się warunków otoczenia i rozwiązań technicznych. Na przestrzeni lat różni stratedzy opracowywali własne koncepcje strategiczne. Niektóre z nich były tylko strategiami doraźnymi, mającymi zastosowanie wyłącznie w ówczesnych konfliktach. Jednak powstało także wiele teorii o zastosowaniu ponadczasowym, które pomimo upływu dziesiątek a nawet setek lat od ich opracowania nadal mogą być z powodzeniem stosowane w prowadzeniu współczesnych wojen i konfliktów. Jedną z nich jest koncepcja Hugh M. Trencharda, której założenia były realizowane nie tylko w czasie II wojny światowej, kiedy to dowodził lotnictwem brytyjskim, ale także w czasach późniejszych operacji powietrznych, które zazwyczaj rozpoczynały działania wojenne. W artykule autorka przedstawia najważniejsze założenia strategii H. M. Trencharda oraz wskazuje na praktyczne przykłady jej zastosowania w toku wybranych operacji lotnicznych XX wieku.