Przejazdy wspólne, w których tym samym pojazdem podróżuje więcej niż jeden pasażer, to szansa na wykorzystanie zalet platform mobilnościowych (takich jak Uber), bez zwiększania ruchu samochodów. Co więcej, przy odpowiedniej polityce i integracji, mogą one skutecznie dopełniać transport publiczny i wspierać transformacje w kierunku zrównoważonego transportu. W praktyce ta szansa nie została wykorzystana – przejazdy wspólne oferowane są rzadko, a tam gdzie są dostępne, klientów jest na tyle niewielu, że w praktyce zazwyczaj podróżują sami. Jedną z przyczyn jest brak systematycznej analizy rynku takich przejazdów, w szczególności brak uwzględnienia perspektywy pasażera. W artykule pokazano metodykę, która stawia podróżnego w centrum. Wybierze on przejazd wspólny tylko wówczas, gdy będzie to dla niego atrakcyjne. Takie podejście jest spójne z klasycznymi metodami i pozwala np. na analizy multimodalne z uwzględnieniem przepływów międzygałęziowych. Przy takim podejściu można metodycznie analizować potencjał i atrakcyjności przejazdów wspólnych, jak pokazano na przykładzie wyników z Manhattanu. W tym obszarze, dla 1,5 miliona podróży zarejestrowanych w ciągu sześciu miesięcy, obliczono gdzie i kiedy potencjał do dzielenia podróży jest największy.
EN
To fully benefit from two-sided mobility platforms the trips need to be shared in order to reduce, rather than induce, vehicle kilometers travelled. Such ride-pooling systems, where two or more travelers share the same vehicle can potentially contribute to urban transitions and eventually complement public transit. Here, I review the existing methods and focus on the utility-based approach showing how it can be used to enhance our understanding of system performance. With such approach one can, for instance, estimate the ride-pooling potential based on 1.5 million trips recorded in Manhattan, as illustrated in the article.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.