W złożonych pod względem struktury połączeń układach produkcyjnych trudno jest z góry ustalić wszystkie parametry pracy obrabiarek będących ich składnikami. Dodatkowo w układach tych zawsze kryje się spora doza niepewności, co znacznie utrudnia to zadanie. Powszechnym rozwiązaniem stosowanym juk w latach 60.-70., ale także i obecnie jest technika symulacji pracy układu produkcyjnego oparta na metodzie Monte Carlo. Metoda ta, będąca czysto stochastyczną, wymaga znacznych narzutów czasowych ze względu na konieczność częstego uruchamiania programu symulatora. Jak wiadomo, czas w wielu przypadkach jest najcenniejszym parametrem, stanowi jeden z głównych kosztów związanych z wdrażaniem nowych linii produkcyjnych. Ponadto nie zawsze mamy dostatecznie dużo danych, aby stworzyć opis parametrów systemu w postaci funkcji gęstości. W niniejszej pracy przedstawione zostaną propozycje mogące pomóc w rozwiązaniu powyższych problemów. Opierają się one na zastosowaniu przedziałów lub liczb rozmytych dla formalizacji matematycznej parametrów pracy obrabiarek. Praca ta zawiera pewne propozycje rozwiązań dotyczących poszukiwań wąskich gardeł systemów produkcyjnych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.