Badania z zakresu medycyny nuklearnej pozwalają na coraz dokładniejsze obrazowanie wybranych procesów czynnościowych badanego narządu (nasilenia przemian metabolicznych, ekspresji układów receptorowych, przepływu krwi, innych). Jednak ich ocena opiera się przede wszystkim na analizie jakościowej; ocenia się stopień gromadzenia radiofarmaceutyku, porównując z inną – z reguły – symetryczną okolicą ciała, lub okolicą referencyjną. Dla mózgowia okolicą referencyjną jest przeważnie symetryczna struktura w drugiej półkuli mózgu lub móżdżek, dla nerek – druga nerka, dla kości długich – symetryczna kość drugiej kończyny. Metody te są bardzo praktyczne, jednak nie pozwalają na uzyskanie szeregu istotnych informacji klinicznych. Tylko niektóre procedury umożliwiają uzyskiwanie bezwzględnych wartości oceniających czynność badanego narządu. Należy do nich na przykład badanie dynamiczne nerek pozwalające na określenie w wartościach bezwzględnych rozdzielczej funkcji każdej z nerek: GFR czy ERPF.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.