This article presents the evolution of legal regulations, which have played a key role in enforcing the obligation of planned mine closure. Particular attention is paid to ensuring financial resources for this purpose. Any legal regulations, in order to be effective, must provide for the necessary funds, which should be collected before the commencement of the closure process. It is difficult to determine its exact time frame and costs, which makes the task highly challenging to decision-making bodies. There is a need to match uncertain, distant expenses with precise legal provisions. The example of Polish lignite mining shows the effectiveness of decommissioning regulations. Not only will we face the effects of its closure, but also the next generation will. Unfortunately, it was not until 2001 that regulations were introduced to provide financial security to support mine closures. However, they have shortcomings because the mine closure process is planned only at the final stage of extraction rather than being initiated much earlier. Therefore, the funds collected in the Obligatory Mine Decommissioning Fund (FLZG), usually 10% of the so-called exploitation charge, are insufficient. In the case of Polish mines, payments to the FLZG cover only part of the liquidation works. Administrative actions eliminate these negative effects of the legal regulations presented above. The Polish government has secured financing for the mine liquidation process by consolidating them with lignite-fired power plants. Currently, Poland plans to build six nuclear power plants. In their case, such a consolidation step will be impossible. Therefore, taking into account the experience from lignite mining, a financial mechanism for securing their decommissioning should be created now.
PL
W artykule przedstawiono ewolucję przepisów, które odgrywały ważną rolę w egzekwowaniu obowiązku likwidacji kopalń. Szczególną uwagę zwrócono na zapewnienie środków finansowych na ten cel. Wszelkie regulacje prawne, aby były skuteczne, muszą przewidywać mechanizm zgromadzenia tych środków przed rozpoczęciem procesu likwidacji. Trudność dotyczy możliwości określenia jego dokładnych ram czasowych i finansowych, co sprawia, że zadanie to jest niezwykle trudne. Istnieje bowiem konieczność dopasowania niepewnych, odległych wydatków do precyzji wymaganej od przepisów prawa. Na przykładzie polskiego górnictwa węgla brunatnego przedstawiono efektywność omawianych regulacji. Nie tylko nasze, ale i kolejne pokolenie zmierzy się ze skutkami jego zamknięcia. Niestety, dopiero w 2001 roku wprowadzono szereg przepisów mających na celu zabezpieczenie finansowe likwidacji kopalń. Zasadniczą ich wadą jest to, że obowiązek szczegółowego planowania procesu likwidacji kopalni przypada dopiero na końcowy etap wydobycia, a nie dużo wcześniej. Dlatego środki zgromadzone w Funduszu Likwidacji Zakładu Górniczego (FLZG), zwykle gromadzone w wysokości 10% opłaty eksploatacyjnej, są niewystarczające. W przypadku polskich kopalń wpłaty do FLZG pokrywają tylko część kosztów prac likwidacyjnych. Te negatywne skutki przedstawionych powyżej luk prawnych są niwelowane przez działania administracyjne. Polski rząd zabezpieczył finansowanie procesu likwidacji kopalń poprzez ich konsolidację z elektrowniami opalanymi węglem brunatnym. Obecnie planowana jest w Polsce budowa 6 elektrowni jądrowych, w których przypadku takie postępowanie będzie niemożliwe. Dlatego już teraz, uwzględniając doświadczenie z górnictwa węgla brunatnego, należy stworzyć mechanizm finansowego zabezpieczenie ich likwidacji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.