Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Testis unus testis nullus : rzecz o wiarygodności zeznań jedynego świadka naocznego w postępowaniu karnym

Wawrzeniuk Adrian

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2021

|

R. 11, Nr 19

11--24

PL

Zgodnie z art. 7 Kodeksu postępowania karnego, organy postępowania kształtują swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Polski proces karny dopuszcza zastosowanie powyższego artykułu do wydania wyroku skazującego w oparciu o zeznania jedynego w sprawie świadka, co prowadzić może do nadużyć, tak ze strony organów postępowania, jak i samych świadków. Co istotne, składanie fałszywych zeznań nie musi być efektem umyślnego działania. Nieumyślne złożenie fałszywych zeznań nie wiąże się z odpowiedzialnością karną, a niewykryte – stanowić może poważne zagrożenie dla osoby, której zeznania dotyczą. Autor w artykule skupia się na aspekcie nieumyślnego złożenia fałszywych zeznań przez potencjalnych świadków zdarzenia. Celem niniejszego artykułu jest zobrazowanie zagrożeń, jakie niesie za sobą niestosowanie przez organy postępowania oraz organy władzy sądowniczej w Polsce, nieobowiązującej w polskiej procedurze karnej, rzymskiej zasady testis unus testis nullus (jeden świadek, żaden świadek), przy równoczesnym stosowaniu zasady swobodnej oceny dowodów oraz zasadniczym braku penalizacji czynu nieumyślnego złożenia fałszywych zeznań. W artykule skoncentrowano się na przedstawieniu wyników badań przeprowadzonych w formie ankiety, wśród grona 50 anonimowych ochotników, a związanych z potencjalnym uczestnictwem w zdarzeniach, w których zeznania świadków mogą mieć kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia odpowiedzialności czy ustalenia przebiegu zdarzeń. Wyniki badań, w zestawieniu z przytoczoną literaturą, pozwalają, w opinii autora, wywołać przekonanie o wiarygodności zeznań jedynego świadka naocznego oraz ich przydatności w postępowaniu karnym. W przekonaniu autora, nieumyślne złożenie fałszywych zeznań winno podlegać penalizacji na równi z umyślnym złożeniem fałszywych zeznań. Z kolei dopuszczenie dowodu z zeznań jedynego w sprawie karnej świadka, winno być obłożone większym rygorem, aniżeli zasada swobodnej oceny dowodów, co z kolei podważałoby fundamentalne zasady stosowania instytucji świadka koronnego czy tzw. małego świadka koronnego i wymagałoby reformy systemu prawa karnego.

EN

According to Art. 7 of the Code of Criminal Procedure, the organs of the procedure form their conviction on the basis of all the evidence, assessed freely, taking into account the principles of correct reasoning and indications of knowledge and life experience. The Polish criminal trial allows the above article to be applied to a conviction based on the testimony of the only witness in the case, which may lead to abuses, both on the part of the authorities of the procedure and the witnesses themselves. Importantly, making a false statement does not have to be a deliberate act. Inadvertent submission of false statements is not associated with criminal liability, and undetected - may pose a serious threat to the person whose testimony relates. The author of the article focuses on the aspect of inadvertent false testimony by potential witnesses of the event. The aim of this article is to illustrate the threats posed by the failure to apply the Roman principle of testis unus testis nullus (one witness, no witness) by the organs of procedure and judiciary authorities in Poland, which is not binding in the Polish criminal procedure (one witness, no witness), while applying the principle of free evaluation of evidence and essential failure to penalize the act of unintentionally giving false testimony. The article focuses on presenting the results of research conducted in the form of a questionnaire, among a group of 50 anonymous volunteers, and related to potential participation in events in which witness testimonies may be of key importance for the determination of liability or determining the course of events. The results of the research, in combination with the cited literature, allow, in the author’s opinion, to stir the belief that the testimonies of the only eyewitness are reliable and that they are useful in criminal proceedings. In the author’s opinion, inadvertent false testimony should be punishable on a par with deliberate false testimony. On the other hand, admitting evidence from the testimony of the sole witness in a criminal case should be more rigorous than the principle of the free assessment of evidence, which in turn would undermine the fundamental principles of applying the institution of a crown witness or the so-called a small crown witness and would require reform of the criminal law system.

2

Analysis of Major Jerzy Sosnowski’s letters to his father against the background of the criminal trial before the Military District Court No. I in Warsaw

Graczyk Konrad

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2021

|

Vol. 53, No. 1(199)

21--33

EN

The study presents the contents of the letters from the private archive of Major Jerzy Sosnowski, a Polish military intelligence officer operating in Berlin in 1926-1934. The letters are addressed to his father and come from 1937 and 1938. The text presents Major Sosnowski's profile. Then the circumstances in which the letters were written and their meaning are discussed. Their content was analyzed against the background of the criminal trial before the Military District Court No. I in Warsaw and regarding the current state of knowledge about Major Sosnowski’s fate from crossing the German-Polish border in April 1936 until the sentence in June 1939. The content of the letters proves their author’s personal harm and violations of the law preceding criminal proceedings before the Polish military court, and to some extent, also provide insight into the trial for which the primary sources (court records) have not been preserved.

PL

W opracowaniu zaprezentowano treść pochodzących z archiwum prywatnego listów majora Jerzego Sosnowskiego, oficera polskiego wywiadu wojskowego działającego w Berlinie w latach 1926-1934. Listy są adresowane do ojca i pochodzą z 1937 i 1938 r. W tekście przybliżono sylwetkę majora Sosnowskiego. Następnie omówiono okoliczności, w jakich listy zostały napisane oraz ich znaczenie. Przeanalizowano ich treść na tle procesu karnego przed Wojskowym Sądem Okręgowym Nr I w Warszawie oraz w odniesieniu do dotychczasowego stanu wiedzy w zakresie losu majora Sosnowskiego od przekroczenia granicy niemiecko-polskiej w kwietniu 1936 r. do wydania wyroku skazującego w czerwcu 1939 r. Treść listów dowodzi osobistej krzywdy ich autora i naruszeń prawa poprzedzających postępowanie karne przed polskim sądem wojskowym, w pewnym zakresie daje także wgląd w sam proces, co do którego nie zachowały się podstawowe źródła (akta sądowe).

3

Środki dowodowe według Kodeksu postępowania karnego

Brylak J.

Paragraf na Drodze

|

2017

|

Nr 6

43--62

PL

Artykuł, opatrzony bogatą bibliografią, zawiera zwarte kompendium wiedzy dotyczącej przepisów i zasad postępowania dowodowego w procedurze karnej, na poziomie pozwalającym osobom niebędącym prawnikami, a w szczególności biegłym sądowym, uzyskać rozeznanie w regułach obowiązujących w procesie karnym.

EN

The article, supplemented with rich bibliography, contains a compact compendium of knowledge on the regulations and principles relating to evidential proceedings in the criminal procedure at a level that allows persons who are not lawyers, forensic experts in particular, to gain insight into the rules governing criminal proceedings.