Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: prism method

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Usuwanie zanieczyszczeń naftowych z gruntu metodą pryzmowania

Kołwzan B.

Ochrona Środowiska

2009

Vol. 31, nr 2

3-10

W pracy dokonano oceny przebiegu procesu oczyszczania gruntu z produktów naftowych, których zawartość w suchej masie gruntu mieściła się w zakresie od prawie 70 mg/kg aż do ok. 3 tys. mg/kg. Do usuwania tych specyficznych i bardzo uciążliwych zanieczyszczeń wykorzystano metodę pryzmowania. Opracowana technologia została oparta na bioaugmentacji pryzmy. Do inokulacji pryzmy wykorzystano oryginalny biopreparat zawierający bakterie autochtoniczne należące do gatunków Stenotrophomonas maltophilia i Pseudomonas putida, które wyizolowano z zanieczyszczonego gruntu. Zastosowane uzbrojenie techniczne pozwoliło na dotlenienie gruntu, rozprowadzenie w nim substancji biogennych i mikroorganizmów oraz utrzymanie jego odpowiedniej wilgotności. Przebieg procesu bioremediacji monitorowano analizując wskaźniki fizyczno-chemiczne i mikrobiologiczne gruntu oraz odcieku z pryzmy. Wyróżniono trzy fazy procesu bioremediacji gruntu - wstępną (I), właściwej bioremediacji (II) oraz doczyszczania (III). Faza wstępna odbywała się w sezonie zimowym, w warunkach ograniczonego dostępu tlenu i niskich temperatur gruntu. W tej fazie, mimo warunków niekorzystnych do rozwoju mikroorganizmów, uzyskano usunięcie zanieczyszczeń naftowych z gruntu do wartości mieszczących się w zakresie od ok. 30 mg/kg do ok. 2500 mg/kg, zależnie od ich początkowej zawartości w oczyszczanym gruncie. Największą intensywność procesu bioremediacji gruntu zanotowano w sezonie wiosenno-letnim (II faza), w którym stwierdzono intensywny rozwój bakterii glebowych oraz wzrost ich aktywności degradacyjnej w całym przekroju pryzmy. Zaobserwowane na zakończenie tej fazy zmniejszenie zawartości węgla organicznego w gruncie spowodowało także ograniczenie rozwoju mikroorganizmów, na skutek czego w tym samym czasie wystąpiło gwałtowne zmniejszenie liczby bakterii. Zanotowano także zmniejszenie aktywności degradacyjnej drobnoustrojów - średnia wartość aktywności dehydrogenazowej gruntu wynosiła 12,7 mgTF/gź24 h. W II fazie bioremediacji gruntu uzyskano zmniejszenie zawartości produktów naftowych średnio do ok. 50 mg/kg. Doczyszczanie pryzmy (faza III) odbywało się jesienią i polegało na kolejnym zbieraniu powierzchniowej warstwy gruntu, w której zawartość produktów naftowych była minimalna. Pozwoliło to na stopniowe odkrywanie dolnych warstw pryzmy (do których dostęp tlenu był wcześniej ograniczony) i ich doczyszczenie. Zawartość produktów naftowych w oczyszczonym gruncie po przeprowadzeniu III fazy procesu bioremediacji wahała się w granicach od ok. 2 mg/kg do ok. 20 mg/kg. Badania wykazały, że zastosowana technologia była bezpieczna dla środowiska naturalnego, a system stałej recyrkulacji wody w układzie pryzma-bioreaktor pozwolił na doczyszczenie odcieków z pryzmy do wymaganej jakości.

The aim of the study was to assess the efficiency of soil cleanup from petroleum products, whose concentrations in the dry mass ranged from approx. 70 mg/kg to as much as approx. 3,000 mg/kg. In order to remove those specific, troublesome and nuisance-causing contaminants, use was made of the prism method consisting in the bioaugmentation of the prism. The prism was inoculated using an original biopreparation, which contained autochthonous bacteria of the species Stenotrophomonas maltophilia and Pseudomonas putida, isolated from the contaminated soil. The technical appliances used made it possible to aerate the soil, spread biogens and microorganisms, and control moisture content. The course of the bioremediation process was monitored by analyzing the physicochemical and microbiological parameters of the soil and those of the leachate from the prism. The process itself proceeded in three stages: preliminary (I), bioremediation (II) and aftertreatment (III). Stage (I) occurred in the winter season, under conditions of limited oxygen availability and low soil temperature. At that stage, in spite of the disadvantageous conditions for microorganism growth, the removal of petroleum products from the soil varied from approx. 30 mg/kg to approx. 2500 mg/kg, which depended on the initial content of these pollutants in the soil being biodegraded. The bioremediation process was the most intense in the spring and summer seasons (stage II), which were characterized by enhanced growth and enhanced degrading activity of the soil bacteria in the whole cross-section of the prism. The decrease in the organic carbon concentration in the soil observed at the end of stage II exerted a limiting effect on microorganism growth, thus contributing to a rapid reduction in the number of bacteria. There was also a concomitant decrease in the degrading activity of the microorganisms: the value of the dehydrogenase activity of the soil averaged 12.7 mgTF/gź24 h. During stage II of the bioremediation process the content of petroleum products in the soil was reduced to approx. 50 mg/kg on average. The aftertreatment of the prism (stage III) was performed in the autumn season and consisted in the consecutive stripping of the surface layer, where the content of petroleum products was minimal. This enabled a gradual uncovering of the lower prism layers (those with limited oxygen availability) and their aftertreatment. Upon termination of stage III of the bioremediation process, the content of petroleum products in the soil ranged from approx. 2 mg/kg to approx. 20 mg/kg. The study has demonstrated that the technology applied was environment-friendly and safe, and that the continuous water recirculation in the prism-bioreactor system enabled the aftertreatment of the leachates from the prism to the level desired.

The effect of topography and quality of a digital terrain model on the accuracy of terrain corrections for centimetre quasigeoid modelling

Grzyb M., Krynski J., Mank M.

Geodezja i Kartografia

2006

Vol. 55, no 1

23-46

Modelling quasi geoid with centimetre accuracy requires taking into account irregularities of topography in the vicinity of a gravity station, i.e. the terrain correction to surveyed gravity. Accuracy of determination of the terrain correction affects quality of quasigeoid model determined. It depends on the resolution and accuracy of terrain data that usually is provided in the form of a digital terrain model DTM. Investigations were conducted with the use of the Digital Terrain Elevation Data DTED2 model developed for Poland according to the NATO-STANAG 3809 standard, as well as global models SRTM3 and SRTM30 (The Shuttle Radar Topography Mission). Also height data from the gravity database was considered. The prism method of determination of terrain corrections was applied in majority of numerical tests. Practical method for determining the optimum radius of the integration cap considering roughness of topography as well as required accuracy of terrain corrections was developed. The effect of vertical and horizontal uncertainty of a DTM as well as its resolution on the quality of the terrain corrections was investigated. The terrain corrections obtained using a prism method were also compared with the respective ones calculated using the FFT approach. The usefulness of the available topography data for precise terrain correction computation in Poland was discussed. The results of the investigations were used to determining the strategy of computation of the terrain corrections to point gravity data in the gravity database for Poland. The "2005" terrain correction set calculated for 1 078 046 gravity stations contributes to the increase of precision of gravimetric quasigeoid models developed for Poland.

Przy wyznaczaniu centymetrowej quasigeoidy niezbędne jest uwzględnienie nieregularności topografii występujących wokół stacji grawimetrycznej, czyli wprowadzenie do pomierzonego przyspieszenia siły ciężkości poprawek terenowych. Dokładność obliczania poprawek terenowych ma wpływ na dokładność wyznaczanego modelu quasigeoidy. Zależy ona od dokładności i rozdzielczości danych wysokościowych oraz użytych do wyznaczania poprawek terenowych parametrów. W badaniach przeprowadzonych w ramach niniejszej pracy wykorzystano opracowany przez Zarząd Geografii Wojskowej, według standardu NATO-STANAG 3809, numeryczny model terenu DTED2 (Digital Terrain Elevation Data) dla obszaru Polski oraz modele SRTM3 (The Shuttle Radar Topography Mission) i SRTM30 dla obszaru Polski i obszarów przyległych. Porównano wyniki testowe obliczenia poprawki terenowej uzyskane przy użyciu metody prostopadłościanów i metody wykorzystującej trans formaty Pouriera. Poprawki terenowe obliczano metodą prostopadłościanów polegającą na sumowaniu wpływów nadwyżek lub niedoborów mas pochodzących od graniastosłupów o podstawach prostokątnych na składową pionową przyspieszenia siły ciężkości.. Opracowano praktyczną metodę wyznaczania wymiary obszaru, z jakiego topografia powinna być uwzględniana przy obliczaniu poprawki terenowej. Analizowano również wpływ błędów wysokości, a także błędów położenia punktów modelu na dokładność uzyskiwanych poprawek terenowych. Przedyskutowano użyteczność dostępnych danych dotyczących topografii terenu do obliczania precyzyjnych poprawek terenowych w Polsce. Uzyskane wyniki badań wykorzystano do określenia strategii obliczenia poprawek terenowych dla ponad miliona punktów grawimetrycznych zawartych w bazie danych grawimetrycznej dla Polski. Dzięki obliczonemu dla I 078 046 punktów grawimetrycznych zbiorowi poprawek terenowych możliwe będzie zwiększenie precyzji obliczanych dla obszaru Polski modeli quasigeoidy grawimetrycznej.