W wielu rozwiniętych regionach świata zauważalna jest realizacja szeroko rozumianego konsensusu dotyczącego zasad zrównoważonego rozwoju. Szczególną rolę we wdrażaniu tych zasad przypisuje się miastom jako ważnym konsumentom energii i producentom ogromnej ilości zanieczyszczeń, (również odpadów). W tym kontekście często zadawane jest pytanie: czy miasta mogą być planowane w taki sposób, aby konsumować mniej zasobów i energii oraz mniej zanieczyszczać środowisko?
Mieszkańcy miast zatracają kontakt ze środowiskiem naturalnym, zapominając o właściwych, zrównoważonych relacjach w systemie człowiek-środowisko. Sztuczny i antropocentryczny krajobraz miejski, przebywanie w zamkniętych wnętrzach mieszkalnych oraz biurowych sprawia, że nie zauważamy naturalnych cykli obiegu materii w przyrodzie i w konsekwencji skutków naszego oddziaływania.