Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Synteza termoplastycznych polimerów multiblokowych o specjalnym przeznaczeniu

Ukielski R., Lenarczyk P., Rokicka J., Koc K.

Przemysł Chemiczny

|

2014

|

T. 93, nr 2

228-231

PL

Otrzymano trzy serie poliestrowych α,ω-dioli (bloków). I i II seria to α,ω-diole poli(ε-kaprolaktonu) i poli(δ-walerolaktonu) o zmiennym rodzaju i masie cząsteczkowej inicjatora, a III seria to α,ω-diole poli(ε-kaprolakton-b-δ-walerolaktonu) o różnej zawartości sekwencji zbudowanych z ε-kaprolaktonu i δ-walerolaktonu. Otrzymane makrole poddano badaniom termicznym, strukturalnym, a także oceniono zdolność do chłonności wody i do degradacji. Prepolimery o najlepszych właściwościach użyto do syntezy poliuretanów, które przebadano pod względem termicznym oraz oceniono ich zdolność do nasiąkliwości wodą i do degradacji.

EN

α,ω-Diols of poly(ε-caprolactone), poly(δ-valerolactone) and poly(ε-caprolactone-b-δ-valerolactone) were synthesized and studied by transform IR and 1H NMR spectroscopies for thermal and structural properties as well as H₂O sorption and degrdn. Some of the α,ω-diols were used for synthesis of polyurethanes by the ring-opening polymerization. The polyurethanes were studied then for thermal properties, hardness, H₂O sorption and degrdn. rate.

2

Otrzymywanie i właściwości jonowoprzewodzących materiałów poliuretanowych

Leszkowski K., Haponiuk J. T., Datta J.

Przemysł Chemiczny

|

2012

|

T. 91, nr 10

1999-2002

PL

Przewodzące materiały poliuretanowe otrzymywano w syntezie dwuetapowej. W pierwszym etapie syntetyzowano prepolimer uretanowy. W reakcji stosowano 4,4’-diizocyjanian difenylometanu (MDI) oraz oligoeterol (PTMG 1000 lub Rokopol D-2002). W drugim etapie prepolimer poddawano reakcji z przedłużaczem łańcuchów, jakim był 1,4-butanodiol (BDO). Po rozdrobnieniu otrzymane materiały domieszkowano solą LiClO₄ oraz napełniano montmorylonitem przy użyciu wytłaczarki dwuślimakowej. Otrzymane materiały poddano badaniom spektroskopii FT-IR, mechanicznym oraz termomechanicznym. Przewodnictwo jonowe wyznaczono za pomocą spektroskopii impedancyjnej.

EN

Conductive polyurethane composites were prepd. by two-step method consisting in reaction of (p-NCOC₆H₄)₂CH₂ with oligoetherols and further conversion with (HOCH₂CH₂)₂, doped with LiClO₄ and filled with montmorillonite in twin screw extruder. The composites were studied for structure (FT-IR spectroscopy), mech. and thermal properties and ionic cond. The addn. of LiClO₄ resulted in increasing the cond. and deterioration of mech. properties of the composites.

3

Synthesis of poly(L-lactic-co-glycolic acid) telechelic prepolymers by direct melt polycondensation, and their characterization

Sobecki P. P., Ukielski R.

Polimery

|

2006

|

T. 51, nr 7-8

588-593

EN

A series of L-lactic/glycolic acid polymers (PLLGAc) differing in molar ratios of L-lactic (L-LAc) to glycolic (GAc) acid and of relatively low molecular weights [Mn(theor) = 4000] were synthesized by direct melt polycondensation in the presence of 1,4-butanediol and sulfuric acid as a molecular weight regulator and catalyst, respectively. The characterization experiments (FT-IR, 1H NMR) demonstrated a good correlation between the polymer compositions and the ratios of L-LAc and GAc in the feed. The DSC studies of the prepolymers indicated that the melting point as well as degree of crystallinity of PLLGAc decreased with the increase in the molar fraction of GA units in the copolymer. The glass transition temperatures of the polymers varied from 29 to 45 C degrees, depending on the polymer composition. The alkaline hydrolyzability (0.1 M NaOH, 37 C degrees) of the polymers is strongly affected by GA content in PLLGAc. With increasing GA content in the prepolymer, weight loss of a sample becomes faster.

PL

Zsyntetyzowano kopolimery kwasów L-mlekowego i glikolowego (PLLGAc) o zmiennych udziałach molowych monomerów i stałym ciężarze cząsteczkowym równym 4000. Jako związek regulujący ciężar cząsteczkowy prepolimerów zastosowano 1,4-butanodiol, a katalizatorem reakcji był kwas siarkowy. Strukturę chemiczną zsyntetyzowanych polimerów zbadano metodami spektroskopii FTIR (rys. 1) i 1H NMR (rys. 2). Potwierdzono zależność pomiędzy składem chemicznym kopolimerów a wzajemnym udziałem monomerów użytych do syntezy (tab. 1). Analiza DSC (rys. 3 i 4) wykazała, że ze wzrostem udziału fragmentów glikolowych (GA) w PLLGAc temperatura topnienia polimeru obniża się, a stopień krystaliczności maleje. Temperatura zeszklenia polimerów zmienia się w zależności od składu komonomerów w zakresie od 29 do 45 stopni C. Degradację hydrolityczną uzyskanych poliestrów badano w środowisku zasadowym (0.1 M NaOH, w temp. 37 stopni C) i stwierdzono, że ubytek masy próbki wyraźnie zależy od składu polimeru (rys. 5). Im większa jest zawartość fragmentów GA w PLLGAc, tym większa podatność kopolimeru na hydrolizę zasadową i szybszy ubytek masy.