Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 2015

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: prawo konstytucyjne

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Prawna regulacja instytucji naczelnego dowódcy sił zbrojnych oraz jej konsekwencje po zmianach obowiązujących od dn. 1 stycznia 2014 r. i od dn. 30 kwietnia 2015 r.

Sońta C.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

2015

R. 5, Nr 7

15--38

Zważywszy na możliwy przebieg współczesnego konfliktu zbrojnego o skali i intensywności powyżej progu wojny, konstytucyjny tryb mianowania Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych mógłby, przynajmniej w skrajnie niekorzystnej sytuacji, praktycznie uniemożliwić to mianowanie. Zachodzi zatem potrzeba nowelizacji ustawy zasadniczej w powyższym zakresie. Wojenny system dowodzenia, wraz z instytucją Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych, nie zadziała, jeżeli nie będzie odpowiednio wcześniej wdrożony, a w czasie „W” na pewno nie będzie czasu ani możliwości, by tworzyć go od podstaw. Niektóre z analizowanych zmian, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. i 30 kwietnia 2015 r., wywołały szczególne kontrowersje, a nawet wątpliwości co do ich zgodności z konstytucją. Próby uniknięcia sprzeczności części znowelizowanych zapisów ustawowych ze znaczeniem odpowiednich norm konstytucyjnych ustalonych w drodze wykładni gramatycznej poprzez zabiegi lingwistyczne ustawodawcy, zmierzające do nadania wyrazom lub ich zbiorom znaczenia zupełnie innego, niż mają w rzeczywistości, nie mieszczą się w konstytucyjnych granicach państwa prawa. Należy zatem zwrócić uwagę na mankamenty analizowanych zmian, w szczególności niejednoznaczności i sprzeczności tworzonych przepisów, skutkujące potencjalnie szkodliwą dla obronności sytuacją, gdy o kształcie systemu kierowania i dowodzenia, w tym wojennego, decydować będą prawnicze interpretacje, dość dowolne wobec braku ustawowych reguł wykładni, a nie skrupulatna działalność prawotwórcza stanowiąca wynik rzetelnej, jak najszerszej analizy. Wydaje się przy tym, że część z opisanych w niniejszym opracowaniu zmian dotyczących Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych zmierza, przynajmniej co do zasady, w pożądanym z punktu widzenia obronności kierunku, chociaż w szczegółach budzić może istotne wątpliwości. Chodzi głównie o nową kompetencję prezydenta w przedmiocie jednoznacznego określenia początku i końca czasu wojny, którego występowanie rodzi przecież ważne następstwa prawne i faktyczne. Jeżeli jednak działania potencjalnego przeciwnika, przybierając postać opisaną w niniejszym opracowaniu, spowodują fizyczną eliminację prezydenta lub Rady Ministrów, bądź chociażby uniemożliwią wystąpienie tego kolegialnego organu ze stosownym wnioskiem, wówczas niemożliwe będzie nie tylko mianowanie Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych, lecz także osiągnięcie jakichkolwiek skutków, które przepisy licznych aktów normatywnych uzależniają od nastąpienia czasu wojny. Wyżej wymienioną zmianę uznać można wobec tego za szczególnie groźną dla obronności.

On the basis of the Constitution of the Republic of Poland - the President appoints the Supreme Commander of the Armed Forces selected for the duration of war, at the request of the Prime Minister. The course of modern armed conflict could prevent this appointment. According to author, it is therefore necessary to amend the provision of the Constitution. The war command system will not work if it is not already implemented. During the war will certainly not be the time to create it from scratch. 1 January 2014 and 30 April 2014 became effective legislative changes called reform of the system of leadership and command of the Polish Armed Forces. This paper focuses on those standards that apply to the Supreme Commander of the Armed Forces, and shows the flaws of some of the analyzed developments, in particular ambiguity and conflict of laws. Author is presenting a thorough analysis of the problems identified in this study. Some of the described changes to the Supreme Commander of the Armed Forces is moving in the right direction, but the details raise serious doubts. First of all, the point is that the President indicates at the request of the Council of Ministers the day, which begins with a time of war on Polish territory and the same mode of the day, at which time the war ends. This allows to present a precise and unambiguous definition of the start and end time of war. Without it one should not be appointed as the Supreme Commander of the Armed Forces. The same danger arises within political environment in case of possible clash between political institution, if the law is not made clearer. It is particularly dangerous for the defenses of the country.

Czy zmiana systemu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzona z dniem 1 stycznia 2014 r. zniosła zasadę jednoosobowego dowodzenia w czasie pokoju?

Rutkiewicz H.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

2015

R. 5, Nr 7

39--54

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej oraz niektórych innych ustaw, która wprowadziła dość radykalne zmiany w „pokojowym” (obowiązującym poza czasem wojny) systemie kierowania, a w szczególności dowodzenia Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej. Od tej daty w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na najwyższym szczeblu dowodzenia nie obowiązuje, przynajmniej w czasie pokoju, zasada jednoosobowego dowodzenia, czego nie wyartykułowano w uzasadnieniu projektu wspomnianej ustawy. Wyklucza ją ustawowe usytuowanie na tym szczeblu hierarchii organizacyjnej trzech najwyższych dowódców, właściwych rzeczowo w określonych sferach, niepozostających wobec siebie w hierarchicznej podległości służbowej. Nie pozwala na zmianę tego stanu przyznanie Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego określonych bardzo ogólnikowo i wywiedzionych dopiero w drodze interpretacji zapisu ustawowego kompetencji nadzorczych względem Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych. Żadnego z tych dowódców regulacje ustawowe nie uprawniają do dowodzenia pozostałymi. Nie można przyjąć, by powszechnie artykułowana i aprobowana zasada cywilnej kontroli nad armią oznaczała przypisanie cywilnemu ministrowi kompetencji dowodzenia, a nie kierowania, armią. Można natomiast stwierdzić, że zasada jednoosobowego dowodzenia została zachowana w obszarach przyporządkowanych odpowiednio: Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnemu Rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnemu Rodzajów Sił Zbrojnych, gdy chodzi o dowodzenie każdego z nich w swoim obszarze.

The article tries to bring an answer to the question, who commands the Armed Forces of the Republic of Poland in time of peace? Since 1st January, 2014 in the Polish Armed Forces at the highest level of command does not apply, at least in peacetime, the principle of single command. At the highest level of the organizational hierarchy are three commanders who are not opposed to each other in a hierarchical subordination. In time of peace the Polish President exercises over the Armed Forces through the Minister of National Defense. The Minister of National Defense directs authority over: the General Commander, the Operational Commander and the Chief of Staff of the Polish Armed Forces. The paper attempts to answer the question: what is legal and organizational relationship between these three commanders.