Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Influence of traditional wood surface modification methods on changes in aesthetic and resistance properties

Różańska Anna, Sokołek Agnieszka, Barski Adam

Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Forestry and Wood Technology

|

2021

|

No. 113

74--89

EN

For ages, furniture makers have been using various methods to accelerate the natural process of wood aging, in order to achieve a more sophisticated colour and to provide a uniform appearance for furniture parts replaced during restoration. Nowadays, wood aging is popular due to its aesthetic value associated with naturally aged wood, which can be enjoyed in conjunction with favourable mechanical properties of contemporary wood. Methods of wood surface modification used in wood aging can be divided into mechanical ones, consisting in changing the structure of wooden surfaces (eg. sanding, brushing, paint rubbing or structuring with chisel or other tools) and chemical ones, involving the use of chemical substances to change the colour of wood (eg. greying; application of lye, paint or wood stain; and ammonia fuming). The purpose of our study was to determine the influence of traditional wood modification techniques used in furniture-making − such as: structuring, whitewashing, rubbing, greying, dyeing with potassium permanganate solution and ammonia fuming − on the aesthetic and resistance properties of wooden surfaces (colour, gloss, roughness, abrasion resistance and resistance to scratches). Tests were performed on wood species most frequently used in Poland to produce artificially weathered wood: Scots pine (Pinus sylvestris L.) and common oak (Quercus Sp).

PL

Wpływ tradycyjnych metod powierzchniowej modyfikacji drewna na zmiany właściwości estetycznych i wytrzymałościowych. Przyśpieszenie naturalnie zachodzącego procesu starzenia się drewna stosowane jest w meblarstwie od wieków zarówno dla nadania drewnu wyszukanej barwy, jak i w celu scalenia kolorystycznego uzupełnień powstałych w procesie konserwacji mebla. Współcześnie postarzanie jest popularne ze wzglądu na walory estetyczne utożsamiane z naturalnie starym drewnem, połączone z korzystnymi właściwościami mechanicznymi jakie posiada drewno nowe. Metody powierzchniowej modyfikacji drewna podczas zabiegów postarzających dzielimy na mechaniczne polegające na zmianie struktury powierzchni drewna (np. przecieranie, szczotkowanie, bielenie czy strukturyzacja dłutem) i chemiczne czyli działanie odczynnikami, które zmieniają barwę (np. szarzenie, ługowanie, „wędzenie” drewna amoniakiem). Celem badań jest określenie wpływu tradycyjnie stosowanych w meblarstwie zabiegów modyfikacji drewna takich jak: strukturyzacja, bielenie, przecieranie, szarzenie, barwienie roztworem nadmanganianu potasu oraz wędzenie amoniakiem na estetyczne i wytrzymałościowe właściwość powierzchni drewna (barwa, połysk, chropowatość powierzchni, ścieralność i odporność na zarysowania). Do badań wykorzystano gatunki drewna najczęściej użytkowane w Polsce w celu sztucznego postarzania drewna: sosnę zwyczajną (Pinus sylvestris L.) oraz dąb (Quercus Sp).

2

Comparison of the Structure and Properties of Wool and Cashmere Fibrrs under Potassium Permanganate Treatment

Li L., Qin C., Liu C.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2018

|

Vol. 26, no. 4 (130)

29--33

EN

In this study, the weight loss and tensile property of wool fibers and cashmere fibers before and after various potassium permanganate solution treatment were investigated. The scale morphology andcrystallization index of the original and treated fibers were analysed with scanning electron microscopy and X-ray diffraction analysis. The experimental results showed that the weight loss of wool fibers is more than that of cashmere fibers under low potassium permanganate content treatment, but is less than that of cashmere fibers under high potassium permanganate content treatment. The force loss of cashmere fibers increased linearly with an increase in potassium permanganate content. The scales of cashmere fiber were damaged at a potassium permanganate content of 9%, but the scales of wool fiber were clear. The relative crystallisation index of treated wool is twice as that of treated cashmere at a potassium permanganate content of 9%.

PL

W pracy zbadano utratę masy i wytrzymałość na rozciąganie włókien wełnianych i kaszmirowych przed i po zastosowaniu różnych roztworów nadmanganianu potasu. Morfologię i wskaźnik krystalizacji pierwotnych i poddanych obróbce włókien analizowano za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej i dyfrakcji rentgenowskiej. Wyniki eksperymentalne wykazały, że ubytek masy włókien wełnianych jest większy, niż w przypadku włókien kaszmirowych po zastosowaniu obróbki nadmanganianem potasu. Utrata wytrzymałości włókien kaszmirowych wzrastała liniowo wraz ze wzrostem zawartości nadmanganianu potasu. Stwierdzono, że względny wskaźnik krystalizacji wełny poddanej obróbce jest dwukrotnie większy, niż w przypadku kaszmiru poddanego obróbce przy zawartości nadmanganianu potasu wynoszącej 9%.

3

Development and validation of spectrophotometric methods for the quantification of solifenacin succinate: application to tablet dosage forms

Seshamamba B. S. V., Satyanarayana P. V. V., Sekaran Ch. B.

International Letters of Chemistry, Physics and Astronomy

|

2013

|

Vol. 10, iss. 2

167-182

EN

Four sensitive, precise and accurate spectrophotometric methods for the estimationof solifenacin succinate(SFS) have been developed. Method Adescribes the interaction of SFSwith potassium permanganate in alkaline mediumto give green colored manganate ionwith absorption maxima at 610nm. Methods Band Care based on the formation of ternary complexes of SFSwith, copper (II)/eosin(method B)and ammonium molybdate/ammonium thiocyanate(method C),respectivelywhich are extracted into chloroform and have absorption maxima at 545nm (method B) and 465nm (method C). Method D was based on the formation of yellowcolored ion-pair complex between bromocresol green and SFS in dichloromethane medium with absorption maxima at 415nm.Regression analysis of Beer's law plot showed good correlation in the concentration range of 5-50, 2.5-50, 10-100 and 2-20 μg/mLfor methods A, B, Cand D, respectively. Different variables affecting the reaction were studied and optimized. The proposed methods were applied successfully for the analysis of SFSin tablets dosage forms. No interference was observed from common pharmaceutical excipients.

4

Skuteczność usuwania związków manganu z wody powierzchniowej w złożu filtrów kontaktowych

Sawiniak W., Kotlarczyk B., Nadolska K.

Ochrona Środowiska

|

2011

|

Vol. 33, nr 3

59-61

PL

Związki manganu występujące w wodach powierzchniowych praktycznie nie są usuwane podczas procesu koagulacji. Technologia oczyszczania wody stosowana w zakładzie wodociągowym "Czaniec", oparta na filtracji kontaktowej z wykorzystaniem siarczanu glinu, nie zapewnia usunięcia związków manganu, które okresowo występują w wodzie ujmowanej ze zbiornika zaporowego nawet w ilości 0,6 gMn/m3. Badania testowe przeprowadzone w skali technicznej wykazały, że dawkowanie nadmanganianu potasu w ilości 0,7 gKMnO4/m3 przed filtrami kontaktowymi (razem z koagulantem) umożliwiło skuteczne usunięcie związków manganu z 0,140÷0,605 gMn/m3 do wartości dopuszczalnej (0,05 gMn/m3). Roczne doświadczenia eksploatacyjne w skali całego zakładu wodociągowego wykazały, że dawka nadmanganianu potasu zależała nie tylko od zawartości związków manganu, ale także od ogólnego składu ujmowanej wody. Wprowadzenie do technologii oczyszczania wody nadmanganianu potasu zapobiegło konieczności czasowego wyłączania zakładu spowodowanego dużą zawartością związków manganu w ujmowanej wodzie.

EN

Manganese compounds that occur in surface water are virtually not removed during coagulation. The treatment train applied in the Czaniec Waterworks, which includes contact filtration and the use of aluminum sulfate, practically fails to remove the manganese compounds that periodically occur in the impoundment lake, even if their concentration amounts to 0.6 gMn/m3. Full-scale tests have shown that potassium permanganate doses of 0.7 gKMnO4/m3 applied before the contact filters (with aluminum sulfate) provided efficient removal of manganese compounds from the level of 0.140-0.605 gMn/m3 to the admissible value of 0.05 gMn/m3. Experience gained during one-year observations has shown that the size of the potassium permanganate dose depends not only on the manganese compound content, but also on the concentration of the other lake water components. The inclusion of potassium permanganate into the treatment train eliminated the necessity for temporary discontinuation of the treatment process as a consequence of the high manganese content of the water entering the plant.

5

Potassium permanganate as an oxidizing and flocculating agent in groundwater treatment

Krupińska I.

Civil and Environmental Engineering Reports

|

2011

|

No. 6

75-88

EN

The effectiveness of groundwater treatment with a high amount of organic substances and general iron depended on the kind of oxidizing agent, the kind and dose of coagulant, and the time of sedimentation. The effectiveness of the sedimentation process increased with the length of time of the process, and its results depended most on the method of oxidizing Fe(II). From among the oxidizing agents used before the coagulation process the best results in terms of a decrease in colour, turbidity, the concentration of manganese and organic substances were obtained in the case of oxidization with potassium permanganate, and as far as the effectiveness of removing general iron was concerned oxidizing with dissolved oxygen.

PL

Skuteczność usuwania zanieczyszczeń z wody podziemnej o podwyższonej zawartości substancji organicznych i żelaza ogólnego zależała od rodzaju stosowanego utleniacza, czasu sedymentacji oraz rodzaju koagulantu i jego dawki. Skuteczność procesu sedymentacji zwiększała się wraz z czasem trwania procesu, a o jej efektach w największym stopniu decydował sposób utleniania Fe(II). Lepsze efekty oczyszczania wody podczas procesu sedymentacji uzyskano stosując manganian (VII) potasu jako utleniacz niż tlen rozpuszczony, ponieważ wytrącajacy się z wody MnO2, działając jako obciążnik i adsorbent, poprawił właściwości sedymentacyjne aglomeratów Fe(OH)3. Ilość żelaza ogólnego usuniętego z wody w wyniku utleniania Fe(II) tlenem rozpuszczonym a następnie jego sedymentacji, zmniejszała się wraz ze wzrostem współczynnika współwystępowania substancji organicznych i żelaza ogólnego w wodzie surowej. Spośród stosowanych sposobów utleniania żelaza (II) przed procesem koagulacji lepsze efekty z uwagi na efekty zmniejszenia barwy, mętności, stężenia manganu i substancji organicznych, zapewniło utlenianie manganianem (VII) potasu, natomiast z uwagi na skuteczność usuwania żelaza ogólnego utlenianie tlenem rozpuszczonym.

6

Rola dwutlenku manganu (MnO2) w powstawaniu N-nitrozodimetyloaminy (NDMA) w reakcji dimetyloaminy (DMA) z wybranymi utleniaczami w roztworach wodnych

Andrzejewski P., Nawrocki Ł., Nawrocki J.

Ochrona Środowiska

|

2009

|

vol. 31, nr 4

25-29

PL

N-nitrozodimetyloamina (NDMA), z uwagi na właściwości kancerogenne i mutagenne jest jednym z najbardziej niebezpiecznych ubocznych produktów utleniania domieszek wody. Za tworzenie się NDMA podczas oczyszczania wody wydaje się być odpowiedzialne głównie chloraminowanie wody, jednakże mechanizm powstawania tego związku nie został w pełni wyjaśniony. W pracy podjęto próbę wyjaśnienia mechanizmu powstawania NDMA w reakcji dimetyloaminy (DMA) z nadmanganianem potasu lub ozonem. Wykazano, że w przypadku zastosowania tych utleniaczy reakcja nitrozowania DMA jest katalizowana dwutlenkiem manganu tworzącym się jako produkt redukcji KMnO4 lub obecnością dodanego MnO2 w środowisku działania ozonu. Stwierdzono, że dwutlenek manganu w postaci zawiesin, powstający jako produkt reakcji DMA z nadmanganianem potasu, był niezbędny do tworzenia się NDMA w tej reakcji. NDMA tworzył się również w wyniku reakcji DMA z azotynami i azotanami w obecności MnO2, nawet przy pH=8,25, bardzo odległym od optymalnego pH reakcji bezpośredniego nitrozowania DMA (3,0÷3,5). Obecność dwutlenku manganu w postaci zawiesin podczas ozonowania wody zawierającej DMA wyraźnie zwiększyła jej konwersję do NDMA. Efekt ten wystąpił również w przypadku obecności azotynów w mieszanie reakcyjnej. Otrzymane wyniki wskazują na potencjalny wpływ zarówno MnO2 w postaci zawiesin, jak i MnO2 w katalitycznych złożach filtracyjnych na powstawanie NDMA w wodzie.

EN

Owing to its carcinogenic and mutagenic properties, N-nitrosodimethylamine (NDMA) has been classified into the group of the most hazardous and undesired by-products that form during oxidation of water pollutants. Although chloramination seems to be the principal contributor to the formation of NDMA in the water being treated, the underlying mechanism is still far from being well understood. In this paper an explanation is proposed for the mechanism governing the formation of NDMA in the reaction of DMA with potassium permanganate or ozone. It has been demonstrated that when use is made of these oxidants, the reaction of DMA nitrosation is catalyzed either by the manganese dioxide that forms as the product of KMnO4 reduction, or by the MnO2 added to the water being ozonized. The manganese dioxide suspension, a product of the reaction of DMA with potassium permanganate, was found to be indispensable for the formation of NDMA in this reaction. It has been observed that NDMA also formed during the reaction of DMA with nitrites and nitrates in the presence of MnO2 even at the pH of 8.25, which is noticeably higher than the optimal value of 3.0-3.5 for the direct nitrosation of DMA. The presence of the MnO2 suspension during ozonation of DMA-containing water evidently increased the conversion of DMA to NDMA. The same was found to occur when nitrites were present in the reaction mixture. The results obtained substantiate the potential influence of MnO2 (regardless of whether added in the form of suspension, or when present in the catalytic filter beds) on the formation of NDMA in the water.

7

A simple kinetic spectrophotometric method for the determination of salbutamol in dosage forms

El-Enany N., Belal F., Rizk M.

Chemia Analityczna

|

2004

|

Vol. 49, No. 4

587-599

EN

A simple and sensitive kinetic method for the determination of salbutamol in pharmaceutical preparations has been developed. The method is based upon the kinetic determination of the oxidation product of the drug with alkaline potassium permanganate at the room temperature for the fixed time of 30 min. The absorbance of the coloured manganate group compound was measured at 610 nm. The absorbance changed linearly with the concentration in the range of 2-10 žg mL-1 (r = 0.9995) and the minimum detectability (S/N = 2) was 0.2 žg mL-1 (3.47 × 10-7 mol L-1). Different experimental parameters affecting the development and stability of the colour have been carefully studied and optimised. Determination of salbutamol by the fixed-concentration and rate-constant methods is also feasible using the appropriate calibration equations, yet the fixed-time method has proved to be more advantageous. It was further applied to the determination of salbutamol in pharmaceutical formulations. The results were in good agreement with those obtained with the reference method. The reaction pathway has been proposed as well.

PL

Opracowano prostą i czułą kinetyczną metodę oznaczania salbutamolu w preparatach farmaceutycznych. Metoda jest oparta na kinetycznym oznaczaniu produktu utleniania leku za pomocą zasadowego roztworu nadmanganianu potasu w temperaturze pokojowej w ustalonym czasie 30 min. Absorbancję barwnego rodnika mań gani anowego mierzono przy długości fali 610 nm. Wykres: absorbancja - stężenie był prostoliniowy w zakresie stążeń 2-10 fig mL-1 (r = 0,9995) z granicą detekcji (S/N = 2) równą 0,2 ug ml/1 (3,47 x10 (-7) mol L(-1). Zbadano i zoptymalizowano różne parametry doświadczalne wpływające na rozwinięcie i trwałość barwy. Salbutamol można oznaczać posługując się wyprowadzonymi równaniami kali bracyjnymi zarówno dla metody ustalonego stężenia jak i stałej szybkości reakcji, jednał metoda ustalonego stężenia jest korzystniejsza. Zaproponowaną metodę zastosowano di oznaczania salbutamolu w preparatach farmaceutycznych. Wyniki były w dobrej zgodność z wynikami uzyskanymi za pomocą metody odniesienia. Zaproponowano schema prawdopodobnego przebiegu reakcji.

8

Tlenek azotu – metoda oznaczania

Matczak W.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2003

|

Nr 4 (38)

191-196

PL

Metodę stosuje się do oznaczania tlenku azotu (i ditlenku azotu) w powietrzu na stanowiskach pracy podczas przeprowadzania kontroli warunków sanitarnohigienicznych. Metoda oznaczania tlenku azotu polega na przepuszczeniu badanego powietrza przez zestaw czterech płuczek, z których pierwsza, trzecia i czwarta zawierają zasadowy roztwór arsenianu(III) sodu i kwasu sulfanilowego, pochłaniający ditlenek azotu, a druga – kwaśny roztwór manganianu(VII) potasu, utleniający tlenek azotu do ditlenku azotu. W roztworze pochłaniającym następuje ilościowa przemiana ditlenku azotu w azotan(III) sodu oraz reakcja diazowania kwasu sulfanilowego. Następnie przeprowadza się sprzęgnięcie powstałego związku diazowego z N-(1-naftylo)-etylenodiaminą w postaci chlorowodorku, w wyniku czego powstaje barwny związek diazowy. Intensywność zabarwienia, proporcjonalną do stężenia pochłoniętego w trzeciej i czwartej płuczce ditlenku azotu powstałego przez utlenienie tlenku azotu, mierzy się spektrofotometrycznie przy długości fali 550 nm. Stężenie współwystępującego w powietrzu ditlenku azotu można oznaczyć w roztworze z pierwszej płuczki. Oznaczalność metody dla tlenku azotu wynosi 0,7 mg/m³.