Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Postęp badań w zakresie polimeryzacji olefin

Czaja K., Białek M.

Polimery

|

2011

|

T. 56, nr 7-8

511-520

PL

Na podstawie obszernego przeglądu literatury omówiono rozwój katalizatorów metaloorganicznych stosowanych w procesie polimeryzacji olefin z uwzględnieniem najnowszych badań w tym zakresie. Przedstawiono możliwości otrzymywania z ich udziałem produktów o różnej strukturze i właściwościach. Na tle postępu w technologii otrzymywania poliolefin scharakteryzowano wyniki najnowszych prac zespołu opolskiego, od wielu lat biorącego aktywny udział w badaniach nad opracowaniem i oceną właściwości katalitycznych kolejnych, nowych grup metaloorganicznych katalizatorów polimeryzacji i kopolimeryzacji olefin. Szczególną uwagę poświęcono katalizatorom zaliczanym do grupy układów postmetalocenowych z ligandami salenowymi lub fenoksy-iminowymi. Opisano wpływ składu układu katalitycznego, w tym także struktury liganda/ligandów, typu metalu centralnego w kompleksie oraz rodzaju glinoorganicznego aktywatora na jego aktywność w polimeryzacji etylenu i na właściwości otrzymywanego produktu polimeryzacji.

EN

Based on an extensive review of the literature, the progress made so far in the application of organometalic catalysts in the polymerization of olefins, taking into special consideration the most recent research in this field has been presented. The possibilities of obtaining by this method polyolefins of various structures and properties have also been explored. In accordance with the state-of-art in the technology of polyolefin production, the results of the most recent research in Opole, an active center in this field, development and evaluation of the catalytic properties of novel organometalic catalysts have been presented. Special attention was devoted to catalysts derived from the postmetallocene system group such as complexes with salene-type or bis(phenoxy-imine) ligands and bis(phenoxy-imine) complexes (Tables 1—4). The influence of the composition, especially the ligand structures (Fig. 3), the central metal in complexes and the type of organoaluminium activators (Fig. 2) on catalyst system activity in the polymerization of ethylene as well as on the properties of the obtained polymerization product (Fig. 4) was evaluated.

2

Kluczowa rola katalizatora w rozwoju poliolefin

Czaja K.

Przemysł Chemiczny

|

2008

|

T. 87, nr 6

681-690

3

Metal salen complexes as ethylene polymerization catalysts - effect of catalytic system composition on its activity and properties of polymerization products

Białek M., Czaja K.

Polimery

|

2008

|

T. 53, nr 5

364-369

EN

The series of salen-type complexes differing in the metal center (M=Ti, Zr, V) and in the coordination spheres (different substituent at salen ligands) after activation with methylalumoxane (MAO) or Et2AlCl were studied as catalytic systems in ethylene polymerization. The vanadium and titanium complexes were found to be more active in combination with alkylaluminum compound (Et2AlCl) then with MAO, while zirconium complex was active only in combination with MAO. The activity of complexes activated by Et2AlCl decreases in the order V>Ti>>Zr?0, and when MAO is used as the cocatalyst the activity changes the order: Ti>Zr>V. The substituent type in the salen ligand also affects the catalyst activity; the best results were obtained for the catalyst having Cl or Br as substituents. The type of substituent has no significant effect on polyethylene properties, while the type of cocatalyst and the type of metallic centre play here the essential role. The salen titanium complexes in combination with Et2AlCl usually produce low molecular weight polyethylene with narrow polydispersity, also accompanied by oligomers. Other catalytic systems give linear high molecular weight polyethylene (Mw=200 000-700 000).

PL

Zsyntetyzowano i zastosowano [po aktywacji metyloaluminoksanem (MAO) lub Et2AlCl] w charakterze katalizatorów niskociśnieniowej polimeryzacji etylenu serię salenowych kompleksów metali przejściowych różniących się rodzajem atomu centralnego (M=Ti, Zr lub V) i budową chemiczną ligandu (schemat A). Stwierdzono, że salenowe kompleksy cyrkonu są aktywne w polimeryzacji jedynie wówczas, gdy aktywator stanowi MAO, natomiast kompleksy tytanu i wanadu są aktywniejsze w przypadku gdy kokatalizatorem jest typowy związek glinoorganiczny - dietylochloroglin. Aktywność kompleksów w układzie z Et2AlCl zmienia się w szeregu V>Ti>>Zr?0, podczas gdy w odniesieniu do kompleksów aktywowanych MAO maleje ona w kolejności Ti>Zr>V (tabela 1). Na efektywność katalizatora wywiera również wpływ rodzaj podstawnika w ligandzie salenowym. Najkorzystniejszymi prekatalizatorami okazały się mianowicie kompleksy zawierające w ligandzie atomy halogenu (Cl, Br) w położeniu para, najmniej pożądana jest zaś obecność dużego, stwarzającego zawady przestrzenne podstawnika (np. grupy t-butylowej) w pozycji orto (rys. 3). Rodzaj podstawnika nie wpływa w istotnym stopniu na właściwości otrzymywanego polietylenu (tabela 2), ważną natomiast rolę odgrywa dobór kokatalizatora i centrum metalicznego. Wobec kompleksów tytanowych aktywowanych Et2AlCl powstaje PE o niewielkim ciężarze cząsteczkowym i wąskim jego rozkładzie; polimeryzacji towarzyszy tworzenie się oligomerów (rys. 2). Pod wpływem pozostałych układów uzyskuje się liniowy polietylen o dużym ciężarze cząsteczkowym (Mw=200 000-700 000) i większej polidyspersyjności (tabele 1 i 2).