Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Parks in post-industrial areas of European cities as a response to contemporary environmental challenges

Węcławowicz-Gyurkovich Ewa A., Wdowiarz-Bilska Matylda K., Hofert Karin E.

Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie

|

2023

|

T. 51

467--496

EN

Rapid urban development in the second half of the 20th century led to increasingly urbanized structures. As a result, industrial areas that were previously located on the periphery have found themselves in the inner city areas, contributing to the deterioration of the environmental quality and the attractiveness of these areas. Their closure requires the revitalization of decayed areas. The aim of this paper is to present parks built in post-industrial areas in the context of the need to preserve the post-industrial heritage and place-based identity, and to improve the environmental and climatic values of cities. The study’s methodology consists of literature studies, in-situ field research and the use of geo-information systems. Based on an analysis and a detailed comparative study of selected projects carried out in Paris, Barcelona and Turin over the last forty years, the authors demonstrated that brownfield sites are transformed into green parks for leisure and recreation, forming part of the green-blue infrastructure of cities. They improve the environmental conditions of congested city centres, which is particularly important in the face of rapid climate change. The use of decayed brownfield sites for the redevelopment of high and medium-height greenery can help to reduce the urban heat island effect and air pollution. The struggle for a clean environment can be fought using natural structures, with greenery in parks and gardens becoming a tool for improving the climate and increasing urban water retention.

PL

Gwałtowny rozwój przestrzenny miast w drugiej połowie XX wieku spowodował rozrost struktury zurbanizowanej. W efekcie zlokalizowane wcześniej na peryferiach tereny przemysłowe znalazły się w obszarach śródmiejskich, przyczyniając się do pogorszenia jakości środowiska i atrakcyjności tych obszarów. Ich zamknięcie wiąże się z koniecznością rewitalizacji zdegradowanego obszaru. Celem artykułu jest przedstawienie parków realizowanych w obszarach poprzemysłowych, w kontekście potrzeby zachowania dziedzictwa postindustrialnego i tożsamości miejsca oraz poprawy walorów środowiskowo-klimatycznych miasta. Metoda pracy polega na studiach literaturowych, badaniach terenowych oraz analizach z wykorzystaniem systemów geoinformacji. Na podstawie badań porównawczych wybranych realizacji z Paryża, Barcelony i Turynu, pochodzących z ostatnich czterdziestu lat, autorki wykazały, że tereny poprzemysłowe zostały przekształcone w pełne zieleni przestrzenie, służące wypoczynkowi i rekreacji oraz budujące błękitno-zieloną infrastrukturę miasta. Poprawiają one warunki środowiskowe zatłoczonych centrów miast, co jest szczególnie ważne w obliczu gwałtownych zmian klimatu. Wykorzystywanie zdegradowanych obszarów poprzemysłowych dla realizacji zespołów zieleni wysokiej i średniej może stać się jednym z elementów niwelujących efekt miejskich wysp ciepła czy zanieczyszczenie powietrza. Walka o czyste środowisko może być prowadzona poprzez udział struktur przyrodniczych, a zieleń i woda w parkach i ogrodach stają się narzędziami dla polityki poprawy klimatu i zwiększenia retencji miejskiej.

2

Przemiany lokalnego środowiska zabudowy mieszkaniowej i publicznej związanej z rozwojem przemysłu w gorlickim Gliniku Mariampolskim. Szkic badawczy

Wantuch-Matla Dorota

PUA Przestrzeń Urbanistyka Architektura

|

2022

|

Vol. 2

112--130

PL

Artykuł przedstawia wstępną analizę przeobrażeń przestrzennych obszaru Glinika Mariampolskiego w mieście Gorlice w województwie małopolskim, związanych z rozwojem lokalnej rafinerii i fabryki na przestrzeni ostatniego 120-lecia. Jej celem było zbadanie wpływu, jaki miał kontekst poprzemysłowego dziedzictwa na rozbudowę tej części miasta i jej dzisiejszy obraz. Przeprowadzone badania wstępne stanowią przyczynek do dalszych, pogłębionych analiz związanych ze współczesnymi zmianami krajobrazu tego obszaru.

EN

The article presents a preliminary analysis of the spatial transformation of the Glinik Mariampolski area in the town of Gorlice in the Lesser Poland Voivodeship related to the development of the local refinery and factory that has occurred over the last 120 years. The aim of the analysis was to investigate the impact that the post-industrial heritage had on the development of this part of the town and its image today. The preliminary research is a contribution to further in-depth analyses of contemporary changes in the area’s landscape.

3

Stacja transformatorowa „Mogiła”. Nieznany ślad tajnego eksperymentu

Suchoń Filip

Wiadomości Konserwatorskie

|

2021

|

Nr 65

105--119

PL

W skład Twierdzy Kraków – prócz pozycji obronnych – wchodziły również: system komponowanych nasadzeń zieleni maskującej, system komunikacji, sieć łączności telefonicznej i telegraficznej, zaplecze koszarowe, szpitale, składy amunicji i prowiantowe, warsztaty remontowe, zakłady przetwórstwa żywności. W maju 1915 do tej złożonej struktury doszedł jeszcze jeden system, o charakterze zarazem militarnym i przemysłowym. W artykule przybliżono nieznany epizod z dziejów Twierdzy podczas I wojny światowej, kiedy to posłużyła wojskowym inżynierom za teren do testów nowych rozwiązań technicznych. Materialnym śladem zbudowanej wówczas infrastruktury jest zachowany schron stacji transformatorowej, obsługującej drutową zaporę elektryzowaną. Opisano warunki powstania i rozwiązania konstrukcyjne tego unikatowego obiektu.

EN

The Cracow Fortress—apart from defensive positions— also included: a system of landscaped camouflage greenery plantings, a circulation system, a telephone and telegraph network, barracks infrastructure, hospitals, storage infrastructure (munitions and food stores), repair workshops and food processing plants. In May 1915, this complex structure received another system that was both military and industrial. This paper discussed a previously unknown episode in the fortress’s First-World-War history when it served military engineers as a testing ground for new technical solutions. The material trace of the infrastructure built at the time takes the form of a shelter that housed a transformer that serviced an electrified wire barrier. The paper describes the conditions of the construction and the structural solutions of this unique building.

4

Wyburzać czy zachować dla przyszłości

Węcławowicz-Gyurkovich Ewa

Wiadomości Konserwatorskie

|

2020

|

Nr 62

85--96

PL

Funkcjonalne adaptacje wielu historycznych budowli w miastach europejskich stają się ratunkiem przed ich likwidacją i wyburzeniem, proponując równocześnie atrakcyjne nowoczesne rozwiązania. Miasta charakteryzuje różnorodność, nakładanie się przez wieki kolejnych form, kształtów i stylistyk. Istotne staje się także zachowanie odrębności kulturowej, co sprawia, że każde z miast posiada niepowtarzalną atmosferę i odmienną tożsamość. Obiekty, które przetrwały kilkadziesiąt lat, stanowią autentyczną substancję, którą z pewnością należy zachować i chronić dla przyszłych pokoleń. Centra miast, a także pojedyncze, często poprzemysłowe obiekty ulegają przekształceniom dla potrzeb dzisiejszych mieszkańców. W artykule przedstawiono kilka przykładów takich działań z Danii i Holandii autorstwa znanych współczesnych architektów. Omówiono również przykład Centralnych Hal Paryskich, które wyburzono ze względów sanitarnych i natychmiast tego żałowano, ale dzięki temu inne XIX- i XX-wieczne obiekty w Europie zostały uratowane poprzez adaptację do nowych funkcji.

EN

The functional adaptation of many historical buildings in European cities is becoming a form of saving them from liquidation and demolition, proposing attractive, modern solutions. Cities are characterized by diversity, the layering of successive forms, shapes and styles over the ages. It becomes essential to preserve cultural separateness, which causes each city to have a unique atmosphere and a different identity. Buildings that have survived several decades constitute an authentic substance, which must surely be preserved and protected for posterity. City centers, as well as individual and often post-industrial buildings, undergo adaptation to the needs of modern-day residents. This paper presents a number of examples of such projects from Denmark and the Netherlands by well-known contemporary architects. The case of Paris’s Les Halles, which had been demolished because of sanitary considerations, a decision that was quickly regretted, allowed other nineteenth- and twentieth-century buildings in Europe to be saved via adaptive reuse.