Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Polimery

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: polyurethane cationomers

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Kationomery poliuretanowe syntetyzowane z 4,4'-diizocyjanianu difenylenometanu, glikolu poli(oksypropylenowego) i N-alkilodietanoloamin - budowa chemiczna oraz swobodna energia powierzchniowa i jej składowe

Król P., Król B.

Polimery

2007

T. 52, nr 6

427-437

Kationomery poliuretanowe syntetyzowano w reakcji 4,4'-diizocyjanianu difenylenometanu, oligo(oksypropyleno)diolu i trzeciorzędowych amin alifatycznych lub aromatycznych, które - po wbudowaniu do prepolimeru - w reakcji z kwasem mrówkowym przekształcano w kationy alkiloamoniowe. Łańcuch tak otrzymanych produktów przedłużano za pomocą 1,6-heksametylenodiaminy, uzyskując trwałe dyspersje wodne tworzące na powierzchni politetrafluoroetylenu cienkie powłoki polimerowe. Metodami spektroskopii 1H NMR oraz IR potwierdzono budowę chemiczną syntetyzowanych kationomerów i podjęto próby ilościowej charakterystyki polarności fragmentów tej budowy. Wykorzystując model fizyczny van Ossa-Gooda oraz wyniki pomiarów kątów zwilżania powierzchni kationomerów PUR za pomocą cieczy wzorcowych o różnej polarności (wody, formamidu i dijodometanu) wyznaczono swobodną energię powierzchniową (SEP, γS) otrzymanych jonomerów. Zinterpretowano wpływ budowy chemicznej (ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju podstawnika węglowodorowego przy atomie azotu trzeciorzędowej aminy), a także polarności kationomerów PUR na wartości SEP oraz jej składowych dyspersyjnej i kwasowo-zasadowej. Zasadnicze znaczenie ma tu budowa segmentów poliolowych i uretanowych kationomeru oraz rodzaj segmentów jonotwórczych. Największą wartością SEP charakteryzował się kationomer syntetyzowany z udziałem N-metylofenylodietanoloaminy, a najmniejszą - kationomer otrzymany przy użyciu N-tertbutylodietanoloaminy.

Polyurethane cationomers were synthesized in the reaction of 4,4'-methylenebis(phenyl isocyanate), oligo(oxypropylene)diol and tertiary aliphatic or aromatic amines which, after the incorporation into the prepolymer in the reaction with formic acid, were converted into alkylammonium cations (Table 1). By chain extension of these products with 1,6-hexamethyleneamine, the stable aqueous dispersions were obtained forming thin polymeric films on the surface of polytetrafluoroethylene. The chemical structures of cationomers synthesized were confirmed with 1H NMR (Fig. 2-6, Table 3) and IR spectroscopy (Fig. 7 and 8). Some trials were made to characterize quantitatively the polarity of these structures’ fragments (Table 4 and 5). Free surface energy (SEP, γS) of ionomers obtained has been determined using the physical van Oss-Good's model and contact angle measurements of PUR cationomers surfaces with model fluids showing different polarity (water, formamide or diiodomethane - Table 2). The effects of chemical structures (special attention has been paid to the hydrocarbon substituent at nitrogen atom of tertiary amine) and polarity of PUR cationomers on the values of SEP and its components: dispersive and acid-base ones were interpreted (Table 6). The structures of polyol and urethane segments of a cationomer and the kind of ionogenic segments were found as having the fundamental influences. The biggest SEP value was found for cationomer synthesized with N-methylphenyldiethanoloamine while the smallest one for cationomer obtained with N-t-butyldiethanoloamine.

Jonomery poliuretanowe. Cz. II. Otrzymywanie, struktura, właściwości i zastosowanie kationowych dyspersji poliuretanowych

Król P., Król B.

Polimery

2004

T. 49, nr 9

615-622

W reakcjach mieszaniny 2,4- i 2,6-diizocyjanianu toluilenu (TDI) z różnymi poliolami zsyntetyzowano prepolimery uretanowo-izocyjanianowe, w które następnie w reakcji z N-butylo- lub N-metylodietanoloaminą wbudowywano Ill-rzędowe grupy N-alkilowe i protonowano za pomocą HCOOH w celu otrzymania kationomerów poliuretanowych z grupami amoniowymi. Wybrany kationomer poddano reakcji z akrylanem 2-hydroksyetylu (HEA) otrzymując odpowiedni makrokationomer. Przedstawiono widma 1H NMR i IR, które potwierdzają oczekiwaną budowę wybranego kationomeru i makrokationomeru. Badania GPC wykazały znaczną polidyspersyjność produktów; zinterpretowano ją wieloetapowością procesu syntezy. Określono rozkład wymiarów cząstek otrzymanych dyspersji wodnych oraz oznaczono wartości kątów zwilżania. Wykonano badania aplikacyjne powłok uzyskanych z dyspersji mierząc ich twardość i ścieralność. Na tej podstawie jako optymalny układ do wytwarzania lakierów wodorozcieńczalnych wytypowano dyspersję makrokationomeru wytworzonego z TDI, oligo(oksyetylenokaprolaktono)diolu i HEA.

Urethane-isocyanate prepolymers have been synthesized in reactions of 1,4- or 2,6-tolylene diisocyanate (TDI) with various polyols. Then tertiary N-alkyl groups were introduced into prepolymers, in reaction with N-butyl- or N-methyldiethaneamine, and the products were protonated with HCOOH to obtain polyurethane cationomers with ammonia groups. Selected cationomer underwent reaction with 2-hydroxyethyl acrylate (HEA) to appropriate macrocationomer (Table 1). 1H NMR and IR spectra presented (Figs. 1-4, Table 2) confirm the expected structures of selected cationomer as well as of macrocationomer. Significant polydispersity of the products has been found using GPC measurements (Fig. 5, Table 3) what was interpreted as coming from the process of synthesis of several stages. Particle size distributions of aqueous dispersions obtained were determined (Fig. 6, Table 4). Contact angle values have been determined as well. Hardness (Fig. 7) and abrasion (Fig. 8) of the coatings, obtained from the dispersions prepared, were determined. On this basis the dispersion of macrocationomer prepared from TDI, oligo(oxyethylenecaprolactono)diol and HEA has been chosen as optimal system suitable for water-soluble varnishes' preparation.