Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Synthesis of new polymers containing 1,2,3-triazole units from poly(vinylchloride) via "click” chemistry catalyzed by copper iodide and its application in extraction of nitrates and metals contained in wastewater

Ouerghui Abid, Dardouri Mokthar, Sleimi Noomene, Bel Hadj Amor Abir, Ammari Faycel, Girard Christian

Polimery

|

2019

|

T. 64, nr 1

3--11

EN

New polymers with potential application in a waste water purification from inorganic contaminants were synthesized via a chemical modification of poly(vinyl chloride) by "click” method based on copper(I)-catalyzed Huisgen reaction. The structure of the resulting polymers containing 1,4-disubstituted triazole units was confirmed by infrared spectroscopy (ATR-FTIR), nitrogen elemental analysis and differential thermal analysis (DTA). The obtained polymers were subsequently used in the elimination of nitrate ions and metalions from the wastewater of Beja region (Tunisia). It was found that new polymers were most efficient in capturing of zinc ions, the average extraction percentage of Zn2+ was 28%, while the average extraction percentage of nitrates did not exceed 12.5%. The selectivity of the binding of investigated ions can be arranged in the following order: Zn2+> NO3–> Ca2+> Mg2+.

PL

W wyniku chemicznej modyfikacji poli(chlorku winylu) metodą „click”, opartej na reakcji Huisgena katalizowanej za pomocą miedzi, zsyntetyzowano nowe polimery o potencjalnym zastosowaniu do oczyszczania ścieków z zanieczyszczeń związkami nieorganicznymi. Nowe zsyntetyzowane polimery zawierają w swojej budowie jednostki 1,4-dwupodstawionego triazolu. Strukturę otrzymanych polimerów potwierdzono metodami spektroskopii w podczerwieni (ATR-FTIR), analizy elementarnej azotu i analizy termicznej (DTA). Polimery te wykorzystano następnie do eliminacji jonów azotanowych i jonów metali występujących w wodach ściekowych w regionie Beja (Tunezja). Stwierdzono, że nowe polimery najefektywniej wychwytują jony cynku (Zn), średni procent ekstrakcji (% E) wynosił 28 %, a średni procent ekstrakcji azotanów nie przekraczał 12,5 %. Selektywność wychwytu badanych jonów przez zsyntetyzowane polimery można uszeregować następująco: Zn2+ > NO3– > Ca2+ > Mg2+.

2

Warunki starzenia tworzyw polimerowych

Michalska-Pożoga I.

Zeszyty Naukowe Politechniki Rzeszowskiej. Chemia

|

2009

|

z. 20 [263]

99-102

PL

Po przeanalizowaniu danych stwierdzono występowanie wielu czynników działających i przyspieszających procesy starzeniowe tworzyw polimerowych. Stwierdzono także, że na podatność starzeniową polimeru ma wpływ jego pierwotna budowa. W celu przedłużenia okresu użytkowania tworzyw polimerowych często modyfikuje się je za pomocą dodatków zwanych również środkami pomocniczymi lub modyfikatorami polimerów (np. stabilizatory cieplne, świetlne, antyutleniacze oraz mikrobiocydy). Środki te dodawane w procesie przetwarzania nie powodują zmiany struktury polimeru, a wpływają na zmiany fizykochemiczne produktu wyjściowego.

3

Poly(vinyl chloride)/nanoclay nanocomposites - electrical and mechanical properties

Dimitry O. I., Sayed W. M., Mazroua A. M., Saad A. L.

Polimery

|

2009

|

T. 54, nr 1

8-14

EN

Poly (vinyl chloride) (PVC) and dioctyl phthalate (DOP) plasticizer were mixed with small amounts (1-10phr) of a layered silicate nanoclay consisting of 83.3% of montmorillonite and 16.7% of kaolinite to obtain PVC-based nanocomposites. The thermalstability of obtained products was characterized by thermal analysis using a thermogravimetric analyzer (TGA). The electrical conductivity of these composites was studied as a function of temperature and it was found that the activation energy for this property is lower than that of the host polymer. The composites exhibit increased Young's modulus and decreased Shore A hardness.

PL

Otrzymano nanokompozyty plastyfikowany poli(chlorek winylu)/nanoglinka (83,3% montmorylonitu + 16,7% kaolinitu) różniące się zawartością napełniacza (1-10phr w przeliczeniu na PVC, tabela 1). Metodą TGA zbadano stabilność termiczną uzyskanych produktów, które do temp. 100°C nie wykazują ubytku masy (rys. 1-3). Scharakteryzowano też ich właściwości dielektryczne (rys. 4 i 5) oraz zależność przewodności właściwej od zawartości nanoglinki i od temperatury (rys. 6-8, tabela 3). Na podstawie tej drugiej zależności obliczano energię aktywacji przewodnictwa nanokompozytów (tabela 3) stwierdzając, że są one pod tym względem zbliżone do półprzewodników. Zbadano też właściwości mechaniczne przy rozciąganiu oraz twardość omawianych produktów (tabela 4).