Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: poly(urethane-urea)s

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Synthesis of oligocarbonate diols from a "green monomer" - dimethyl carbonate - as soft segments for poly(urethane-urea) elastomers

Tomczyk K., Parzuchowski P. G., Kozakiewicz J., Przybylski J., Rokicki G.

Polimery

2010

T. 55, nr 5

366-372

Results from the investigation of a two-step synthesis of oligocarbonate diols from a "green monomer" - dimethyl carbonate (DMC) are presented and discussed. In the first step 1,6-hexanediol or 1,10-decanediol was reacted with DMC to obtain bis(methylcarbonate)hexamethylene (1h) or bis(methylcarbonate)decamethylene (1d), respectively which were further reacted in the next step with appropriate diol at a intended molar ratio to obtain the final product. The solvent - 1,4-dioxane - served as a suppressant of the evaporation of both the diol and low molecular weight oligomers, while facilitating the removal of residual amount of methanol and full conversion of methylcarbonate groups. This method allows for the synthesis of oligocarbonate diols without ether linkages containing exclusively terminal hydroxyl groups and of desired molecular weights. It was shown that such oligomerols can be applied for the preparation of poly(urethane-urea) elastomers. The obtained elastomers based on oligocarbonate diols of molecular weights ranging from 1700 to 2700 exhibited very good mechanical properties.

Przedstawiono wyniki badań dwustopniowego procesu wytwarzania oligowęglanodioli z wykorzystaniem "zielonego monomeru" jakim jest węglan dimetylu (DMC). Na pierwszym etapie otrzymano bis(metylowęglan)alkilenu (1h lub 1d) (schemat B, tabela 1, rys. 1), który następnie poddano polikondensacji z odpowiednim diolem [1,6-heksanodiolem (h) lub 1,10-dekanodiolem (d)] użytym w założonych stosunku molowym (schemat C, tabela 2, rys. 2). Zastosowanie w tej syntezie 1,4-dioksanu jako rozpuszczalnika ogranicza odparowywanie diolu lub małocząsteczkowych oligomerów, ułatwia usuwanie resztek metanolu i sprzyja obustronnemu przereagowaniu końcowych grup metylowęglanowych. Wykazano, że za pomocą tej metody można otrzymać oligowęglanodiole o założonych ciężarach cząsteczkowych (rys. 3), bez wiązań eterowych w makrocząsteczce oraz zawierających wyłącznie hydroksylowe grupy końcowe. Wykazano, że opisane oligomerole można z powodzeniem zastosować do otrzymywania elastomerów poli(uretano-mocznikowych) (rys. 4). Uzyskane elastomery z udziałem oligowęglanodioli o ciężarach cząsteczkowych od 1700 do 2700 charakteryzowały się bardzo dobrymi właściwościami mechanicznymi (tabela 3).

Elastomery poli(uretano-mocznikowe) na podstawie oligowęglanodioli - materiały do zastosowań medycznych i analitycznych

Pawłowski P., Pawłowska M., Rokicki G., Kozakiewicz J., Przybylski J.

Chemik

2005

Vol. 58, nr 2

63-67

Przedstawiono wyniki badań nad otrzymywaniem elastomerów poli(węglano-uretano-mocznikowych) zawierających oligowęglanodiole jako miękkie segmenty. Prepolimery uretanowe otrzymywano z oligowęglanodioli i izoforonodiizocyjanianu, a następnie utwardzano je za pomocą wilgoci z powietrza otrzymując poli(węglano-uretano-moczniki). Do wytwarzania elastomerów stosowano dwa rodzaje oligowęglanodioli różniących się liczbą grup metylenowych przedzielających wiązania węglanowe. Oligo(węglany heksametylenu) otrzymywano w reakcji 1,6-heksanodiolu i węglanu etylenu w obecności NaCl jako katalizatora w temperaturze 143-145°C, stosując ksylen jako czynnik azeotropujący. Oligo(węglany trimetylenu) otrzymywano w wyniku polimeryzacji węglanu trimetylenu w temperaturze 110°C bez użycia katalizatora. Poli(węglano-uretano-moczniki) otrzymane tą metodą wykazywały bardzo dobre właściwości mechaniczne (wytrzymałość na zerwanie 37 MPa oraz wydłużenie przy zerwaniu 770%). Wykazano, że poli(uretano-moczniki) można w prosty sposób modyfikować za pomocą oligosiloksanodioli oraz jonoforów z grupami OH (np. monomer kaliks[4]arenu). Modyfikowane polimery mogą znaleźć zastosowanie jako biokompatybilne implanty lub jako membrany jonoselektywne w elektrodach ISE.

The investigations on the synthesis of poly(carbonate-urethane-urea) elastomers containing aliphatic oligocarbonates as flexible fragments are presented. The urethane prepolymers were obtained from oligocarbonate diols and isophoronediisocyanate and cured with water vapor leading to poly(carbonate-urethane-urea)s. Two kinds of oligocarbonate diols with different number of methylene groups between carbonate linkages were used. Oligo(hexamethylene carbonate)s were prepared in the reaction of 1,6-hexanediol with ethylene carbonate in the presence of sodium chloride as a catalyst at 143-145°C using xylene as an azeotropic solvent. Oligo(trimethylene carbonate)s were prepared in the trimethylene carbonate polymerization carried out at 110°C without catalyst. Poly(carbonate-urethane-urea)s obtained according this method exhibited very good mechanical properties (tensile strength above 37 MPa and elongation at break 770 %). Poly(urethane-urea)s can be easily modified by oligosiloxane diols and ionophores containing OH groups (e.g. calix[4]arene monomer). The modified polymers can be applied as biocompatibile implants or ionoselective membranes in ISE electrodes.