Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Polimery

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: poly(trimethylene carbonate)

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Syntheses of new poly(ester-carbonate-urethane)s based on trimethylene carbonate (TMC) and polyester polyol deriv Syntheses of new poly(ester-ed from dimerized fatty acid

Paturej M., El Fray M.

Polimery

2009

T. 54, nr 9

611-617

A series of poly(ester-carbonate-urethane)s containing different weight ratios of respective fragments were synthesized by coupling of dihydroxyl compounds with diisocyanates. First, poly(trimethylene carbonate) diol (PTMCD) was prepared via ring opening polymerization of trimethylene carbonate (TMC) using 1,4-butanediol as an initiator and stannous 2-ethylhexanoate as a catalyst. PTMCD was further reacted in the melt with polyester polyol (dimer diol derived from dimerized fatty acid, DD) in the presence of hexamethylene diisocyanate (HDI) as a coupling agent. The structure and physical properties of PTMCD and final copolymer were characterized by ATR FT-IR and DSC measurements. Thermal analysis indicated that temperature transitions were dependent on the copolymer composition. The hydrolytic degradation (pH=9.0) profiles of selected copolymers were also dependent on the polymer composition: higher weight loss was observed for polymers containing higher amount of carbonate units. At high concentration of DD (70 wt. %) the polymers showing high elasticity (330%) were produced.

Zsyntetyzowano serię różniących się składem kopoli(estro-węglano-uretanów) metodą sprzęgania związków dihydroksylowych za pomocą diizocyjanianu heksametylenu (HDI). Na pierwszym etapie, w wyniku polimeryzacji z otwarciem pierścienia węglanu trimetylenu (TMC) przy użyciu 1,4-butanodiolu jako inicjatora i oktanianu cyny jako katalizatora otrzymano poli(węglanotrimetyleno)diol (PTMCD). PTMCD poddano następnie reakcji w fazie stopionej z poliestropoliolem (dimerodiolem pochodzącym z dimeryzowanego kwasu tłuszczowego, DD) w obecności HDI jako czynnika sprzęgającego (schemat A). Budowę chemiczną PTMCD oraz kopolimerów scharakteryzowano metodami ATR FT-IR oraz 1H NMR (rys. 1 i 2). Analiza termiczna potwierdziła zależność wartości temperatury przemian fazowych kopolimerów od ich składu (tabela 2, rys. 3 i 4). Przebieg hydrolitycznej (pH=9.0) degradacji wybranych kopoli(estro-węglano-uretanów) również wykazał zależność od składu: większy ubytek masy zaobserwowano w przypadku produktu zawierającego większy udział jednostek węglanowych (rys. 5). Kopolimery o znacznym udziale DD (70 % mas.) odznaczały się dużą elastycznością (330%, tabela 3). Metodą GPC określono wartości Mn, Mw oraz Mw/Mn wybranych kopolimerów (tabela 1).

Synteza blokowych kopolimerów węglan trimetylenu/?-kaprolakton na drodze sprzęgania diizocyjanianami odpowiednich poliestroli

Łukaszczyk J., Jelonek P., Trzebicka B.

Polimery

2008

T. 53, nr 6

433-439

Zsyntetyzowano szereg różniących się ciężarem cząsteczkowym blokowych kopolimerów ?-kaprolaktonu (CL) z węglanem trimetylenu (TMC) [poli(?-CL-b-TMC]. Produkty otrzymywano metodą sprzęgania odpowiednich poliestrodioli diizocyjanianami [diizocyjanianem heksametylenu (HDI), 4,4'-diizocyjanianem dicykloheksylometanu (CHMDI) bądź diizocyjanianem izoforonu (IPDI)] wobec laurynianu dibutylocyny (DBTL) jako katalizatora. W syntezach używano handlowego poli(?-kaprolaktonu) (PCLdiolu) oraz poli(węglanu trimetylenu) (PTMC) z hydroksylowymi grupami końcowymi, uzyskanego w ramach prac własnych w procesie polimeryzacji koordynacyjnej katalizowanej 2-etyloheksanianem cyny (SnOct2) i inicjowanej glikolem trietylenowym (TEG) [równanie (1)]. Zastosowanie HDI pozwoliło na uzyskanie kopolimeru o największym ciężarze cząsteczkowym, zaobserwowano jednak przy tym tworzenie się produktów nierozpuszczalnych. W przypadku syntez prowadzonych przy użyciu CHMDI i IPDI nierozpuszczalne produkty nie powstawały, ale otrzymane kopolimery miały mniejsze ciężary cząsteczkowe. Na termogramach DSC badanych kopolimerów zaznacza się obecność dwóch przemian termicznych: zeszklenia (Tg) - związanej z fragmentem PTMC i topnienia (Tm) pochodzącej od fragmentu PCL. Wyniki te nie pozwalają jednak na jednoznaczne ustalenie stopnia wzajemnej mieszalności obydwu bloków. Budowę chemiczną produktów pośrednich i końcowych potwierdzono metodami 1H NMR, 13C NMR oraz IR. Podano też wyniki oznaczania ich ciężarów cząsteczkowych a także polidyspersyjności.

Series of block copolymers of ?-caprolactone (CL) and trimethylene carbonate (TMC) [poli(?-CL-b-TMC)], differing in molecular weights, were synthesized. The copolymers were obtained by coupling of dihydroxyl compounds using diisocyanates as chain extenders [hexamethylene diisocyanate (HDI), dicyclohexylmethane 4,4'-diisocyanate (CHMDI) or isophorone diisocyanate (IPDI)] in the presence of dibutyltin laurate (DBTL) as a catalyst. Commercial poly(?-caprolactone) diol (PCLdiol) and poly(trimethylene carbonate with hydroxyl end-groups) obtained by authors, in the process of coordination polymerization catalyzed with stannous 2-ethylhexanoate and initiated with triethylene glycol (TEG) [equation (1), Fig. 1], were used as dihydroxyl compounds. The use of HDI let obtain the highest molecular weight of copolymer (Table 1), however, the formation of insoluble products was observed. In case of CHMDI or IPDI the insoluble products were formed and molecular weights of copolymers were lower. Two thermal transitions [glass transition (Tg) related to PTMC fragment, and melting point (Tm) related to PCL fragment] are present at DSC thermograms (Fig. 5). However, these thermograms do not let determine the miscibility degree of the blocks unequivocally. The chemical structures of intermediate (PCLpre) and final products were confirmed by 1H NMR (Fig. 2 and 4), 13C NMR and IR (Fig. 3). The results of molecular weights and polydispersity determinations (Table 1-3) were also given.