Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Novel synthesis of PEGylated chitosan. Part II: Research

Wyrębska Łucja, Masłowska-Lipowicz Iwona, Słubik Anna

Technologia i Jakość Wyrobów

|

2022

|

R. 67

81--89

EN

This article is a continuation of the article: Synthesis and evaluation of the possibility of using some chitosan derivatives in the leather industry. Part I: Literature Review [1]. Part II describes the synthesis of methoxy poly (ethylene glycol) chitosan (mPEGylated chitosan). Methoxy poly(ethylene glycol) with two different molecular weights was used. The effective grafting of poly(ethylene glycol) (PEG) with chitosan was preceded by the activation of the hydroxyl group in the PEG molecule. Benzenesulfonyl chloride was used to activate the hydroxyl group. The course of the reaction for the preparation of PEG esters and PEG-chitosan was confirmed by chromatography.

PL

Praca jest kontynuacją artykułu: Synteza i ocena możliwości wykorzystania niektórych pochodnych chitozanu w przemyśle skórzanym. Część I: Przegląd literatury [1]. W części II opisano syntezę metoksypoli(glikolu etylenowego) chitozanu (mPEGylowanego chitozanu). Stosowano metoksypoli(glikol etylenowy) o dwóch różnych masach cząsteczkowych. Efektywne szczepienie poli(glikolu etylenowego) (PEG) chitozanem poprzedzone było aktywacją grupy hydroksylowej w cząsteczce PEG. Chlorek benzenosulfonylu zastosowano do aktywacji grupy hydroksylowej. Przebieg reakcji otrzymywania estrów PEG i PEG-chitozanu potwierdzono chromatograficznie.

2

Zastosowanie zielonych rozpuszczalników w syntezie nienasyconych związków boro- i krzemoorganicznych na drodze reakcji hydrometalacji i sprzęgania Marcińca

Walkowiak Jędrzej

Wiadomości Chemiczne

|

2021

|

[Z] 75, 1-2

111--136

EN

Unsaturated organoboron and organosilicon compounds constitute an important class of organometallic compounds, which due to the presence of silyl- or boryl- group attached to Csp2 atoms, their simple and straightforward transformations in coupling and demetallation reactions, found a broad range of applications in the synthesis of fine chemicals or new materials with tailored properties. Such compounds might be synthesized in many transformations but two of them: hydrometallation and Marciniec coupling reactions permitted to obtain compounds with high effectivity, selectivity, and in the case of hydrometallation reactions with excellent atom economy. Most of these processes occur in a homogeneous phase, which ensures excellent yields and stereo- and regioselectivity. On the other hand, such conditions generate problems with catalyst reuse, product separation, and substantial consumption of toxic, volatile organic solvents. According to the assumptions of sustainable development in chemistry, the new procedures, which allow to intensify the process in terms of its efficiency, according to green chemistry rules are of prior importance in modern chemical industry. In this manuscript, the newest achievements in the application of green solvents (ionic liquids, liquid polymers, and supercritical CO2) in catalytic hydrometallation of alkynes and coupling of vinylmetalloids with olefins are discussed. Such an approach builds a new strategy for effective catalyst immobilization and its reuse, the increase of process productivity by the application of repetitive batch processes, and elimination of organic solvents, typically used in these transformations. Selected contributions in this field of chemistry are presented within this review.

3

Polymers for peptide/protein arrays

Szweda R., Lipowska D., Silberring J., Dworak A., Trzebicka B.

Polimery

|

2015

|

T. 60, nr 2

75--86

EN

Peptide and protein arrays have gained increasing attention due to their potential application in many areas of research, clinical diagnosis, and pharmacy. A typical array consists of asupport containing immobilized peptides or proteins positioned in an addressable format. The greatest advantage of the arrays is the possibility for miniaturization, which relies on dividing the surface into miniature spots, thus allowing for hundreds/thousands of analyses to be simultaneously performed using minimal amounts of aprecious biological material. The quality of assays with the use of peptide and protein arrays depends on the surface properties, e.g., hydrophilicity, homogeneity, density of functional groups, surface morphology, etc. In recent years, it was shown that the quality of the assays might be improved by introducing polymers acting as spacers between the peptide and the solid support. This approach causes changes in the surface properties, e.g., it reduces the undesirable non-specific adsorption of biomolecules, increases the density of functional groups, or can improve the biological activity of biomolecules attached to the surface. In this review, various types of polymers that are used for peptide and protein arrays and their impact on the assay quality are discussed.

PL

Peptydy lub białka naniesione w regularnych, uporządkowanych pozycjach na nośnik stały tworzą tzw. macierze. Układy takie wzbudzają coraz większe zainteresowanie, ponieważ można je wykorzystywać do prowadzenia analiz w biochemii, diagnostyce klinicznej czy farmacji. Największą zaletą macierzy jest możliwość miniaturyzacji. Podział powierzchni macierzy na mikroplamki (mikrospoty) pozwala na wykonywanie do kilkuset analiz jednocześnie z wykorzystaniem minimalnej ilości cennego materiału biologicznego. Jakość analiz przeprowadzanych przy użyciu macierzy peptydowych i białkowych zależy od takich właściwości powierzchni, jak: hydrofilowość, jednorodność, gęstość obsadzenia grupami funkcyjnymi, morfologia, itp. W ostatnich latach wykazano, że można poprawić jakość analiz w wyniku wprowadzenia polimerów między peptyd/białko a podłoże. Polimery zmieniają właściwości powierzchni macierzy, np. redukują niepożądaną adsorpcję biocząsteczek, zwiększają gęstość obsadzenia powierzchni grupami funkcyjnymi lub poprawiają dostępność biocząsteczek związanych z powierzchnią. W niniejszej pracy omówiono różne typy polimerów stosowane do otrzymywania macierzy peptydowych i białkowych oraz ich wpływ na jakość przeprowadzanych analiz.

4

Nanocząstki magnetytu powlekane polimerami do zastosowań biomedycznych. Cz. II. Nanocząstki Fe3O4 z powłokami z polimerów syntetycznych

Chełminiak D., Ziegler-Borowska M., Kaczmarek H.

Polimery

|

2015

|

T. 60, nr 2

87--94

PL

Artykuł jest drugą częścią przeglądu literatury dotyczącej nanocząstek magnetytu stosowanych w biologii i medycynie. Omówiono układy nanocząstek Fe3O4 z powłokami z polimerów syntetycznych, m.in. z poliwinylopirolidonu, poli(glikolu etylenowego), polidopaminy. Przedstawiono przykłady trójskładnikowych układów magnetytu ze związkami krzemu, stabilizowanych polimerami.

EN

This article is a second part of literature review concerning magnetite nanoparticles used in biology and medicine. Fe3O4 nanoparticles coated by synthetic polymers such as polyvinylpyrrolidone, poly(ethylene glycol) and polydopamine are described. Examples of trilayer hybrids composed of magnetite, silicon compound and polymer are also presented. Particular attention is paid to biological and medical applications of polymers containing magnetic nanoparticles as contrast agents for magnetic resonance imaging, drug delivery systems, compounds used in separation techniques and in hyperthermic anticancer therapy.

5

Complexation of poly(ethylene glycol) with poly(ethyl methacrylate-co-N-vinyl-2-pyrrolidone) gel based on hydrogen bonds

Liu G., Xie D., Guan Ch.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2013

|

Vol. 15, nr 3

85-90

EN

The complexes of poly(ethyl methacrylate-co-N-vinyl-2-pyrrolidone) (P(EMA-co-VP)) gel with poly- (ethylene glycol) (PEG) stabilized by the hydrogen bonds were prepared. It was found that both the concentration and the molecular weight of PEG have a strong effect on the P(EMA-co-VP) gel. When PEG was introduced into the P(EMA-co-VP) gel, the glass transition temperatures (Tg) of the complexes decreases with the decreasing of PEG molecular weight. In such a system, the maximum molecular weight of PEG required for the complex formation is no more than 2000, and P(EMA-co-VP)/PEG complexes are a homogeneous amorphous phase, which was studied by FTIR, XRD, TEM, and DSC.

6

Shape memory properties of poly(methyl methacrylate-co--2-hydroxyethyl methacrylate)/poly(ethylene glycol) complexes

Liu G., Xie D., Li Y., Zhang Y., Huang F.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 4

304-307

EN

Poly(methyl methacrylate-co-2-hydroxyethyl methacrylate) [P(MMA-co-HEMA)] networks and linear poly(ethylene glycol) (PEG) can form complexes, which show shape memory properties due to a large difference in storage modulus (E') below and above its glass transition temperature (Tg). The morphology of prepared samples was analyzed using transmission electron microscopy (TEM) and X-ray diffraction (XRD) analysis. Differential scanning calorimetry (DSC) was used to investigate the thermal properties and dynamic mechanical analysis (DMA) to determine the effect of temperature on the mechanical properties. It was found that the shape recovery ratio could reach 98 %.

PL

W matrycę, którą był poli(metakrylan metylu-co-metakrylan 2-hydroksyetylu) [P(MMA-co-HEMA)] wbudowano liniowy poli(glikol etylenowy) (PEG) w ilości 10—20 % mas. Próbka tak utworzonego kompleksu, ze względu na dużą różnicę składowej rzeczywistej modułu zespolonego (E') charakteryzującej materiał w temperaturze niższej i wyższej od temperatury zeszklenia (Tg), wykazywała zdolność do zapamiętania nadanego kształtu (rys. 4). Otrzymane próbki poddano badaniom morfologicznym za pomocą transmisyjnej mikroskopii elektronowej (TEM) i dyfrakcji rentgenowskiej (XRD) (rys. 1 i 2). Użyto również różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) do zbadania właściwości termicznych (rys. 3) oraz dynamicznej analizy mechanicznej (DMA) w celu określenia wpływu temperatury na właściwości mechaniczne (rys. 5). Stwierdzono, że wskaźnik odzyskiwania kształtu może osiągać 98 %.

7

Antifouling surfaces in medical application

Utrata-Wesołek A.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 9

685--695

EN

The uncontrolled adhesion of biological compounds on the surface of implant materials is a harmful phenomenon that causes the function of medical devices to deteriorate. The design of surfaces that resist nonspecific protein, cell or bacteria adsorption (so-called antifouling surfaces) is of special interest as it is critical for the development of medical devices that have contact with physiological fluids. Significant efforts have been made in coating surfaces with bioinert macromolecules. Both self-assembled monolayers (SAM) and polymer brushes have attracted considerable attention due to their facile synthesis, their diverse physicochemical properties (composition, molar mass or topology) and their tunable surface chemistry (film thickness, grafting density, conformation and flexibility). In this article, a general description of surfaces with nonfouling properties is provided. Two basic classes of nonfouling polymers (hydrophilic and zwitterionic) are discussed with a series of practical examples.

PL

Artykuł stanowi przegląd literaturowy dotyczący powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych. Niekontrolowana adhezja związków biologicznie aktywnych na powierzchni implantów to niekorzystne zjawisko pogarszające prawidłowe funkcjonowanie wszczepialnych urządzeń medycznych. Kluczowa więc jest możliwość utworzenia powierzchni odpornych na adhezję białek, komórek bądź bakterii (tzw. powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych). W ostatnich latach dużym zainteresowaniem cieszą się powierzchnie zdolne do przeciwdziałania adsorpcji, pokryte powłoką wytworzoną na bazie biokompatybilnych i nietoksycznych polimerów. Najwięcej uwagi poświęcono samoorganizującym się warstwom (SAM) i powierzchniom ze szczepionymi łańcuchami polimerowymi. Zainteresowanie to wynika ze stosunkowo łatwej syntezy powierzchni, różnorodności fizykochemicznych właściwości stosowanych polimerów (skład, masa molowa i topologia) oraz samej powierzchni polimeru (grubość warstwy, gęstość szczepienia, konformacja łańcuchów). Omówiono dwie podstawowe klasy polimerów przeciwdziałających adhezji białek — hydrofilowe polimery oraz polimery zawierające jony obojnacze.

8

Otrzymywanie innowacyjnych opatrunków hydrożelowych w oparciu o poli(kwas akrylowy)

Bialik-Wąs K.

Chemik

|

2013

|

Vol. 67, nr 2

99-104

PL

W artykule przedstawiono nową metodę otrzymywania materiałów hydrożelowych na bazie poli(kwasu akrylowego) z zastosowaniem pola promieniowania mikrofalowego. Wprowadzenie poli(glikolu etylenowego) (PEG), polimeru biodegradowalnego i nietoksycznego, szeroko stosowanego w medycynie i farmacji, pozwala na kontrolowanie stopnia spęcznienia i przebiegu degradacji matrycy poliakrylowej. Otrzymane hydrożele akrylowe modyfikowane PEG poddano badaniom zdolności absorpcyjnych w wodzie destylowanej, 0,9% roztworze NaCl, 0,9 % r oztworze MgCl2, degradacyjnym w symulowanych płynach ustrojowych (SBF i płyn Ringera) oraz analizie termograwimetrycznej.

EN

This paper describes new method of preparation of poly(acrylic acid) - based hydrogel materials under microwave irradiation. The application of poly(ethylene glycol) (PEG), biodegradable and non-toxic polymer, which is widely used in medicine and pharmacy, enabled to control the degree of swelling and degradation of poly(acrylic) matrix. The obtained acrylic hydrogels modified by PEG were investigated towards: swelling ability in distilled water, 0.9% of NaCl solution and 0.9% of MgCl2 solution, degradation in simulated body fluids (SBF and Ringer's solution) and the thermal stability by thermo-gravimetric analysis (TGA).

9

Synthesis of biomimetic HAp-PAA/PEG hydrogel composites

Sobczak-Kupiec A., Piątkowski M., Bogdał D., Wzorek Z., Tyliszczak B.

Czasopismo Techniczne. Chemia

|

2011

|

R. 108, z. 1-Ch

157-161

EN

In the present study we synthesized a series of HAp-PAA/PEG hydrogel composites with various HAp contents under microwave irradiation. Novel composites were characterized using Fourier transform infrared spectroscopy (FT IR) and in vitro investigations (Ringer's solution).

PL

W artykule przedstawiono syntezę w polu promieniowania mikrofalowego serii kompozytów hydrożelowych z różną zawartością HAp. Nowoczesne kompozyty scharakteryzowano z zastosowaniem spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FT-IR) oraz badaniami in vitro (roztwór Ringera).

10

Thermogelling water solutions of multifunctional macromonomers based on PLGA-PEG-PLGA triblock copolymers

Michlovská L., Vojtová L., Mravcová L., Jančár J.

Challenges of Modern Technology

|

2011

|

Vol. 2, no. 1

12--15

EN

Biodegradable thermosensitive triblock copolymers based on poly(ethylene glycol) and poly[(lactic acid)-co-(glycolic acid)](PLGA-PEG-PLGA) with PLGA/PEG weight ratio in the range of 1.5–3.0 and LA/GA molar ratio equal to 2.4 or 3.0 were prepared via ring opening polymerization (ROP). Prepared copolymers were subsequently modified in “one pot” by itaconic anhydride (ITA) in order to functionalize both ends with carboxylic acid groups and reactive double bonds. Chemical structure was characterized by means of gel permeation chromatography and nuclear magnetic resonance. Aqueous solutions of both modified and unmodified copolymers are able to form free flowing sol at room temperature and clear gel at temperature around 37°C. Therefore, sol-gel transitions of PLGA-PEG-PLGA and ITA/PLGA-PEG-PLGA/ITA copolymers in aqueous solutions were investigated using test tube inverting method. No mater if copolymer is modified or not, it was found that the critical gel temperature (CGT) increased when the PLGA/PEG weight ratio dropped from 2.5 to 2.0 and that the critical gel concentration (CGC) grew up with decreasing molar ratio of LA/GA from 3.0 up to 2.4. However, in all cases the ITA functionalization improved sol-gel characteristics of original PLGA-PEG-PLGA copolymer by approaching gel phase to body temperature. As a result, aqueous solution of ITA/PLGA-PEG-PLGA/ITA having LA/GA = 3 and PLGA/PEG = 2 with concentration higher than 6 wt% might be suitable material for biomedical applications as injectable temporary implants.

11

Poly(ethylene glycol) functionalized by polycondensing procedure with poly(succinimide)

Chiriac A., Nita L. E., Neamtu I.

Polimery

|

2010

|

T. 55, nr 9

641-645

EN

The paper presents the possibility to prepare the block copolymer between poly(succinimide) (PSI) and poly(ethylene glycol) (PEG) with different molecular weights of about 4000,10 000 or 20 000. The structures of the products obtained have been confirmed by nuclear magnetic resonance (1H NMR) and Fourier transform infrared spectroscopy (FT-IR) methods. The characterization of the synthesized macromolecular compounds from the viewpoint of their thermal stability, as well as the copolymers suprastructure are also presented.

PL

Opisano syntezę kopolimerów blokowych poli(imidu kwasu bursztynowego) (PSI) z glikolem polioksyetylenowym (PEG) o różnych ciężarach cząsteczkowych (4000,10 000 lub 20 000). Strukturę otrzymanych produktów potwierdzono metodami magnetycznego rezonansu jądrowego (1H NMR, tabela 1) oraz spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FT-IR) (rys. 1). Określano także stabilność termiczną kopolimerów porównując ją ze stabilnością PSI (rys. 2 i 3, tabela 2). Za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) badano także wpływ rodzaju użytego do syntezy PEG na nadstrukturę otrzymanych kopolimerów (rys. 4).

12

Preparation and photocatalytic activity of Cu2O nanoparticles

Lin X. F., Zhou R. M., Zhang J. Q., Sheng X. H.

Materials Science Poland

|

2010

|

Vol. 28, No. 2

504--511

EN

An electron beam irradiation route has been developed for the preparation of Cu2O nanoparticles, with poly(ethylene glycol) (PEG, Mw = 10 000) as a template, and without using a further reducing reagent. Under various synthetic conditions, the composition of Cu2O was changed by adjusting the PEG concentration and pH values of the starting solutions. Transmission electron microscopy data revealed that the morphology evolves from an irregular shape into a sphere and cube with increasing the concentration of PEG, and cube to irregular shape with increasing pH of starting solutions. UV-vis diffuse reflectance spectroscopy data indicated that the Cu2O particles absorbed visible light. The photocatalytic activity of Cu2O was evaluated by studying the decomposition of phenol and methyl orange in aqueous solution under irradiation with visible light.

13

Influence of soft segments on thermal and mechanical properties of terpoly(ester-ether-ester)s

Zdebiak P., El Fray El

Polimery

|

2008

|

T. 53, nr 10

764-768

EN

The aim of the work was preparation and investigation of new multiblock terpoly(ester-ether-ester)s (TEEE) containing phthalic acid units as in poly(butylene terephthalate) (PBT) (hard segments) and hydrogenated dimer of dilinoleic acid called as dilinoleic acid sequences (DLA) as hydrophobic ester soft segments, and poly(ethylene glycol) (PEG) as hydrophilic ether soft segments. PEG of different molecular weight (1000 and 4600) was used. Synthesis was performed in a presence of a-tocopherol as non-toxic thermal stabilizer since these materials are targeted for biomedical applications. In this paper, the influence of amount and molecular weight of PEG on thermal and mechanical properties of TEEE is discussed.

PL

Celem niniejszej pracy było przedstawienie syntezy i badań nowych multiblokowych terpoli(estro-etero-estrów) (TEEE) składających się z kwasowych reszt ftalowych tworzących poli(tereftalan butylenu) (PBT) (segmenty sztywne) i uwodornionego kwasu dilinolowego (DLA) wchodzącego w skład estrowych segmentów giętkich o charakterze hydrofobowym i poli(glikolu etylenowego) (PEG), tworzącego eterowe segmenty giętkie o charakterze hydrofilowym (tabela 1). Zastosowano PEG o różnym ciężarze cząsteczkowym (1000 i 4600). Syntezę prowadzono w obecności a-tekoferolu jako nietoksycznego stabilizatora termicznego ze względu na potencjalne zastosowanie biomedyczne tych polimerów. W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu ciężaru cząsteczkowego PEG na właściwości termiczne (tabela 2, rys. 1 i 2) i mechaniczne (rys. 3) TEEE.

14

Studies on interactions between sodium dodecyl sulfate (SDS) and poly(ethylene glycol) (PEG)

Grębosz M., Nowakowska M.

Zeszyty Naukowe. Chemia / Politechnika Śląska

|

2001

|

z. 146

169-172

EN

The aggregation of sodium dodecyl sulfate (SDS) in aqueous solution containing poly(ethylene glycol) (PEG) has been investigated by different experimental techniques such as conductivity, surface tension and fluorescence. The critical micelle concentration (cmc) of SDS, the critical aggregate concentration of SDS on the polymer strands (cac) as well as the concentration at which the polymer becomes saturated with surfactant (c2) have been determined. The fluorescence methods have been shown to be more sensitive that the other physicochemical methods such as conductivity and surface tension measurements.

15

Synthesis of water-soluble macromolecular ligands, their chąracterisation and interactions with metal ions

Tulu M.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2000

|

Vol. 7, nr 10

1094-1104

EN

Synthesis, characterisation, and application of water-soluble macromolecular ligands (polycondensates) and their interactions with heavy metas were investigated. In this study, the polycondensation of well-known complexing agents; e.g. ethylenediaminetetracacetic acid and diethylenediaminepentaacetic acid with water-soluble polymers, namely poly(ethyleneglycol), PEG4000-7500, and diaminopoly(oxyethylene), JEF2000, were studied. Using different spectroscopic techniques, the molecular size, stability, complexation, and the solubility of the new polycondensates were studied. Water-soluble polyesters with pendant carboxylic groups for removal of the metal ions from the industrial waste water, were synthesised. The removal of Cr(III), Fe(III), Co(II), Ni(II), Cu(II), Zn(II), Sr(II), Cd(II) and Pb(II) was checked with the LPR (Liquid Phase Retention) method. Diamino-poly(oxyethylene) was purified by precipitation with dry diethylether from dry toluene. After precipitation solution was first filtered and dried under vacuum. Molten pure diamino-poly(oxyethylene) was treated with fine crystalline ethylenediaminetetracetic acid dianhydride. The product was dissolved in water and filtered. Membrane filtration system of 300 kPa pressure and a l0 K filter were subsequently involved. The retantate was lyophilised. The polymeric products were soluble in water, acetone, chloroform and toluene, and were characterised by elemental analysis, IR and NMR spectroscopy. In addition, the number of carboxyl groups was determined by titration and the hydrolytic stability studied as a function of pH.

PL

Opisano syntezę, charakterystyki fizykochemiczne i zastosowanie rozpuszczalnych w wodzie ligandów makromolekularnych i ich interakcje z metalami ciężkimi. Zbadano polikondensację dobrze znanych czynników kompleksujących: kwasu etylenodiaminotetraoctowego i kwasu dietylenodiaminopentaoctowego z roz-puszczalnymi w wodzie polimerami, mianowicie: poli(etylenoglikolem), PEG4000-7500 i diaminopoli(oksyetylenem), JEF2000. Do analizy użyto różne techniki spektralne, badano wielkość molekuł, ich stabilność, kompleksację i rozpuszczalność w nowych polikondensatach. Zsyntezowano poliestry rozpuszczalne w wodzie z przyłączonymi grupami karboksylowymi, służące do usuwania jonów metali ciężkich ze ścieków przemysłowych. Usuwanie Cr(III), Fe(III), Co(II), Ni(II), Cu(II), Zn(Il), Sr(II), Cd(lI) i Pb(II) sprawdzono za pomocą metody LPR (Liquid Phase Retention). Diaminopoli(oksyetylen) oczyszczono przez strącanie bezwodnym eterem etylowym z bezwodnego roztworu toluenowego. Po strąceniu mieszaninę przesączono i osuszono w próżni. Do roztopionego czystego diaminopoli(oksyetylen) dodawano drobnokrystalicznego bezwodnika kwasu etylenodiaminotetraoctowego. Następnie produkt rozpuszczano w wodzie, przesączano i filtrowano pod ciśnieniem 300 kPa, stosując filtr 10 K. Pozostałość była liofilizowana. Otrzymane produkty polimerowe były rozpuszczane w wodzie, acetonie, chloroformie i toluenie; scharakteryzowano je za pomocą analizy elementarnej oraz widm IR i NMR. Liczbę grup karboksylowych oznaczono miareczkowaniem, zaś ich odporność na hydrolizę badano w roztworach o różnych wartościach pR.

16

Sorpcja wody przez kompleksy polimerowe

Połowiński S., Szocik H., Szumilewicz J.

Polimery

|

1999

|

T. 44, nr 5

345-350

PL

Zbadano sorpcję wody przez kompleksy polimerowe poli(kwasu metakrylowego) (PKM) z poli(glikolem etylenowym) (PGE), poli(winylopirolidonem) (PVP), poli(metakryla-nem N-dimetyloaminoetylenowym) (PDAMA) oraz czwartorzędową zasadą amoniową PDAMA (PDAMAZ). Określono również sorpcję wody przez składowe homopolimery (tabela 2) i porównano ją z sorpcją przez kompleksy polimerowe (tabela 3). Metodą kalorymetrii skaningowej DSC oceniono ilość niekrystalizującej związanej wody w odniesieniu zarówno do składowych homopolimerów, jak i do kompleksów. Stwierdzono, że ilości wody związanej i zaabsorbowanej w warunkach dużej wilgotności względnej są zbliżone (tabela 1). Stwierdzono ponadto, że określone doświadczalnie ilości wody zaadsorbowanej przez homopolimery w stanie równowagi znacznie odbiegają od wartości obliczonych wg literatury [4] (tabela 2). Przyjęcie zasady addytywności pozwala na obliczenie zbliżonych do wartości doświadczalnych ilości wody zaabsorbowanej przez kompleksy polimerowe (na podstawie odpowiednich danych dotyczących homopolimerów składowych), jednak i w tym przypadku występują istotne różnice związane prawdopodobnie ze specyficzną budową kompleksu, a niekiedy z jego pseudokoloidalną postacią (tabela 3).

EN

Sorption of water was studied in polymer complexes formed by poly(methacrylic acid) with poly(ethylene glycol), poly(vinyl pyrrolidino-ne), poly(dimethylaminoethyl methacrylate) and a quaternary ammonium base. Water sorbed by the component homopolymers was also determined (Table 2) and the data were compared with those on water sorbed by the polymer complexes (Table 3). Differential scanning calorimetry was used to establish the amount of nonfreezable bound water and compared with the water sorption data determined for both homopolymers and polymer complexes (Fig. 2). At high relative humidities, the amounts of bound water and absorbed water were similar (Table 1). The experimentally observed amounts of water absorbed by the homopolymers at equilibrium were found to differ considerably from those calculated on the basis of reported data [4] (Table 2). The additivity rule allows to calculate the uptake of water (Table 3) by the complexes from the data established for the homopolymers; the data are usually close to the experimental amounts of water absorbed by the polymer complex; however, differences between the calculated and observed data can be significant presumably on account of the specific structure or, occasionally, a semicolloidal form of the complex (Table 3).