Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Synteza, właściwości i zastosowanie nowych (bio)degradowalnych poliestrouretanów

Brzeska J., Dacko P., Janeczek H., Janik H., Sikorska W., Rutkowska M., Kowalczuk M.

Polimery

|

2014

|

T. 59, nr 5

365--371

PL

Artykuł stanowi przegląd literaturowy dotyczący badań nad syntezą i wybranymi właściwościami dwóch grup nowych (bio)degradowalnych poliestrouretanów, których segmenty giętkie zawierały zsyntezowane telecheliczne oligoestrodiole: ataktyczny poli([R,S]-3-hydroksymaślan) (a-PHB) lub polilaktyd (PLA) i/lub alifatyczno-aromatyczny kopolimer poli[(tereftlanu-1,4-butylenu)-co-(adypinianu-1,4-butylenu)] (BTA). Przytoczone wyniki wskazują, że poliestrouretany pierwszej grupy są podatne na degradację w środowisku hydrolitycznym i utleniającym. Odpowiednio modyfikowane wykazują potencjalną biostatyczność i hemokompatybilność. Druga grupa poliestrouretanów łączy właściwości obu polimerów, z których otrzymano oligoestrodiole: PLA i BTA, co jest korzystne ze względu na właściwości mechaniczne oraz podatność na degradację, potwierdzoną w badaniach prowadzonych w warunkach kompostowania przemysłowego.

EN

The paper presents a review of studies on the synthesis and selected properties of two types of new (bio)degradable poly(ester urethane)s with soft segments containing telechelic oligoesterdiols: atactic poly([R,S]-3-hydroxybutyrate) (a-PHB) or polylactide (PLA) and/or aliphatic-aromatic copolymer poly(1,4-butylene terephthalate)-co-(1,4-butylene adipate) (BTA). The reported results indicate that poly(ester urethane)s of the first type are susceptible to degradation in a hydrolytic and oxidative environment. When suitably modified, they exhibit potentially biostatic properties, whereas no change in blood parameters after the direct contact with them suggest their hemocompatibility. The second group of poly(ester urethane)s combines the properties of both PLA and BTA polymers used for the preparation of oligoesterdiols, which is advantageous from the viewpoint of mechanical properties and degradation ability, confirmed by biodegradation studies under industrial composting conditions.

2

Synthesis and properties of new polyurethane elastomers: influence of hard segment structure

Oprea S.

Polimery

|

2010

|

T. 55, nr 2

111-117

EN

Two series of poly(ester urethane) (PUR) elastomers, containing poly(?-caprolactone) diol of Mn=2000 as soft segments were synthesized. In each series the same diisocyanate in hard segment, i.e., 1,6-hexamethylenediisocyanate was used in the same content. The PUR polymers were prepared in two-step polymerization in the absence of a catalyst; the molar ratio of OHpolyol/NCO/OHchain extender was 1/2/1. The chain extenders were 1,4-cyclohexane diol, 1,4-bis(hydroxymethyl)cyclohexane diol, glycerin or castor oil. The structures of all polymers were determined by FTIR, the physico-chemical and thermal properties were determined by differential scanning calorimetry and by thermogravimetry and additionally tensile properties were analyzed. Poly(ester urethane)s with 1,4-cyclohexane diol exhibited higher tensile strength (up to 16MPa vs 13MPa) and elongation at break (up to ~780% vs. 600%) in comparison with the corresponding poly(ester urethane)s based on 1,4-bis(hydroxymethyl)cyclohexane diol. A decrease in the chain length between crosslinking points was accompanied by an increase in thermal stability. Tensile strength can be attributed to a relatively dense crosslinking network and strong intermolecular hydrogen bonding.

PL

Badania dotyczą poliestrouretanów (PUR) na podstawie poli(?-kaprolaktanu) diolu (PCL) o Mn=2000 tworzącego segmenty elastyczne oraz 1,6-diizocyjanianu heksametylenu (HDI). Syntezę prowadzono dwuetapowo, bez udziału katalizatora, a w charakterze przedłużaczy łańcucha otrzymanego na pierwszym etapie prepolimeru zastosowano związki dwufunkcyjne, mianowicie 1,4-cykloheksanodiol (CHD) lub 1,4-bis(hydroksymetylo)cyklometyloheksan (HMCD), indywidualnie bądź w mieszaninie z poliolami - gliceryną albo olejem rycynowym. Syntezę PUR prowadzono w warunkach stałego stosunku molowego grup: OH z wyjściowego poliolu: NCO:CH z przedłużacza łańcucha wynoszącego 1:2:1. Otrzymano dwie serie PUR (na podstawie CHD bądź HMCD), z których każda obejmowała 3 etapy produktów różniące się rodzajem przedłużacza łańcucha (por. tabela 1, próbki PUR1-3 i PUR4-6). Budowę chemiczną elastomerów scharakteryzowano metodą IR (rys. 1 i 2), określono ich właściwości cieplne (TGA - rys. 3 i 4, DSC - rys. 5 i 6) oraz dynamiczne i statyczne właściwości mechaniczne (rys. 7-10). Produkty te scharakteryzowano także metodą pomiaru kąta zwilżenia (?) określając na tej podstawie wartości pracy adhezji (Wa) i napięcie międzyfazowe (?sl, tabele 2 i 3). Wyniki zinterpretowano z uwzględnieniem wpływu wywieranego przez wyjściowy stosunek stechiometryczny składników oraz stopień usieciowana PUR i rodzaj wiązań sieciujących.

3

Synthesis and characterization of cross-linked poly(esterurethane)s for elastomeric bearings

Oprea S.

Polimery

|

2010

|

T. 55, nr 9

634-640

EN

Cross-linked poly(esterurethane) elastomers (PEURs) have been synthesized in a two-step synthesis. In the first step poly(ethylene adipate) diol was reacted with 4,4'-diphenyl-methane diisocyanate, then the obtained prepolymers were chain extended with bifunctional precursor (1,3-propane diol or 1,5-pentane diol) chains and a trifunctional cross-linker (glycerine) at stoichiometric ratios, resulting in a series of cross-linked products with various hard segment (HS) of various structure and content. Their thermal and mechanical properties were determined. Due to phase separation and cross-linked hard segments, propane diol based polyurethane exhibited high mechanical properties. The replacement of propane diol with pentane diol had a negative effect on these mechanical properties. The described cross-linked PEURs possessed strain/shape recovery properties.

PL

Usieciowane elastomeryczne poli(estrouretany) (PEUR) otrzymywano w wyniku dwuetapowego procesu obejmującego syntezę prepolimeru w reakcji diolu na podstawie poli(adypinianu etylenu) (PEA, c. cz. 2000) z 4,4'-diizocyjanodifenylometanem (MDI) i następnie przedłużanie łańcucha tego prepolimeru z zastosowaniem 1,3-propanodiolu (D) bądź 1,5-pentanodiolu (PD) z jednoczesnym sieciowaniem przy użyciu gliceryny (Gly) (tabela 1). Uzyskano w ten sposób próbki PEUR (D1-D3 oraz PD1-PD3) różniące się zawartością oraz budową segmentów "twardych" i twardością (tabela 2). Scharakteryzowano widma IR tych produktów (rys. 2 i 3), ich właściwości cieplne (rys. 4, tabela 3) oraz przebieg krzywych rozciągania (rys. 5). Szczegółowo przeanalizowano zachowanie się PEUR w próbach odkształcania pod wpływem sił ścinających (warunki quasi-statyczne, amplituda 5 lub 50 kN, rys. 7-10). Zastąpienie D przez PD znacznie pogarsza właściwości mechaniczne produktów. Opisywane usieciowanie PEUR poddane działaniu naprężeń odkształcających mają zdolność powrotu do pierwotnego kształtu.

4

Degradowalne poli(estrouretany) z cykloalifatycznego diizocyjanianu i kopoliestrodioli z L-laktydu i poli (epsilon-kaprolaktono) diolu

Masiulanis B., Radomska A., Żegliński J.

Elastomery

|

2003

|

T. 7, nr 4

3-9

PL

Opisano syntezę liniowych poli(estrouretanów) (PESU) z 4,4`-diizocyjanianu dicykloheksylenometanu, 1,4 - butanodiolu i kopoliestrodioli z L-laktydu (LA) i poli(e-kaprolaktono)diolu (PCL, Mn 560 g/mol). Kopoliestrodiole o Mn 760, 1250 i 3390 g/mol otrzymano przy trzech stosunkach masowych PLA i PCL w obecności oktanianu Sn (II). PESU otrzymane przy różnych stosunkach molowych komponentów scharakteryzowano przez pomiary twardości, wytrzymałości na rozciąganie i badania degradowalności w buforze fosforanowym o pH = 7,4, w temp. 38 0C. Oznaczono kąty zwilżania wodą, chłonność wody i chłonność oleju roślinnego. Właściwości termiczne PESU określono z użyciem dynamiczno-mechanicznej analizy termicznej (DMTA) i analizy termograwimetrycznej (TGA). Podatność otrzymanych PESU na degradację hydrolityczną porównano z degradowalnością opisanych w literaturze usieciowanych poli(estrouretanów) opartych na kopoliestrotriolach z LA i epsilon-kaprolaktonu.

EN

Synthesis of the linear poly(esterurethanes) (PESUs) from the cycloaliphatic diisocyanate, 1,4-butane diol and copolyesterdiols from L-lactide (LA) and poly(e-caprolactone) diol (PCL, Mn 560 g/mol) have been described. The copolyester diols of Mn 760, 1250 and 3390 g/mol were prepared with three mass proportion of LA and PCL in the presence of Sn (II) octoate. PESUs obtained with different molar ratio of the components were characterized by hardness, tensile-stress properties and degradability in the phosphate buffer solution of pH = 7,4 at temp. 38 0C. The contact angles with water, sorption of water and vegetable oil were denoted. Thermal properties of PESUs were investigated by dynamic mechanical thermal analysis (DMTA) and by thermogravimetric analysis (TGA). The fitness of PESUs on hydrolytical degradability has been compared with degradability of known crosslinked poly(esterurethanes) from copolyester triols based on LA and epsilon-caprolactone.