Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Novel synthesis of PEGylated chitosan. Part II: Research

Wyrębska Łucja, Masłowska-Lipowicz Iwona, Słubik Anna

Technologia i Jakość Wyrobów

|

2022

|

R. 67

81--89

EN

This article is a continuation of the article: Synthesis and evaluation of the possibility of using some chitosan derivatives in the leather industry. Part I: Literature Review [1]. Part II describes the synthesis of methoxy poly (ethylene glycol) chitosan (mPEGylated chitosan). Methoxy poly(ethylene glycol) with two different molecular weights was used. The effective grafting of poly(ethylene glycol) (PEG) with chitosan was preceded by the activation of the hydroxyl group in the PEG molecule. Benzenesulfonyl chloride was used to activate the hydroxyl group. The course of the reaction for the preparation of PEG esters and PEG-chitosan was confirmed by chromatography.

PL

Praca jest kontynuacją artykułu: Synteza i ocena możliwości wykorzystania niektórych pochodnych chitozanu w przemyśle skórzanym. Część I: Przegląd literatury [1]. W części II opisano syntezę metoksypoli(glikolu etylenowego) chitozanu (mPEGylowanego chitozanu). Stosowano metoksypoli(glikol etylenowy) o dwóch różnych masach cząsteczkowych. Efektywne szczepienie poli(glikolu etylenowego) (PEG) chitozanem poprzedzone było aktywacją grupy hydroksylowej w cząsteczce PEG. Chlorek benzenosulfonylu zastosowano do aktywacji grupy hydroksylowej. Przebieg reakcji otrzymywania estrów PEG i PEG-chitozanu potwierdzono chromatograficznie.

2

Zastosowanie zielonych rozpuszczalników w syntezie nienasyconych związków boro- i krzemoorganicznych na drodze reakcji hydrometalacji i sprzęgania Marcińca

Walkowiak Jędrzej

Wiadomości Chemiczne

|

2021

|

[Z] 75, 1-2

111--136

EN

Unsaturated organoboron and organosilicon compounds constitute an important class of organometallic compounds, which due to the presence of silyl- or boryl- group attached to Csp2 atoms, their simple and straightforward transformations in coupling and demetallation reactions, found a broad range of applications in the synthesis of fine chemicals or new materials with tailored properties. Such compounds might be synthesized in many transformations but two of them: hydrometallation and Marciniec coupling reactions permitted to obtain compounds with high effectivity, selectivity, and in the case of hydrometallation reactions with excellent atom economy. Most of these processes occur in a homogeneous phase, which ensures excellent yields and stereo- and regioselectivity. On the other hand, such conditions generate problems with catalyst reuse, product separation, and substantial consumption of toxic, volatile organic solvents. According to the assumptions of sustainable development in chemistry, the new procedures, which allow to intensify the process in terms of its efficiency, according to green chemistry rules are of prior importance in modern chemical industry. In this manuscript, the newest achievements in the application of green solvents (ionic liquids, liquid polymers, and supercritical CO2) in catalytic hydrometallation of alkynes and coupling of vinylmetalloids with olefins are discussed. Such an approach builds a new strategy for effective catalyst immobilization and its reuse, the increase of process productivity by the application of repetitive batch processes, and elimination of organic solvents, typically used in these transformations. Selected contributions in this field of chemistry are presented within this review.

3

Polymers for peptide/protein arrays

Szweda R., Lipowska D., Silberring J., Dworak A., Trzebicka B.

Polimery

|

2015

|

T. 60, nr 2

75--86

EN

Peptide and protein arrays have gained increasing attention due to their potential application in many areas of research, clinical diagnosis, and pharmacy. A typical array consists of asupport containing immobilized peptides or proteins positioned in an addressable format. The greatest advantage of the arrays is the possibility for miniaturization, which relies on dividing the surface into miniature spots, thus allowing for hundreds/thousands of analyses to be simultaneously performed using minimal amounts of aprecious biological material. The quality of assays with the use of peptide and protein arrays depends on the surface properties, e.g., hydrophilicity, homogeneity, density of functional groups, surface morphology, etc. In recent years, it was shown that the quality of the assays might be improved by introducing polymers acting as spacers between the peptide and the solid support. This approach causes changes in the surface properties, e.g., it reduces the undesirable non-specific adsorption of biomolecules, increases the density of functional groups, or can improve the biological activity of biomolecules attached to the surface. In this review, various types of polymers that are used for peptide and protein arrays and their impact on the assay quality are discussed.

PL

Peptydy lub białka naniesione w regularnych, uporządkowanych pozycjach na nośnik stały tworzą tzw. macierze. Układy takie wzbudzają coraz większe zainteresowanie, ponieważ można je wykorzystywać do prowadzenia analiz w biochemii, diagnostyce klinicznej czy farmacji. Największą zaletą macierzy jest możliwość miniaturyzacji. Podział powierzchni macierzy na mikroplamki (mikrospoty) pozwala na wykonywanie do kilkuset analiz jednocześnie z wykorzystaniem minimalnej ilości cennego materiału biologicznego. Jakość analiz przeprowadzanych przy użyciu macierzy peptydowych i białkowych zależy od takich właściwości powierzchni, jak: hydrofilowość, jednorodność, gęstość obsadzenia grupami funkcyjnymi, morfologia, itp. W ostatnich latach wykazano, że można poprawić jakość analiz w wyniku wprowadzenia polimerów między peptyd/białko a podłoże. Polimery zmieniają właściwości powierzchni macierzy, np. redukują niepożądaną adsorpcję biocząsteczek, zwiększają gęstość obsadzenia powierzchni grupami funkcyjnymi lub poprawiają dostępność biocząsteczek związanych z powierzchnią. W niniejszej pracy omówiono różne typy polimerów stosowane do otrzymywania macierzy peptydowych i białkowych oraz ich wpływ na jakość przeprowadzanych analiz.

4

Nanocząstki magnetytu powlekane polimerami do zastosowań biomedycznych. Cz. II. Nanocząstki Fe3O4 z powłokami z polimerów syntetycznych

Chełminiak D., Ziegler-Borowska M., Kaczmarek H.

Polimery

|

2015

|

T. 60, nr 2

87--94

PL

Artykuł jest drugą częścią przeglądu literatury dotyczącej nanocząstek magnetytu stosowanych w biologii i medycynie. Omówiono układy nanocząstek Fe3O4 z powłokami z polimerów syntetycznych, m.in. z poliwinylopirolidonu, poli(glikolu etylenowego), polidopaminy. Przedstawiono przykłady trójskładnikowych układów magnetytu ze związkami krzemu, stabilizowanych polimerami.

EN

This article is a second part of literature review concerning magnetite nanoparticles used in biology and medicine. Fe3O4 nanoparticles coated by synthetic polymers such as polyvinylpyrrolidone, poly(ethylene glycol) and polydopamine are described. Examples of trilayer hybrids composed of magnetite, silicon compound and polymer are also presented. Particular attention is paid to biological and medical applications of polymers containing magnetic nanoparticles as contrast agents for magnetic resonance imaging, drug delivery systems, compounds used in separation techniques and in hyperthermic anticancer therapy.

5

Shape memory properties of poly(methyl methacrylate-co--2-hydroxyethyl methacrylate)/poly(ethylene glycol) complexes

Liu G., Xie D., Li Y., Zhang Y., Huang F.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 4

304-307

EN

Poly(methyl methacrylate-co-2-hydroxyethyl methacrylate) [P(MMA-co-HEMA)] networks and linear poly(ethylene glycol) (PEG) can form complexes, which show shape memory properties due to a large difference in storage modulus (E') below and above its glass transition temperature (Tg). The morphology of prepared samples was analyzed using transmission electron microscopy (TEM) and X-ray diffraction (XRD) analysis. Differential scanning calorimetry (DSC) was used to investigate the thermal properties and dynamic mechanical analysis (DMA) to determine the effect of temperature on the mechanical properties. It was found that the shape recovery ratio could reach 98 %.

PL

W matrycę, którą był poli(metakrylan metylu-co-metakrylan 2-hydroksyetylu) [P(MMA-co-HEMA)] wbudowano liniowy poli(glikol etylenowy) (PEG) w ilości 10—20 % mas. Próbka tak utworzonego kompleksu, ze względu na dużą różnicę składowej rzeczywistej modułu zespolonego (E') charakteryzującej materiał w temperaturze niższej i wyższej od temperatury zeszklenia (Tg), wykazywała zdolność do zapamiętania nadanego kształtu (rys. 4). Otrzymane próbki poddano badaniom morfologicznym za pomocą transmisyjnej mikroskopii elektronowej (TEM) i dyfrakcji rentgenowskiej (XRD) (rys. 1 i 2). Użyto również różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) do zbadania właściwości termicznych (rys. 3) oraz dynamicznej analizy mechanicznej (DMA) w celu określenia wpływu temperatury na właściwości mechaniczne (rys. 5). Stwierdzono, że wskaźnik odzyskiwania kształtu może osiągać 98 %.

6

Antifouling surfaces in medical application

Utrata-Wesołek A.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 9

685--695

EN

The uncontrolled adhesion of biological compounds on the surface of implant materials is a harmful phenomenon that causes the function of medical devices to deteriorate. The design of surfaces that resist nonspecific protein, cell or bacteria adsorption (so-called antifouling surfaces) is of special interest as it is critical for the development of medical devices that have contact with physiological fluids. Significant efforts have been made in coating surfaces with bioinert macromolecules. Both self-assembled monolayers (SAM) and polymer brushes have attracted considerable attention due to their facile synthesis, their diverse physicochemical properties (composition, molar mass or topology) and their tunable surface chemistry (film thickness, grafting density, conformation and flexibility). In this article, a general description of surfaces with nonfouling properties is provided. Two basic classes of nonfouling polymers (hydrophilic and zwitterionic) are discussed with a series of practical examples.

PL

Artykuł stanowi przegląd literaturowy dotyczący powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych. Niekontrolowana adhezja związków biologicznie aktywnych na powierzchni implantów to niekorzystne zjawisko pogarszające prawidłowe funkcjonowanie wszczepialnych urządzeń medycznych. Kluczowa więc jest możliwość utworzenia powierzchni odpornych na adhezję białek, komórek bądź bakterii (tzw. powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych). W ostatnich latach dużym zainteresowaniem cieszą się powierzchnie zdolne do przeciwdziałania adsorpcji, pokryte powłoką wytworzoną na bazie biokompatybilnych i nietoksycznych polimerów. Najwięcej uwagi poświęcono samoorganizującym się warstwom (SAM) i powierzchniom ze szczepionymi łańcuchami polimerowymi. Zainteresowanie to wynika ze stosunkowo łatwej syntezy powierzchni, różnorodności fizykochemicznych właściwości stosowanych polimerów (skład, masa molowa i topologia) oraz samej powierzchni polimeru (grubość warstwy, gęstość szczepienia, konformacja łańcuchów). Omówiono dwie podstawowe klasy polimerów przeciwdziałających adhezji białek — hydrofilowe polimery oraz polimery zawierające jony obojnacze.

7

Influence of soft segments on thermal and mechanical properties of terpoly(ester-ether-ester)s

Zdebiak P., El Fray El

Polimery

|

2008

|

T. 53, nr 10

764-768

EN

The aim of the work was preparation and investigation of new multiblock terpoly(ester-ether-ester)s (TEEE) containing phthalic acid units as in poly(butylene terephthalate) (PBT) (hard segments) and hydrogenated dimer of dilinoleic acid called as dilinoleic acid sequences (DLA) as hydrophobic ester soft segments, and poly(ethylene glycol) (PEG) as hydrophilic ether soft segments. PEG of different molecular weight (1000 and 4600) was used. Synthesis was performed in a presence of a-tocopherol as non-toxic thermal stabilizer since these materials are targeted for biomedical applications. In this paper, the influence of amount and molecular weight of PEG on thermal and mechanical properties of TEEE is discussed.

PL

Celem niniejszej pracy było przedstawienie syntezy i badań nowych multiblokowych terpoli(estro-etero-estrów) (TEEE) składających się z kwasowych reszt ftalowych tworzących poli(tereftalan butylenu) (PBT) (segmenty sztywne) i uwodornionego kwasu dilinolowego (DLA) wchodzącego w skład estrowych segmentów giętkich o charakterze hydrofobowym i poli(glikolu etylenowego) (PEG), tworzącego eterowe segmenty giętkie o charakterze hydrofilowym (tabela 1). Zastosowano PEG o różnym ciężarze cząsteczkowym (1000 i 4600). Syntezę prowadzono w obecności a-tekoferolu jako nietoksycznego stabilizatora termicznego ze względu na potencjalne zastosowanie biomedyczne tych polimerów. W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu ciężaru cząsteczkowego PEG na właściwości termiczne (tabela 2, rys. 1 i 2) i mechaniczne (rys. 3) TEEE.

8

Studies on interactions between sodium dodecyl sulfate (SDS) and poly(ethylene glycol) (PEG)

Grębosz M., Nowakowska M.

Zeszyty Naukowe. Chemia / Politechnika Śląska

|

2001

|

z. 146

169-172

EN

The aggregation of sodium dodecyl sulfate (SDS) in aqueous solution containing poly(ethylene glycol) (PEG) has been investigated by different experimental techniques such as conductivity, surface tension and fluorescence. The critical micelle concentration (cmc) of SDS, the critical aggregate concentration of SDS on the polymer strands (cac) as well as the concentration at which the polymer becomes saturated with surfactant (c2) have been determined. The fluorescence methods have been shown to be more sensitive that the other physicochemical methods such as conductivity and surface tension measurements.

9

Sorpcja wody przez kompleksy polimerowe

Połowiński S., Szocik H., Szumilewicz J.

Polimery

|

1999

|

T. 44, nr 5

345-350

PL

Zbadano sorpcję wody przez kompleksy polimerowe poli(kwasu metakrylowego) (PKM) z poli(glikolem etylenowym) (PGE), poli(winylopirolidonem) (PVP), poli(metakryla-nem N-dimetyloaminoetylenowym) (PDAMA) oraz czwartorzędową zasadą amoniową PDAMA (PDAMAZ). Określono również sorpcję wody przez składowe homopolimery (tabela 2) i porównano ją z sorpcją przez kompleksy polimerowe (tabela 3). Metodą kalorymetrii skaningowej DSC oceniono ilość niekrystalizującej związanej wody w odniesieniu zarówno do składowych homopolimerów, jak i do kompleksów. Stwierdzono, że ilości wody związanej i zaabsorbowanej w warunkach dużej wilgotności względnej są zbliżone (tabela 1). Stwierdzono ponadto, że określone doświadczalnie ilości wody zaadsorbowanej przez homopolimery w stanie równowagi znacznie odbiegają od wartości obliczonych wg literatury [4] (tabela 2). Przyjęcie zasady addytywności pozwala na obliczenie zbliżonych do wartości doświadczalnych ilości wody zaabsorbowanej przez kompleksy polimerowe (na podstawie odpowiednich danych dotyczących homopolimerów składowych), jednak i w tym przypadku występują istotne różnice związane prawdopodobnie ze specyficzną budową kompleksu, a niekiedy z jego pseudokoloidalną postacią (tabela 3).

EN

Sorption of water was studied in polymer complexes formed by poly(methacrylic acid) with poly(ethylene glycol), poly(vinyl pyrrolidino-ne), poly(dimethylaminoethyl methacrylate) and a quaternary ammonium base. Water sorbed by the component homopolymers was also determined (Table 2) and the data were compared with those on water sorbed by the polymer complexes (Table 3). Differential scanning calorimetry was used to establish the amount of nonfreezable bound water and compared with the water sorption data determined for both homopolymers and polymer complexes (Fig. 2). At high relative humidities, the amounts of bound water and absorbed water were similar (Table 1). The experimentally observed amounts of water absorbed by the homopolymers at equilibrium were found to differ considerably from those calculated on the basis of reported data [4] (Table 2). The additivity rule allows to calculate the uptake of water (Table 3) by the complexes from the data established for the homopolymers; the data are usually close to the experimental amounts of water absorbed by the polymer complex; however, differences between the calculated and observed data can be significant presumably on account of the specific structure or, occasionally, a semicolloidal form of the complex (Table 3).