Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wytrzymałość połączenia uzyskanego podczas naprawy wypełnień kompozytowych w zależności od sposobu przygotowania ich powierzchni

Sokołowski K., Szynkowska M. I., Domarecka M., Sokołowska A., Bociong K., Sokołowski J., Łukomska-Szymańska M.

Przemysł Chemiczny

|

2014

|

T. 93, nr 8

1437-1443

PL

Przedstawiono wyniki badań doświadczalnych możliwości uzyskania połączenia materiału kompozytowego z mikrohybrydowymi wypełnieniami kompozytowymi podczas ich naprawy w zależności od sposobu przygotowania powierzchni. Stwierdzono różnice w strukturze i składzie chemicznym powierzchni wypełnień w zależności od sposobu przygotowania ich powierzchni. Na podstawie wyników badań doświadczalnych ustalono warunki dla uzyskania połączenia kompozyt-kompozyt o najwyższej wytrzymałości.

EN

Microhydrid polymer-matrix dental composite was photochemically cured then polished and HF – etched or corundum – sandblasted, optionally silanized and joined to flow type dental composite. The bonds were tested for shear strength. The strength depended on the treated surface quality. The best results were achieved after surface polishing or sand blasting.

2

Zastosowanie obróbki tribochemicznej do poprawy połączenia kompozyt-kompozyt uzyskanego podczas naprawy wypełnień

Sokołowski K., Sokołowska A., Szynkowska M. I., Domarecka M., Rylska D., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 6

881--884

PL

W celu uzyskania połączenia materiałów kompozytowych podczas naprawy wypełnień jest konieczne odpowiednie przygotowanie ich powierzchni, umożliwiające wytworzenie tak mikromechanicznego, jak i chemicznego połączenia. Starzenie się matrycy polimerowej z upływem czasu stwarza ograniczone możliwości uzyskania połączeń chemicznych. Rozwiązaniem problemu może być zastosowanie obróbki tribochemicznej w połączeniu z silanizacją powierzchni, zapewniającej oprócz mechanicznego także chemiczne połączenia materiałów kompozytowych. Celem pracy była ocena wpływu obróbki tribochemicznej na wytrzymałość połączenia materiałów kompozytowych z wcześniej spolimeryzowanym kompozytem. Badania przeprowadzono na próbkach mikrohybrydowego materiału kompozytowego Spectrum TPH3/Dentsply, poddanych procesowi starzenia obejmującego przechowywanie w atmosferze powietrza przez 24 miesiące. Następnie próbki szlifowano na mokro papierami ściernymi 500C i po osuszeniu powietrzem poddano obróbce tribochemicznej. Obróbka obejmowała wstępne piaskowanie korundem 110 μm (Rocatec Pre) i końcowe korundem 110 μm modyfikowanym krzemionką (Rocatec Plus), a następnie aplikację silanu. Próbki grup kontrolnych piaskowano korundem 110 μm oraz 50 μm i silanizowano. Na powierzchnię obydwu grup aplikowano i polimeryzowano system wiążący oraz materiał kompozytowy. Wytrzymałość połączenia materiałów badano w próbie ścinania za pomocą urządzenia Zwick Z020Zwick-Rooel. Dodatkowo w badaniach mikroskopowych (SEM-EDS) oceniono strukturę powierzchni próbek kompozytu i skład chemiczny. Zastosowanie obróbki tribochemicznej umożliwia rozwinięcie powierzchni i zapewnia uzyskanie wytrzymałości połączenia kompozyt-kompozyt porównywalnej z obróbką strumieniowo-ścierną korundem 110 μm bądź 50 μm.

EN

The appropriate preparation of the composite surface can guarantee micromechanical and chemical bond between dental composites during repair of resin restoration. The polymer matrix aging leads to lower capability of creating chemical bond. The application of tribochemical process, together with silanization, that provide both chemical and micromechanical bond between dental composites, might be an option. The aim of this study was to evaluate the influence of tribochemical process on the bond strength between dental composites and previously polymerized composite. Research was conducted on speciments of microhybrid dental composite Spectrum TPH3/Dentsply, that had undergone aging process (24 months storage in air). Samples were subsequently wet-polished with 500C abrasive paper, dried with air and treated with tribochemical process. Process included initial sandblasting with 110 μm corundum (Rocatec Pre) and final sandblasting with 110 μm silica-modified corundum (Rocatec Plus) and silane application. Samples from control groups were sandblasted with 110 μm and 50 μm corundum and silanized. All samples were covered with bonding system and dental composite, that were polymerized. Bond strength was evaluated in shear test, using Zwick Z005/Zwizk-Roel testing device. Surface structure and chemical composition was evaluated using SEM-EDS. The application of tribochemical process allows for surface development and provides composite-composite bond comparable to sandblasting with 50 μm or 110 μm corundum.

3

Wpływ struktury wewnętrznej wypełnień kompozytowych na wytrzymałość ich połączenia z materiałem kompozytowym w zależności od sposobu przygotowania powierzchni wypełnień

Sokołowski K., Szynkowska M. I., Pacyk A., Rylska D., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 6

890--894

PL

Uzyskanie klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi podczas ich naprawy wymaga odpowiedniego przygotowania powierzchni wypełnień. Różnice w składzie chemicznym, ilości wypełniacza i mikrostrukturze materiałów kompozytowych mogą być przyczyną różnej podatności na adhezyjne przygotowanie powierzchni wypełnień. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni wypełnień kompozytowych na strukturę ich powierzchni oraz wytrzymałość połączenia z materiałami kompozytowymi w zależności od rodzaju naprawianego materiału kompozytowego. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (mikrofilowego i mikrohybrydowego) szlifowano, trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym bądź piaskowano. Za pomocą SEM oceniono strukturę powierzchni tak przygotowanych próbek. Zbadano także wytrzymałość połączenia kompozytów (mikrofilowego i mikrohybrydowego) z materiałem kompozytowym typu flow przy różnych sposobach przygotowania powierzchni i silanizacji. Materiały kompozytowe po odpowiednim przygotowaniu powierzchni łączono systemem wiążącym. Po 24 godzinach badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym. Wytrzymałość połączenia oceniano w próbie ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. Najmniejszą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt uzyskano po szlifowaniu powierzchni oraz trawieniu kwasem HF i silanizacji. Szlifowanie powierzchni i silanizacja oraz piaskowanie powierzchni i silanizacja zapewniały większą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

EN

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Differences in chemical composition, proportion of filler and microstructure of dental composites might be the reason for various susceptibility to adhesive preparation of composite surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method on surface structure and durability of bond to composite material depending on type of repaired material. Samples of polymerized materials (microfill and microhybrid dental composite) were wet polished and treated with 9.5% HF or air-abraded. Surface structure of samples were evaluated in SEM. Durability of bond between samples of material (microfill and microhybrid) and flowable composite was also studied. Surface of composite material (microfill and microhybrid) after conditioning (HF etching and air-abrasion), application of silan and bonding system, was bonded to flowable composite. After 24 hours of storage, durability of bond between materials was measured and compared to samples, in which flowable composite was bonded to polished composites with bonding system. Bond durability was evaluated in shear test in Zwick Z005 testing device. The lowest durability of bond was acquired after polishing, treatment with HF acid and silanization. Silanization after polishing and silanization after air-abrasion provided sigificantly higher durability of composite-composite bond.

4

Naprężenia skurczowe materiałów kompozytowych o małym skurczu polimeryzacyjnym

Domarecka M., Jaroniek M., Sokołowska A., Sokołowski K., Szynkowska M. I., Rylska D., Krasowski M., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 6

674--677

PL

Z klinicznego punktu widzenia podczas wykonywania wypełnień kompozytowych najistotniejsze jest maksymalne ograniczenie naprężeń skurczowych generowanych na granicy wypełnienie-tkanki zębów, są one bowiem zasadniczą przyczyną powikłań klinicznych. W ostatnich latach dla ograniczenia naprężeń generowanych na granicy wypełnień i twardych tkanek zębów proponuje się wykorzystanie nowo opracowanych materiałów kompozytowych o zmienionym składzie matrycy polimerowej, wskazywanych jako kompozyty o małym skurczu polimeryzacyjnym. O wielkości powstałych naprężeń decyduje jednak nie tylko skurcz polimeryzacyjny, ale także sprężystość materiału kompozytowego. Brak jakichkolwiek badań oceniających naprężenia skurczowe generowane przez te materiały skłonił do podjęcia badań w tym zakresie. W pracy określono wielkości naprężeń skurczowych generowanych podczas polimeryzacji przez różne materiały kompozytowe o małym skurczu polimeryzacyjnym w porównaniu z kompozytami tradycyjnymi. W badaniach elastooptycznych na płytkach z optycznie czułej żywicy epoksydowej przeprowadzono pomiary wielkości naprężeń zredukowanych oraz analizę stanu naprężeń wokół wykonanych wypełnień. Pomiary przeprowadzono za pomocą polaryskopu kołowego FL200/Gunt, wykorzystując do analizy program komputerowy ACD-System oraz metody analizy matematycznej. W badaniach uzyskano różne wartości naprężeń generowanych przez poszczególne materiały kompozytowe. Oceniane materiały kompozytowe różniły się istotnie pod względem naprężeń skurczowych generowanych podczas polimeryzacji. Najmniejsze naprężenia generowały materiały o małym skurczu polimeryzacyjnym, aczkolwiek część materiałów o tradycyjnym składzie fazy polimerowej generowało stosunkowo niskie naprężenia.

EN

From clinical point of view, maximal reduction of shrinkage stresses, generated on the material-hard tissues margin, is the key factor in avoiding clinical complications during cavity restoration with use of dental composites. In recent years, use of new type of low polymerization shrinkage dental composites including modified matrix was suggested to decrease stresses between material and tissues. Quantity of stresses is determined not only by the polymerization shrinkage, but also by flexibility of the composite. Lack of research evaluating shrinkage stresses generated by the materials mentioned has led to the decision on conducting study on this matter. In the research, quantities of shrinkage stresses of various low-shrinkage dental composites in comparison to traditional composites during polymerization were measured. In photo-elastic research with use of plates made of photoelastic sensitive epoxy resin, measurements of reduced stresses quantities and analysis of stresses condition around restorations were made. Measurements were conducted with use of FL200/Gunt circular polariscope, ACD-System software for computer analysis and various methods of mathematical analysis. In research, various values of stresses generated by certain composites were acquired. Evaluated composites varied significantly in shrinkage stresses generated during polymerization. The lowest stresses were observed in composites of low polymerization shrinkage, but some materials of classic composition of matrix also generated low stresses.

5

Wpływ sposobu przygotowania powierzchni kompozytu na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym

Sokołowski K., Szynkowska M., Łukomska-Szymańska M., Pacyka A., Rylska D., Domarecka M., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2010

|

Vol. 31, nr 4

1238-1240

PL

W celu uzyskania klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi, podczas ich naprawy, konieczne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni wypełnień. Sprzeczne opinie, co do skuteczności rożnych metod łączenia kompozytów, skłaniają do porównania wytrzymałości połączenia kompozyt-kompozyt uzyskanej za pomocą rożnych metod przygotowania powierzchni kompozytu. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni kompozytu (szlifowanie, piaskowanie, trawienie kwasem fluorowodorowym) na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (40 próbek) szlifowano, bądź trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym (HF) i silanizowano, czy piaskowano. Wszystkie pokrywano systemem wiążącym i polimeryzowano światłem (LED), po czym aplikowano i polimeryzowano materiały kompozytowe. Po 24 godzinach (0,9% NaCl) badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym lub primerem kompozytowym. Wytrzymałość połączenia oceniano testem ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. W badaniach SEM oceniono strukturę powierzchni kompozytu: szlifowanych, piaskowanych i trawionych HF. Najniższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt zapewnił system wiążący, a nieco wyższą primer kompozytowy. Trawienie kompozytu kwasem fluorowodorowym i silanizacja lub piaskowanie zapewniło istotnie wyższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

EN

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method (polishing, air-abrasion, HF etching) on the durability of bond to composite material. Composites (40 samples) were wet polished. Part of the samples was treated with 9.5% HF and silanized, remaining samples were air-abraded. All samples were covered with bonding system and light-cured (LED lamp), then composite materials were applied and again polymerized. After 24 hours (0.9% NaCl) bond strength was evaluated in comparison to samples, in which composite material was bonded to polished composite with use of bonding system or composite primer. Bond strength was evaluated with use of shear test in Zwick Z005/Zwick-Roel device. Additionally, surface structures of composite samples after polishing, air-abrasion and HF application were examined in SEM. The lowest bond strength was provided by bonding system, slightly higher by composite primer. Significantly higher values of bond strength were acquired after HF etching with silane application or air-abrasion.