Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Tymczasowość miejsc rekreacyjnych w wiejskim krajobrazie nadrzecznym. Przykład środkowego Wieprza

Soszyński Dawid

Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego

|

2023

|

nr 50 (2)

5--20

PL

W ostatnich dekadach, w dużych miastach Europy Zachodniej narodziła się nowa tendencja oddolnego, społecz¬nego tworzenia tymczasowych przestrzeni publicznych. Niniejszy artykuł jest próbą weryfikacji czy miejsca takie rzeczywiście powstają tylko w miastach i czy rzeczywiście jest to zjawisko nowe? W tym celu w latach 2016, 2019 i 2023 przeprowadzono badania zmian w zagospodarowaniu rekreacyjnym 100 km rzeki Wieprz (płynącej głównie przez obszary wiejskie), wraz z analizą zależności pomiędzy trwałością miejsc a ich wielkością, typem oraz rodzajem podmiotu odpowiedzialnego za ich powstanie i utrzymanie. Podjęto również próbę odpowiedzi na pytanie, na ile intencjonalna i zaplanowana jest tymczasowość miejsc. Wyniki przeprowadzonych badań ukazują wiejskie tereny nadrzeczne jako obszar o bardzo dużej liczbie miejsc rekreacyjnych (głównie niewielkich i nieformalnych), których liczba w ciągu ostatnich 7 lat niemal się podwoiła. Jednocześnie bardzo duży jest tu udział miejsc tymczasowych (35%), których czas „życia” wynosi mniej niż 3-4 lata. Tak więc na terenach wiejskich, oddolnie tworzone tymczasowe miejsca publiczne okazały się dominującym typem nadrzecznej przestrzeni rekreacyjnej. Nie jest to też zjawisko nowe, lecz typowe i „naturalne” dla obszarów wiejskich. W przeciwieństwie do miast, tymczasowość miejsc nie jest tu jednak zaplanowana lecz raczej dopuszczana lub akceptowana.

EN

In recent decades, a new trend of grassroots, social creation of temporary public spaces has taken root in large cities in Western Europe. This article is an attempt to verify whether such places are really being created only in cities, and whether it is really a new phenomenon. To this end, a study of changes in the recreational development of 100 km of the Wieprz River (flowing mainly through rural areas) was conducted in 2016, 2019 and 2023, along with an analysis of the relationship between the permanence of places and their size, type and the type of entity responsible for their creation and maintenance. An attempt was also made to answer the question of how much the temporary nature of the sites is intentional and planned. The results of the study show the rural riverside area as an area with a very large number of recreational places (mainly small and informal), the number of which has almost doubled over the past 7 years. At the same time, it featured a very high proportion of temporary sites (35%), with a “lifespan” of less than 3–4 years. Thus, in rural areas, bottom-up created, temporary public places turn out to be the dominant type of riverside recreational space. This is not a new phenomenon, but typical and “natural” for rural areas. Unlike in cities, however, the temporariness of places here is not planned but rather allowed or accepted.

2

W trosce o lokalną tożsamość – zarządzanie dziedzictwem nieuświadomionym. Przykład badawczy gminy i wsi Tarnowo Podgórne w Wielkopolsce

Zbierski-Salameh Suava, Pazder Dominika, Kaźmierczak Bartosz

Wiadomości Konserwatorskie

|

2021

|

Nr 68

87-100

PL

Problem dotyczy wykorzystania nieuświadomionych i nie w pełni zidentyfikowanych walorów kulturowych i przyrodniczych jako podstawy do przeprowadzenia przeobrażeń przestrzenno-społecznych w ramach interwencji urbanistycznej. Fundament badań stanowi koncepcja planowania dziedzictwa rozumiana jako wzmacnianie lokalnej tożsamości poprzez łączenie przeszłości z przyszłością w ramach skoordynowanego i zrównoważonego rozwoju. Celem jest identyfikacja nieuświadomionego dziedzictwa i wzmocnienie dumy mieszkańców z przynależności do miejsca. Autorzy prezentują badania własne, obejmujące badania etnograficzne, socjologiczne i architektoniczno-urbanistyczne według metodologii opracowanej zgodnie z ideą placemaking. Szczególnie ważne było przyjęcie orientacji partycypacyjnej i poddanie uzyskanych wyników badań społecznej ewaluacji. Efektem jest identyfikacja ilościowa zasobów wraz z ich rozmieszczeniem w obrębie badanej gminy oraz opracowanie studium jej przestrzenno-społecznego rozwoju.

EN

This article focuses on the issue of exposure of cultural and natural resources that have failed to be fully recognized or consciously acknowledged by the local community and the local government but can create a new functional and spatial offer of a given area. In this respect, the authors refer to the heritage planning understood as a concept of strengthening the local identity and linking past with the future by way of a coordinated and sustainable development. The authors, furthermore, view social evaluation and participatory planning as important criteria underlying a successful area transformation. The article also includes references to the concept of placemaking, perceived as a tool that can strengthen the feeling of place belonging and promote local identity. The authors present their own research made in the span of several dozen of years, which includes sociological, architectural and urban planning issues a rural county located in the Greater Poland region, in close vicinity of the city of Poznań, had to solve.

3

Zielony placemaking - estetyzacja terenów zieleni publicznej jako element planowania uspołecznionego

Pazder Dominika

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2020

|

Z. 3

151--170

PL

Artykuł podejmuje tematykę estetyzacji rozumianej jako podwyższanie jakości i atrakcyjności funkcjonalno-przestrzennej terenów zieleni o charakterze publicznym w procesie planowania uspołecznionego. Najważniejszym zagadnieniem jest podkreślenie roli udziału społecznego w procesie przekształcania terenów zieleni, które są zdegradowane lub niedostatecznie zdefiniowane oraz dążenia systemów zielonej infrastruktury zarówno w kontekście zapewniania najbardziej pożądanej oferty przestrzennej, jak i największego zadowolenia społecznego. Istotnym aspektem zaprezentowanych rozważań jest także postrzeganie krajobrazu miejskiego w kategoriach współzależności oraz współistnienia elementów antropogenicznych i przyrodniczych, a także wartości przestrzenno-społecznych i znaczeniowych. W niniejszym artykule zaprezentowano doświadczenia autorki w ramach placemakingu na przykładzie terenu Starego Koryta rzeki Warty w centrum Poznania.

EN

The article deals with the subject of greenery aestheticization understood as upgrading of functional and spatial attractiveness of public green areas within a process of socialized planning. The most important issue is to emphasize the role of social participation in the process of transforming green areas that are degraded or insufficiently defined, striving to create green infrastructure systems both in the context of providing the most desirable spatial offer and the greatest social satisfaction. An important element of the presented considerations is also the perception of the urban landscape in terms of interdependence and coexistence of anthropogenic and natural elements, as well as spatial, social and semantic values. This article presents the author’s experience as part of placemaking activites on the example of the Old Warta River bed in the central part of the city of Poznan.

4

Urban waterfronts’ wilderness as a space of engagement

Lasiewicz-Sych Angelika

Technical Transactions

|

2019

|

Vol. 116, iss. 2

41--55

EN

The article presents theoretical considerations on the philosophy of designing and protecting wild urban waterfront spaces. Its goal is to examine the sense of these places in terms of their significance for urban and ecological structures, city social life, as well as for individual human beings. The analysis presented here based on the theory of architecture, environmental psychology and aesthetics, leads to two conclusions. First of all, such spaces are important places for city residents to engage in behaviorally and emotionally. Secondly, when it comes to managing wild water areas in cities, it seems to be more important to create places than to implement a specific project. What seems to matter most in creating such places is an emphasis on their familiarity, openness, effective simplicity and harmony in balancing the requirements of water nature and social life.

PL

W artykule zaprezentowano teoretyczne rozważania na temat filozofii projektowania i ochrony dzikich miejskich terenów nad wodą. Celem niniejszej pracy jest analiza znaczenia takich miejsc pod kątem roli, jaką odgrywają one w strukturach urbanistycznych i ekologicznych, w życiu miasta, a także w życiu poszczególnych ludzi. Zaprezentowana analiza, oparta na teorii architektury, psychologii i estetyki środowiskowej, prowadzi do dwojakich wniosków. Po pierwsze – dzikie miejskie obszary położone nad wodą są dla mieszkańców miasta ważnymi miejscami, w które angażują się behawioralnie i emocjonalnie. Po drugie – jeśli chodzi o gospodarowanie takimi przestrzeniami, ważniejsze od wdrażania określonego projektu, wydaje się być tworzenie miejsc. Najważniejszą zaś rzeczą w tworzeniu takich miejsc jest nacisk na ich swojskość i otwartość aranżacji, efektywną prostotę i harmonię w równoważeniu potrzeb wodnej przyrody i związanego z nim życia społecznego.

5

Piękno pozytywne: szkic o urodzie codzienności

Lasiewicz-Sych Angelika

Architectus

|

2019

|

Nr 2 (58)

119--134

PL

Jeśli uwzględni się humanistyczny wymiar architektury, zauważalnym problemem staje się deficyt w zainteresowaniu architekturą życiowego otoczenia człowieka. Rola architektury nie powinna się sprowadzać do prezentowania i sprzedaży efektownych obrazków, które mogą maskować faktyczne problemy ludzkiego środowiska. Przeciwnie, architektura powinna reprezentować życie ludzi i ich aspiracje oraz zachęcać do przebywania w przestrzeni publicznej razem z innymi. Artykuł prezentuje niektóre kwestie etyczne związane z architekturą i wynikające z procesów globalizacyjnych, z niedoceniania problemu ludzkiej skali i różnorodności codziennego życia w przestrzeni publicznej miasta. Przedstawiono tu pogląd, że przekonującą przyczyną piękna we współczesnej architekturze powinna być troska o tworzenie nowych, ważnych i dobrych doświadczeń dla codziennych użytkowników architektury.

EN

Bearing in mind the human dimension of architecture, the nowadays experienced deficit in interest in architecture of life environment may be worrying. The role of architecture should not be limited to presentation and sale of spectacular images that may screen real problems of the human environment. On the contrary it should represent people’s life and aspirations and encourage them to dwell in public spaces together with other people. The paper presents some ethical issues in architecture resulting from globalization processes, from neglecting the human scale and importance of the variety of everyday life of public space in the city. It is argued that the convincing reason for beauty in architecture nowadays should be related to creating new, good and important experiences for daily users of architecture.

6

Diagnoza funkcjonalności i użytkowania parku rekreacyjnego z wykorzystaniem metody placemaking

Herman K., Zinowiec-Cieplik K., Cziszewska M.

Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego

|

2017

|

nr 38

71--83

PL

Artykuł opisuje wyniki badań sposobów użytkowania jednego z warszawskich parków rekreacyjnych. Podejmuje także tematy funkcjonowania poszczególnych przestrzeni i w ograniczonym zakresie ocenę jakości wizualnej krajobrazu tego obiektu. Diagnoza terenu jest próbą wykorzystania metody placemaking, która do tej pory używana była w analizach miejskich przestrzeni publicznych, na potrzeby oceny podmiejskiego kompleksu leśno-rekreacyjnego. Wyniki strukturyzowanych obserwacji uporządkowane zostały za pomocą metody SWOT, która zestawia obecne mocne i słabe strony funkcjonalnego aspektu parku oraz wskazuje na możliwe scenariusze (szanse i zagrożenia) w przyszłości.

EN

The article describes the results of studies on the usage of a recreational park in Warsaw and the functioning of individual spaces, as well as the limited assessment of the visual quality of the landscape of this facility. The diagnosis of the area is an attempt in adapting the placemaking method, which has so far been used in the analysis of urban public spaces for the purposes of assessing a suburban forest-recreational complex. The results of structured observations were organized with the use of SWOT method, which summarizes the current strengths and weaknesses of the functional aspect of the park and points to possible scenarios (opportunities and threats) in the future.

7

Odrębność i tożsamość przestrzeni publicznej jako wartość dla lokalnej społeczności

Zieliński M.

Topiarius. Studia krajobrazowe

|

2016

|

T. 1

317--329

PL

Artykuł stanowi opis przedsięwzięcia, które należy określić mianem warsztatów partycypacyjnych przeprowadzonych w celu stworzenia, a następnie wyboru najlepszej koncepcji zagospodarowania przestrzeni publicznej w Krakowie. Casus ten jest wielce pouczający z kilku powodów. Pierwszym, jest forma i konstrukcja przedsięwzięcia, która w Krakowie nie miała najlepszych doświadczeń. Drugim, i w kontekście niniejszej pracy najważniejszym powodem, jest ujawnienie się zarysów potrzeb oraz oczekiwań mieszkańców i użytkowników przestrzeni miejskiej i ich artykulacja w postaci pomysłów zgłaszanych do projektu. Ich analiza podpowiada, jakie koncepcje i rozwiązania estetyczne są pozytywnie widziane przez społeczność, która na co dzień nie zajmuje się profesjonalnym projektowaniem przestrzeni publicznych. Jak wykazały badania, mieszkańcy i użytkownicy pragną przestrzeni charakteryzującej się rozpoznawalnym i wyróżniającym się na tle innych obiektów krajobrazem, przy jednoczesnym nie odcinaniu się od korzeni kulturowych i tradycji lokalnej. Artykuł tworzy źródło wiedzy opartej na doświadczeniu, a odnoszącej się do zagadnień związanych z projektowaniem krajobrazu miejskiego, szczególnie przestrzeni publicznych o miejskim charakterze. Tym niemniej wnioski mają charakter uniwersalny i mogą służyć także w innych przypadkach oraz skalach.

EN

The paper is a description of the project, which should be described as participatory workshops carried out in order to creation and then selection the best development concept of public space in Kraków. The case is very instructive for several reasons. The first is the form and construction of the project, which in Kraków was not the best experience. The second, and in the context of this work the most important reason is to reveal the outline of the needs and expectations of residents and users of urban spaces and their articulation in the form of ideas contributed to the project. Analysis of case suggests that concepts and aesthetic solutions are positively seen by the community (not engaged in professional design of public spaces). Research has shown that residents and users want space characterized by a recognizable and distinctive from while not cutting off the roots of culture and local tradition. Article creates a source of knowledge based on experience and relating to the issues related to the design of the urban landscape, especially the public spaces of the urban character. Nevertheless, the findings are universal and can be used in other cases, and scales.

8

Organizacja procesu rewitalizacji z użyciem metody Placemakingu na przykładzie projektu społecznej rewitalizacji Parku Świętopełka w Gdańsku

Czyż P.

Biuletyn Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN

|

2016

|

No 264

294--305

PL

Opracowanie służy prezentacji przebiegu oraz wniosków wyciągniętych z realizacji projektu badawczo-wdrożeniowego: Społeczna rewitalizacja przestrzeni z wykorzystaniem strategii Placemakingu. Projekt realizowany był w 2015 r. przez Stowarzyszenie Inicjatywa Miasto w ramach programu Obywatele dla Demokracji, fi nansowanego z Funduszy EOG. Realizację projektu poprzedzały działania inicjujące, trwające od 2013 r. Celem strategicznym projektu było przeprowadzenie konsultacji społecznych, mających na celu opracowanie strategii przekształceń fragmentu przestrzeni publicznej niewielkiej wielkości (ok. 5000 m²) na terenie Gdańska. Postawioną hipotezą badawczą projektu było sprawdzenie skuteczności metody Placemakingu w polskich, trójmiejskich realiach społecznych. Dotyczyło to przede wszystkim: opracowania metod partycypacji publicznej, skutecznej identyfi kacji aktorów procesu partycypacji oraz sprawdzenie poziomu kompetencji społecznej mieszkańców do udziału w procesie partycypacji. Obszar problemowy wybrany do projektu to kwartał ulic mieszczący niewielki skwer miejski nazwany przez autorów projektu Parkiem Świętopełka. Teren ten mieści się w otoczeniu o istotnym znaczeniu kulturowym, znajduje się bowiem w centralnej części Głównego Miasta w Gdańsku. Metoda Placemakingu, której skuteczność miał sprawdzić projekt, znajduje coraz większe uznanie jako strategia przekształcania elementów przestrzeni publicznej. Wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych i czerpie z dorobku teoretycznego Jacobs oraz Whyte’a – działających w Nowym Jorku w drugiej połowie XX w. [Jacobs 2014; Whyte 1980]. Różnica w gęstości zdarzeń zachodzących w przestrzeni miejskiej Nowego Jorku, jak i wielu innych wielomilionowych miast, w których rozwija się Placemaking, charakteryzujące się znaczną liczbą użytkowników oraz różnice kulturowe między społecznością amerykańską a polską wymagają od polskich działaczy społecznych, projektantów i samorządów ostrożności w bezpośrednim kopiowaniu strategii Placemakingu bez dostosowania jej do lokalnych uwarunkowań. Dlatego zasadne zdaje się przeprowadzenie oceny skuteczności stosowania tej metody i określenie ram jej stosowania. W pracy skrótowo zostanie zaprezentowana idea Placemakingu jako metoda rewitalizacji przestrzeni (1), analiza przebiegu procesu rewitalizacji w Parku Świętopełka (2) oraz ocena skuteczności przyjętej strategii (3).

EN

Article aims to present progress and conclusions after the implementation of project: Social revitalization of the space using Placemaking strategy. The Placemaking put a special emphasis on the social consequences of space redevelopment. Posed research hypothesis of the project was to test the efficacy of the method in Polish and especially Tri-city social reality. Placemaking method, the effectiveness of which the project tests, has increasing recognition in Poland as a strategy of transforming the elements of public space. Therefore it seems to be justified to assess the efficacy of this method and define the framework for its application. The analysis of the realisation of project leads to assumption that it is possible to use Placemaking strategy as means of reaching social consensus in the process of revitalization in Poland. But further research is certainly needed.

9

Placemaking de Louis I. Kahn

Marta Pieczara

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2015

|

T. 11, nr 4

68--77

PL

Definiowany jako „tworzenie miejsc”, placemaking opiera się nie tylko na stosowaniu wyszukanego języka architektonicznego, ale również na harmonijnym połączeniu architektury z jej miejscem położenia. W twórczości Louisa I. Kahna, rola jaką w jego projektach odgrywa teren i otoczenie nie ogranicza się jedynie do wpływu na formę pojedynczych budowli, ale przyczynia się jednocześnie do rozwoju jego indywidualnej metody pracy. Rożne miejsca, lokalizacje, w których Kahn osadza swoje kolejne budowle stanowią źródło uniwersalnych refleksji związanych z wykonywaniem zawodu architekta. W ich efekcie Louis I. Kahn wypracował na przestrzeni swojej kariery szereg zasad projektowych, które nazwać możemy jego „narzędziami placemaking’u” i które nierozerwalnie składają się na jego metodę projektową.

FR

Défini comme «la fabrication des lieux», le placemaking repose non pas seulement sur un vocabulaire architectural recherché, mais aussi sur une union harmonieuse de l’architecture et du site. Pour Louis I. Kahn, le rôle que le territoire joue dans ses projets contribue aussi au développement de sa méthode. Les différents endroits dans lesquels il construit lui offrent une source des réflexions générales. Tout au long de sa carrière, Kahn élabore une série de principes que nous pouvons définir comme ses «outils» du placemaking et qui sont inhérents à sa méthode.

10

A participatory approach to public space design as informative for place-making

Strydom W., Puren K.

Challenges of Modern Technology

|

2013

|

Vol. 4, no. 4

33--40

EN

Place-making is an empowering process that takes community involvement as point of departure. In South Africa, the planning and design of urban space was previously based on top-down, bureaucratic planning practices that excluded communities from decisionmaking about their neighbourhoods. Together with this, Apartheid policy enforced separate development based on racial grounds, which resulted in communities being relocated to characterless landscapes with limited open spaces. Open spaces are important in low-income high density residential environments as they are prominent public places that form the heart of communities’ social lives. This article reports on the first phase of an on-going research project initiated by Urban and Regional planning at the North-West University, South Africa, that seeks to empower communities to transform local open spaces to vibrant public places. This particular study’s aim was to explore how community involvement can inform the process of place-making. The research was conducted in Ikageng, Potchefstroom, South Africa where the community identified a lack of quality open spaces as a major concern. A qualitative participatory research approach was followed, which included on-site focus group discussions with participants living around an existing open space. Community participation informed place-making in at least two ways: by creating an understanding of the sociospatial dimensions that underlie space and by formulating suggested intervention strategies to address the needs and desires of the community. Suggested interventions include (i) physical interventions (upgrade and beautification of the space), (ii) socialÂ interventions (ongoing community involvement) and (iii) economic interventions (creating employment opportunities).

11

Warsztatowe metody programowania i projektowania przestrzeni publicznych w środowisku zamieszkania

Jeleński T.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2010

|

R. 107, z. 2-A

181-188

PL

W artykule przedstawiono dwie wybrane, warsztatowe metody programowania i projektowania przestrzeni publicznych. Właściwe zastosowanie tych metod pozwala na realizację pełnej partycypacji społecznej, usprawnia proces decyzyjny, pozwala na rozładowanie większości potencjalnych konfliktów i zwiększa zaufanie do demokratycznych procedur oraz instytucji.

EN

This paper summarizes two selected workshop methods of public space programming and design. Proper application of those methods allows to attain full social participation, facilitate the decision-making process, as well as to resolve potential conflicts, with building of confidence in democratic procedures and institutions.