Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 2014

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: piętra wodonośne

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Factors determining the optical properties of underground water intended for human consumption

Wons M., Glińska-Lewczuk K., Szymczyk S., Koc J.

Ecological Chemistry and Engineering. A

2014

Vol. 21, nr 4

425--437

The optical properties of water (color and turbidity) and the content of iron and manganese compounds were determined in a multi-year study of underground water in 1990–2004. Water samples were collected from 12 intake monitoring sites in the following regions: Lower Vistula Valley, Zulawy Wislane – Vistula Delta Plain, Starogard Lakeland and Ilawa Lakeland. The maximum allowable turbidity levels (1 NTU) were exceeded in raw water samples, which required treatment. The optical parameters of water were affected by iron and manganese concentrations. Water samples with, a high iron content were collected from all investigated regions. The highest iron content of raw water samples was noted in Sztum (2.50 to 6.90 mg • dm–3 total Fe), and the lowest – in Malbork (0.05 to 0.20 mg • dm–3 total Fe). The highest manganese concentrations (0.72 to 1.72 mg • dm–3) were reported in raw water samples collected in the Zulawy Water Mains. Manganese levels ranged from 0.19 to 0.40 mg • dm–3 Mn in Sztum, and from 0.14 to 0.30 mg • dm–3 Mn in Kwidzyn. The lowest manganese concentrations were reported in raw water samples from Tertiary and Cretaceous water-bearing horizons. These samples did not require treatment. In most cases, the flow of water through the distribution network modified the parameters of treated water. This is an adverse phenomenon, as the final product supplied to end-users may not comply with standard requirements. For this reason, optical parameters and the manganese and iron content of potable water have to be monitored regularly between the point of water intake and the end-user.

W oparciu o wyniki badań wód podziemnych, przeprowadzonych w latach 1990–2004, określono właściwości optyczne wód (barwa i mętność) oraz stężenie w nich związków żelaza i manganu. Wody pobierano z 12 punktów monitoringowych na ujęciach położonych w regionach: Dolina Dolnej Wisły, Żuławy Wiślane, Pojezierze Starogardzkie i Pojezierze Iławskie. Stwierdzono, że pod względem mętności badane wody surowe nie spełniały obowiązującej normy (1 NTU) i wymagały uzdatniania. O właściwościach optycznych ujmowanych wód decydowały stężenia w nich związków żelaza i manganu. W każdym z regionów występowały również wody zawierające duże ilości żelaza. Zdecydowanie najzasobniejsze w żelazo były wody surowe w ujęciu Sztum (od 2,50 do 6,90 mgFeog. • dm–3), a najuboższe w Malborku (od 0,05 do 0,20 mgFeog. • dm–3). Zaś największe stężenia manganu (0,72 do 1,72 mg • dm–3) stwierdzano w wodach surowych Centralnego Wodociągu Żuławskiego. Z kolei w Sztumie wynosiły one od 0,19 do 0,40 mgMn • dm–3, a w Kwidzynie od 0,14 do 0,30 mgMn • dm–3. Najmniejsze stężenia manganu występowały w wodach surowych, ujmowanych z pięter wodonośnych Trzeciorzędu i Kredy. Z tego względu wody te nie wymagały uzdatniania. Kontakt wody z siecią na ogół zmieniał parametry wody uzdatnionej. Nie jest to zjawisko korzystne, bowiem odbiorca może otrzymać produkt niespełniający wymaganych norm. Dlatego tak ważne jest monitorowanie właściwości optycznych wody oraz zawartości w niej żelaza i manganu począwszy od ujęcia, poprzez stację uzdatniania do odbiorcy.