Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wpływ modyfikacji fizycznej na udarność kleju konstrukcyjnego

Komorek A., Kowalik R., Zmyślony D., Bieńczak R.

Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe

|

2016

|

R. 17, nr 6

921--923

PL

W artykule zaprezentowano wyniki badań wpływu fizycznej modyfikacji kleju Epidian 57/Z1 na jego właściwości mechaniczne. Klej modyfikowano poprzez dodanie mikro i nanocząstek takich jak nanorurki węglowe, fulereny, montmorylonit, węglik krzemu, wolfram i mikrobalony. Badaniami walidującymi były badania wytrzymałościowe na obciążenia udarowe. W większości przypadków stwierdzono pogorszenie właściwości kleju po dodaniu cząstek bez względu na ich rozmiar i udział procentowy.

EN

Paper discussed the impact of physical modification of the adhesive (Epidian 57/Z1) on impact strength of the adhesive. Adhesive was modified by additions of micro and nanoparticles, such as fullerenes, carbon nanotubes, montmorillonite, silicon carbide, tungsten and microballoons. Particular attention was paid to the influence of composition of the adhesive and nanoparticles (nanotubes and fullerenes). As a result, the experiment found that most additives deteriorate the strength properties of obtained adhesive regardless of their size and percentage.

2

Nanokompozyty polistyrenowe zawierające modyfikowany haloizyt

Legocka I., Al-Zahari Talal J.M., Wierzbicka E., Osawaru O.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

|

2010

|

Nr 12

205-210

PL

Przedstawiono wyniki wstępnych badań dotyczących modyfikacji haloizytu - minerału warstwowego posiadającego w swojej strukturze liczne naturalne nanorurki, a następnie zastosowania produktów modyfikacji do napełnienia wybranego, modelowego polimeru. Modyfikację prowadzono w dwóch etapach, pierwszy to obróbka ultradźwiękami, drugi to modyfikacja za pomocą związków organicznych. W toku badań zastosowano haloizyt, kalafonię (kwas abietynowy) oraz żywicę oligocyklopentadienową (Escoreze 5380) i wielkocząsteczkową żywicę jonomerową (Sur-lyn 1857). Efektywność modyfikacji oceniano stosując takie metody analityczne jak: spektroskopię w podczerwieni (FTIR), analizę termiczną (TG) oraz analizę PCS dla określenia potencjału , zeta i wielkości cząstek. Wstępną ocenę dyspergowalnośei produktów modyfikacji w matrycy polimerowej przeprowadzono na podstawie badań mikroskopowych (SEM).

EN

The results of preliminary studies in the modification of halloysite - a layered mineral containing in its structure numerous natural nanotubes and thereafter application of the modified produ as filler for polystyrene has been presented. The modification was performed using two methods, with the application of ultrasound and by chemical methods on selected monomers. The efficien of the chosen modification methods was determined by FTIR, TG, and PCS for the Zeta PotentiŤ particle size and SEM with EDS analysis. Preliminary evaluation of the dispersion of the modific tion methods in the polymeric matrix was performed using SEM.

3

Modyfikacja fizyczna poliaminosacharydów poliestrami laktonów

Sobecki P.P, Pabin-Szafko B.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

|

2010

|

Nr 12

305-310

PL

Modyfikowano właściwości poliaminosacharydu, dibutyrylochityny (DBC), za pomocą kopoliestrów alifatycznych (PCLG). Ważnym etapem pracy była synteza kopoliestrów o stałym składzie monomerów i różnych masach cząsteczkowych, oparta o kontrolowaną polimeryzację z o-twarciem pierścienia laktonów (laktydu, e-kaprolaktonu, glikolidu). Sporządzono jednorodne mieszaniny (o równym udziale masowym) kopoliestrów PCLG z DBC w dichlorometanie i otrzymano z nich folie, które poddano badaniom na chłonność w wodzie i degradacji hydrolitycznej w środowiskach o różnym pH (zasadowym, kwaśnym i płynu fizjologicznego). Stwierdzono, że masa molowa PCLG wyraźnie wpływa na szybkość hydrolizy kompozycji; im mniejsza Mn PCLG, tym hydroliza zachodzi szybciej. Poprzez zastosowanie PCLG o wybranej masie molowej można wpływać na szybkość degradacji układów DBC/PCLG.

EN

A polyaminosaccharide, namely dibutyrylchitin (DBC), was modified by physical blending with aliphatic copolyesters (PCLG). The PCLG copolyesters were synthesized by ring-opening polymerization in the melt using L-lactide, glycolide and e-caprolactone as monomers. The polymerizations were performed in order to obtain polyesters with constant composition and varying molecular weights. The homogeneous DBC/PCLG blends were obtained via solvent-casting technique utilizing dichloromethane as a co-solvent. This paper presents the results of water absorption (hydrophilicity) of the blends and their degradation in different pH conditions (alkaline, acidic and physiological fluid). It was demonstrated that the molar mass of PCLG strongly affected the rate of hydrolysis of the blends, i.e. the lower molar mass, the faster hydrolysis rate. By the use of selected molar mass of PCLG, it is possible to tailor the rate of degradation of the DBC/PCLG systems.

4

Badania polimerowych biegaczy obrączkowych. Cz. 2: Modyfikacja fizyczna i obróbka cieplna

Bieliński D., Wójcicki R., Ambrozik H.

Problemy Eksploatacji

|

2004

|

nr 1

29-40

PL

W pracy zbadano wpływ modyfikacji fizycznej "w masie" poliamidu 6 (PA 6) oraz powierzchniowej obróbki cieplnej poliamidu 6.6 (PA 6.6), polimerów stosowanych powszechnie do produkcji biegaczy obrączkowych przędzarek, na charakterystykę i profil mechaniczny ich warstwy wierzchniej oraz opory tarcia. Do modyfikacji fizycznej PA 6 użyto PA 6.6, który był dodawany w ilościach 10-50% wagowych. Dla porównania zbadano również próbki wykonane z "czystych" składników wchodzących w skład mieszaniny, tj. PA 6.6 i PA 6. Obróbka cieplna była realizowana na drodze zanurzania biegaczy wykonanych z PA 6.6 w kąpielach: olejowej (stosowano dla porównania zarówno olej wazelinowy, jak i hydrauliczny o temp. 145°C), lub wodnej (temp. 100°C), na okres 15-45 min. Zarówno modyfikacja fizyczna, jak i obróbka cieplna zmieniają budowę i strukturę warstwy wierzchniej materiału polimerowego, wpływając na jego właściwości fizyczne. Wyniki badań mikromechanicznych mieszanin poliamidowych oraz P A 6.6, poddanego obróbce cieplnej, porównano z charakterystyką mechaniczno-tribologiczną materiału biegaczy wyprodukowanych za granicą. Badania oporów ruchu biegaczy przeprowadzono w skojarzeniu ciernym ze stalą, w warunkach tarcia technicznie suchego. Na podstawie zaobserwowanej korelacji pomiędzy charakterystyką mikromechaniczną warstwy wierzchniej polimerów a wynikami badań tribologicznych zaproponowano optymalne, ze względu na warunki eksploatacji biegaczy obrączkowych, skład mieszanin i parametry obróbki cieplnej poliamidów.

EN

The paper deals with physical, "bulk" modification of polyamide 6 (PA 6), and thermal treatment of the surface of polyamide 6.6 (PA 6.6), polymers commonly used for band travelers working in spinning frames, on characteristics and mechanical profile of their surface layer and friction. PA 6.6, applied in the amount of 10-50 wt %, was used for the physical modification of PA 6. The virgin components, i.e. PA 6.6 and PA 6 were additionally tested for comparison. Thermal treatment was realized by dipping of polymer travelers made of PA 6.6 in: oil bath (both white and hydraulic oils were tested / temp. 145°C), or water bath (temp. 100°C), for a period of 15-45 min. Both, physical modification and thermal treatment change constitution and structure of the surface layer of polymer material, influencing its physical properties. Results of micromechanical studies for polyamide blends and PA 6.6, subjected to thermal treatment, were compared to mechano-tribological characteristics of the material of travelers made abroad. Tribological experiments were carried out against steel, under technical dry sliding conditions. Based on the correlation, observed between micromechanical characteristics of the surface layer of polymers and results of tribological tests, the optimal, according to conditions of band travelers exploitation, blend composition and parameters of thermal treatment for the polyamides, have been proposed.

5

Polimerowe i kompozytowe cementy kostne oraz materiały pokrewne. Cz. I. Klasyczne cementy metakrylanowe i ich modyfikacja

Łukaszczyk J.

Polimery

|

2004

|

T. 49, nr 2

79-88

PL

Artykuł przeglądowy (76 poz. lit.) poświęcony klasycznym metakrylanowym cementom kostnym oraz rozwiązaniom mającym na celu uzyskanie maksymalnej trwałości materiału utwardzonego, minimalizację konieczności wykonania operacji rewizyjnej po wymianie stawu, jak również uzyskanie przydatności tego typu materiałów w innych przypadkach ortopedycznych. Omówiono skład i wymagania stawiane cementom kostnym, porównano właściwości mechaniczne tkanek twardych i materiałów stosowanych w ortopedii, a także scharakteryzowano problemy związane ze stosowaniem cementów metakrylanowych. Przedstawiono różne rozwiązania mające na celu poprawienie właściwości użytkowych materiałów typu cementów kostnych oraz dostosowanie ich do celów innych niż artroplastyka. Rozwiązania sprowadzają się do modyfikacji procedury aplikacyjnej, modyfikacji fizycznej - np. wprowadzenie wypełniaczy włóknistych bądź zmiana składu granulometrycznego lub udziałów składnika ciekłego i proszkowego - oraz różnych modyfikacji chemicznych polegających na zmianie składu chemicznego cementu. Modyfikację chemiczną realizowano w wyniku wprowadzenia zamiast klasycznego układu inicjującego nadtlenek benzoilu-dimetylotoluidyna innych układów inicjujących, zastąpienia w składniku proszkowym PMMA innymi polimerami oraz zastąpienia całości lub części metakrylanu metylu w składniku ciekłym cementu innymi monomerami, mianowicie wyższymi metakrylanami, metakrylanami z grupami funkcyjnymi, w tym hydroksyalkilowymi, oraz dimetakrylanami alifatycznymi i aromatycznymi, np. znanym z kompozytowych wypełnień dentystycznych 2,2'--bis[4-(2-hydroksy-3-metakryloiloksypropoksy)fenylolpropanem (bis-GMA).

EN

A review (76 references) of the classical methacrylic osseous cements and the solutions aimed to maximize the durability of cured materials, to minimize the necessity of hip arthroplasty revision as well as to find of such materials usefulness in the other orthopedic cases, was done. The compositions and requirements concerning the bone cements have been discussed (Table 1). Mechanical properties of rigid tissues and the materials used in orthopedics (Table 2) have been compared. The problems related to methacrylic cements' use were presented. Various ideas focused on the improvement of application properties of the bone cements' type materials as well as on their readjustments to the other than arthroplasty aims were presented. The solutions based on the modification of application procedure, physical modification - e.g. introduction of fibrous fillers, changes of granu-lometric composition or liquid or powder component parts - or chemical modifications based on the cement chemical composition change. Chemical modification was realized by replacing of the classical initiation system: benzoyl peroxide - dimethyltoluidine with another initiation systems, replacing of PMMA, in powder component, with another polymers as well as total or partial replacing of methyl methacrylate in a liquid part of cement with another monomers (Table 3). These monomers are chosen from higher methacrylates, methacrylates with functional groups including hydroxyalkyl ones, and aliphatic or aromatic dimethacrylates e.g. 2,2'-bis[4-(2-hydroxy-3-methacryloiloxypropoxy) phenyl] propane (bis-GMA), known from composite dental fillings.