Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Pawlak M.K.

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!
Sesja wygasła!
Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: pestycydy fosforoorganiczne

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Influence of the selected surfactants on voltammetric determination of Fenitrothion and Malathion

Pawlak M.K.

Ecological Chemistry and Engineering. S

2008

Vol. 15, nr 2

263-272

Under optimal conditions of a previously developed cathodic stripping voltammetry method for Fenitrothion and Malathion (organophosphorus insecticides) determination using differential pulse technique influence of representative surfactants on Fenitrothion and Malathion determination was examined. Representative surfactants were: nonionic Triton X-100, anionic - sodium dodecyl sulfate (NaDS) and cationic - hexadecyl-trimethylammonium bromide (HDTMABr). Their influence was tested for surfactant concentration range 0.001 to 100 mg kg-l; concentration of Fenitrothion was 0.5 žmol dm 3 and that of Malathion was 1.0 žmol dm -3. Britton-Robinson buffer 0.04 žmol dm -3 with pH about 7 was used as supporting electrolyte. In all three cases of investigated surfactants lowering of Fenitrothion and Malathion peak current was found: at concentrations above 0.1 mg kg -1 for Triton and above I mg kg -1 for the other two surfactants. Lowering of the peak current was sometimes accompanied by peak potential shift towards cathodic direction and change of shape of the peak.

W optymalnych warunkach opracowanej wcześniej metody oznaczania Fenitrotionu i Malationu (insektycydów fosforoorganicznych) katodową woltamperometrią stńpingową w technice różnicowej pulsowej zbadano wpływ na oznaczanie Fenitrotionu i Malationu reprezentatywnych związków powierzchniowo czynnych, jak: niejonowy Triton X-100, anionowy dodecylosiarczan sodu (NaDS) i kationowy bromek heksadecylotrimetyloamoniowy (HDTMABr). Badania przeprowadzono w określonym zakresie stężeń związków powierzchniowo czynnych, tj. od 0,001 do 100 mg kg 1, dla stężenia Fenitrotionu: 0,5 žmol dm ; i Malationu: 1,0 žmol dm-3. Jako elektrolit podstawowy stosowano bufor Brittona-Robinsona o stężeniu 0,04 žmol dm -3 i pH ok. 7. W przypadku wszystkich trzech badanych związków powierzchniowo czynnych obserwowano obniżenie prądu piku Fenitrotionu i Malationu przy stężeniu powyżej 0,1 mg kg-' dla Tritonu i 1 mg kg -1 dla pozostałych związków. Obniżenie prądu piku pociągało niekiedy za sobą przesuwanie potencjału piku w kierunku katodowym i zmianę kształtu piku.

Voltammetric determination of dimethoate in water

Pawlak M.K.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

2006

Vol. 13, nr 10

1115-1120

Determinations of dimethoate in water by cathodic stripping differential pulse voltammetry on the hanging mercury drop electrode (HMDE) are discussed. As supporting electrolyte 0.04 mol dm-3 Britton-Robinson buffer was used. The effect of pH on the dimethoate peak current and peak potential was tested. Diniethoate creates two cathodic peaks at -0.53 and -0.67 V. A series of accumulation times and accumulation potentials at optimal pH equal to 12.5 were studied. The peak of dimethoate appearing at -0.53 V was chosen as the most promising from the analytical point of view. The calibration graph for accumulation time of 30 s and accumulation potential -0.25 V was linear in the range from 3 10 [to-7] to 40 10 [to -7] mol dm [to -3]. A possible interference with dimethoatc determination from the following ions: Cu(II), Zn(II), Pb(II), Cd((II), Co(II) and Ni(II) was examined. Discussed voltammetry method was used for determination of dimethoate in spiked water. The spiked water was passed through SPE-C18 Polar Plus column. For 6 samples spiked with 0.252 ppm of dimethoate, the relative standard deviation was 0.0412. The detection limit, estimated from 3 times the standard deviation, was 22.2 ppb.

Do oznaczania dimetoatu w wodzie wykorzystano metodę katodowej woltamperometrii strippingowej w technice różnicowej pulsowej na wiszącej rtęciowej elektrodzie kroplowej. Jako elektrolit podstawowy zastosowano 0,04 mol - dm [do -3] roztwór buforowy Brittona-Robinsona. Zbadano wpływ pH na prąd i potencjał piku dimetoatu. Przy optymalnym pH ok. 12,5 wykonano krzywe zależności prądu piku dimetoatu od potencjału i czasu zatężania. Dimetoat daje dwa piki katodowe o potencjałach względem elektrody chlorosrebrowej równych -0,53 i -0,67V odpowiednio. Pik o potencjale -0,53V (P,) okazał się korzystniejszy z analitycznego punktu widzenia. W optymalnych warunkach (Ez=-0,25V, tz = 30 s) stwierdzono liniową zależność prądu piku P, od stężenia dimetoatu w zakresie stężeń: 3 do 40 o 10 [do -7] mol - dm [do -3]. Zbadano wpływ na oznaczanie dimetoatu następujących jonów metali: Cu(II), Zn(II), Pb(II), Cd(II), Co(II) i Ni(II). Przeprowadzono statystyczną ocenę wyników oznaczania dimetoatu w wodzie, wykorzystując ekstrakcję na kolumnach SPE-C18 Polar Plus. Względne odchylenie standardowe dla 6 próbek o stężeniu 0,252 ppm wynosiło 0,0412, granica wykrywalności: 22,2 ppb, a średni odzysk: 91,3 %.