Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Cele i metody rewitalizacji średniowiecznych fortyfikacji Gdańska na przykładzie Baszty Latarnianej

Łapińska Agata

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2023

|

Z. 12

141--151

PL

Celem badań skoncentrowanych wokół Baszty Latarnianej w Gdańsku jest przede wszystkim zwrócenie uwagi na zapomniane zabytki oraz ich problematykę. Z analiz przeprowadzonych na podstawie materiałów z Narodowego Instytutu Dziedzictwa oraz literatury przedmiotu wynika, że obiekt pomimo szeregu zaniedbań, ma wysoką wartość. Całość badań doprowadziła do rozważań na temat wprowadzenia życia do zabytkowej architektury, w taki sposób, aby jej nowa funkcja była korzystna w skali miasta, współgrała z otoczeniem i tkanką historyczną obiektu. Pojawia się pytanie: adaptacja czy rekonstrukcja? W poszukiwaniu rozwiązania dla Baszty Latarnianej, najważniejszy staje się kontekst i analiza całego obszaru, tak aby obiekt przywrócić do użytku.

EN

The aim of the research on the Lighthouse Tower in Gdańsk is, to draw attention to the forgotten monuments and their problems. The analyzes carried out on the basis of materials from the NID and the literature show that the facility, despite a number of negligence, has a high value. Additionally, the original street grid and the foreground are visible. The whole research led to considerations on introducing life to historic architecture in such a way that the function would be beneficial in the scale of the city, harmonized with the surroundings and the historical tissue of the building. Therefore, adaptation or reconstruction? In the search for a solution for the Lantern Tower, the most important thing is the context and analysis of the entire area, so that the object comes back to life.

2

Ruins of sacred buildings: ideological message and problems of its preservation

Krasny Piotr

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2020

|

Nr 10

45--59

EN

The ruin is a building, whose shape is deformed and decoration have suffered significant loses. So the viewer’s attention is attracted by the ideological message of ruins, which is always different from the set of meanings of the complete edifice, and often contradicts it. This is clearly seen in the case of sacred buildings. In the 16th and 17th centuries Roman Catholic writers claimed, that the ruins of pagan temples in Rome are monuments of the ancient Roman Empire’s power, but their current state clearly shows the defeat of paganism and triumph of Christianity. The prelates thought that it was necessary to take care of the ruins, but they should not be rebuilt. Protestant writers in the British Isles took a similar attitude to the local ruins of monastic temples, seeing in them a clear manifestation of the fall of the “papist religion” and the triumph of Protestantism. During the French Revolution, remains of the ruined churches were consciously preserved as monuments of the decline of Christianity and the triumph of the new cult of reason. So rejection of the religion granted protection to ruins of sacred buildings. However the religious indifference growing in many communities causes problems with determining the place of such ruins in public space. Reducing them to the role of bizarre "street furniture" (eg the church of Saint-Livier in Metz), causes their ideological neglection, often contributes to their material destruction. Preventing such situation seems to be an important challenge for conservators dealing with the problem of "permanent ruin".

PL

Ruiny są budowlami, które uległy zasadniczej deformacji i utraciły znaczną część detalu architektonicznego. Wskutek tego przekaz ideowy ruin rożni się od znaczeń komunikowanych przez kompletne budowle, a często bywa wręcz przeciwstawny. Znakomitym przykładem takiego stanu rzeczy są zrujnowane budowle sakralne. W XVI i XVII w. pisarze katoliccy głosili zgodnie, że ruiny pogańskich świątyń w Rzymie są wprawdzie pamiątkami potęgi starożytnego Cesarstwa Rzymskiego, ale ich aktualny stan ukazuje przede wszystkim wyraziście upadek religii pogańskiej i triumf chrześcijaństwa. Wpływowi duchowni pouczali więc, że należy troszczyć się o zachowanie tych ruin, ale nie należy ich odbudowywać. Protestanccy pisarze na Wyspach Brytyjskich postrzegali w podobny sposób ruiny tamtejszych świątyń klasztornych, uznając je za dobitną manifestację klęski „religii papistowskiej” i zwycięstwa reformacji. Podczas Rewolucji Francuskiej relikty zrujnowanych kościołów były zaś zachowywane jako pomniki upadku chrześcijaństwa, które ustąpiło miejscami kultowi rozumu, a zatem odrzucenie religii zapewniło paradoksalnie ochronę ruinom budowli sakralnych. Obojętność religijna, narastająca obecnie w wielu społecznościach, powoduje zaś poważne problemy z określeniem miejsca takich ruin w przestrzeni publicznej. Sprowadzanie ich do roli dziwacznej „małej architektury” (np. kościół Saint-Livier w Metzu), powoduje banalizację ich ideologicznego przesłania, co przyczynia się często do ich postępującej materialnej degradacji. Zapobieganie takim sytuacjom wydaje się więc dużym wyzwaniem dla konserwatorów zajmujących się problemem zachowania „trwałych ruin”.

3

Korozja biologiczna i roślinność a trwała ruina

Trochonowicz Maciej, Klimek Beata, Lisiecki Daniel

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2018

|

Nr 6

201--212

PL

W artykule przedstawiono mechanizmy biodegradacji struktur w obiektach historycznych przeznaczonych do ekspozycji w postaci trwalej ruiny oraz zasady postępowania przy usuwaniu niepożądanej roślinności w tychże obiektach. Szczególną uwagę poświecono zagadnieniom związanym z różnorodnością uszkodzeń spowodowanych przez organizmy żywe. Zaprezentowano zasady postępowania przy usuwaniu zarówno glonów porostów i grzybów, jak również procedury działania przy zwalczaniu niepożądanej roślinności wyższej.

EN

The article presents the mechanisms of biodegradation of structures in permanent ruins. There are also principles of proceeding in removing undesirable vegetation in these objects. Particular attention was paid to issues related to the diversity of damage caused by biological organisms. Rules for the removal of lichens, algae and fungi algae as well as the procedures for removing unwanted higher plants are presented.

4

Kompleks młyna solnego i magazynów byłej kopalni soli w Wapnie. Uwarunkowania i przesłanki do ochrony XX-wiecznych budowli poprzemysłowych jako trwałej ruiny

Urbaniak Miron

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2018

|

Nr 6

213--223

PL

W dawnej kopalni soli zniszczonej przez wodę w 1977 r. w małej wiosce Wapno w Wielkopolsce widać z daleka zespół młyna solnego wraz z magazynami solnymi. Zaprojektowane przez prof. Bronisława Bukowskiego (1893-1965), wzniesione w latach 1929-1930 przez C. Lubińskiego i K. Jaskulskiego z Warszawy budynki mają żelbetowy system ramowy i słupową konstrukcję nośną. Układ charakteryzuje ogromna skala, nieproporcjonalna do rzeczywistych potrzeb wioski, co utrudnia wszelkie działania rewitalizacjne i adaptacjne do nowych funkcji. Jednak wartość budynków dla historii i panoramy miasta Wapno, będącym niegdyś stolicą największej w Polsce kopalni soli, dla krajobrazu kulturowego Wielkopolski, a wreszcie dla historii polskiego wydobycia soli i polskiej szkoły betonu i konstrukcji z betonu zbrojonego jest trudna do oszacowania. Dlatego bez względu na pogarszającą się kondycję kompleks powinien być chroniony i zachowany w krajobrazie kulturowym Wielkopolski jako cenny zabytek techniki. Tym samym jedynym sposobem na jego ochronę jest zachowanie go w postaci trwałej ruiny.

EN

In the former salt mine, destroyed by water in 1977, a salt mill complex together with salt warehouses can be seen from a distance in the small village of Wapno in Wielkopolska. Designed under the guidance of prof. Bronisław Bukowski (1893–1965), and erected in 1929–1930 by C. Lubiński and K. Jaskulski from Warsaw, the buildings have a reinforced concrete frame system and a supporting column support structure. The complete setup is characterized by a huge scale, disproportionate to the current needs of a small village, which hinders any possibility of revitalization and adaptation to new functions. However, the value of the buildings for the history and the Wapno panorama, which was once home to the largest salt mine in Poland, for the cultural landscape of Wielkopolska, and finally for the history of Polish salt mining and the Polish school of concrete and reinforced concrete construction, is difficult to be estimated. That is why regardless of the deteriorating condition, the complex should definitely be protected and preserved in the cultural landscape of Wielkopolska as a highly valuable technical monument. At the same time at this point the only way to protect it is to preserve it as a permanent ruin.

5

Biological corrosion and vegetation in the aspect of permanent ruin

Trochonowicz Maciej, Klimek Beata, Lisiecki Daniel

Budownictwo i Architektura

|

2018

|

Vol. 17, nr 4

17--26

EN

The article presents the mechanisms of biodegradation of structures of historical objects intended for exposure in the form of a permanent ruin, and principles of proceeding in removing undesirable vegetation in these objects. Particular attention was paid to issues related to the diversity of damage caused by living organisms. Rules for the removal of algae, lichens, and fungi as well as the operating procedures for removing unwanted higher plants are presented.

6

Krzyżtopór castle in Ujazd – as a part of the world heritage

Kurek J.

Przestrzeń i Forma

|

2017

|

nr 30

87--106

EN

Krzyżtopór castle in Ujazd - palazzo in fortezza, ancient wonderful aristocratic property - is unique in the world. This exceptional beuty building still awaiting for serious treating by the Ministry the Culture and the National Heritage by her current owner and user - commune Iwaniska (district Opatów). This Castle is a national treasure - a priceless cultural good! A few years ago, the castle was carried out renovation and adaptation, designed to make it brand product of Świętokrzyskie province. The evaluation of these works is not clear and easy - concerned introduced new volume, forms and structures. Worried that in contemporary protection of monuments of architectural heritage is still guided by stereotypes from hundred years ago. Protecting historical substance of the castle we still can not decide how much to allow changes in its current state – which well-known and well-documented elements reconstruct? The question is - how to restore castle to its former glory and usability without introducing contemporary creations of contemporary restore the castle to its former glory and usability.

PL

Zamek Krzyżtopór w Ujeździe – palazzo in fortezza, dawna wspaniała siedziba magnacka – to unikat w skali światowej. Ta wyjątkowej urody budowla od półwiecza czeka na odbudowę, godną tego zabytku. Zamek jest skarbem narodowym – bezcennym dobrem kultury! Kilka lat temu na zamku przeprowadzono prace remontowo-adaptacyjne, mające uczynić go markowym produktem województwa świętokrzyskiego. Ocena tych prac nie jest jednak jednoznaczna – niepokoją wprowadzone nowe kubatury, formy i konstrukcje. Niepokoi, że we współczesnej ochronie zabytków dziedzictwa architektonicznego wciąż kierujemy się stereotypami sprzed stu lat... Chroniąc zabytkową substancję wciąż nie można zdecydować w jakim stopniu dopuścić rekonstrukcję elementów zamku znanych i dobrze udokumentowanych. Jak unikając współczesnych kreacji przywrócić zamkowi dawną świetność i użyteczność.

7

Structures of masonry walls in buildings of permanent ruin – causes of damage and methods of repairs

Szostak B.

Budownictwo i Architektura

|

2017

|

Vol. 16, nr 4

195--207

EN

Currently there is a lot of castles classified as objects of the permanent ruin. In according to conservation doctrine, it is needed to protect this objects and prevent further degradation. Usually one of the most destructed element in this type of object is masonry wall. In this article has been described selected types of the masonry walls of the permanent ruin, causes of their damages and repairs methods.

8

Dilemmas of authenticity – between permanent ruin and rebuilding

Czechowicz J.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 6-A

41--57

EN

The architectural object is a witness of its age. Its form is the result of once existing requirements and fulfilling defined needs. Over time, however, conditioning is changing, repeated destructions and transformations causing that a historic building stops responding to original assumptions. In consequence a need of assigning a new role to monuments appears: a purely museum-like relic or a fully functioning architectural space adapted to modern expectations. It seems that in spite of functioning regulations, undertakings effected in the last decades depict a different level of taking a stance on the authenticity residing in a historic structure. Perhaps there is a need to take another look at the model of conservator’s action adequate for redefining the position in view of the protection of historic values, with the possibility of considering additional decisions, towards specific objects and circumstances.

PL

Obiekt architektoniczny jest świadectwem swojej epoki. Jego forma stanowi wynik istniejących niegdyś wymogów oraz spełnienia określonych potrzeb. Z upływem czasu zmieniają się jednak uwarunkowania, następują wielokrotne destrukcje i przekształcenia sprawiające, że obiekt zabytkowy przestaje odpowiadać pierwotnym założeniom. W konsekwencji pojawia się potrzeba przypisania zabytkom nowej roli: reliktu o czysto muzealnym charakterze albo w pełni funkcjonującej przestrzeni architektonicznej dostosowanej do współczesnych oczekiwań. Wydaje się, że pomimo funkcjonujących regulacji prawnych, dokonywane w ostatnich dziesięcioleciach przedsięwzięcia obrazują zróżnicowany poziom ustosunkowania do autentyzmu tkwiącego w zabytkowej strukturze. Być może istnieje potrzeba ponownego spojrzenia na model działań konserwatorskich dla przewartościowania stanowiska wobec ochrony wartości zabytkowych, z możliwością uwzględnienia dodatkowych decyzji, adekwatnych do konkretnego obiektu i sytuacji.

9

Ekspozycja zabytkowych obiektów architektury antycznej na podstawie własnych przykładów

Terlikowski W., Wasilewski K.

Czasopismo Inżynierii Lądowej, Środowiska i Architektury / Journal of Civil Engineering, Environment and Architecture

|

2015

|

z. 62, nr 2

533--544

PL

Celem artykułu jest analiza sposobów ekspozycji antycznych zabytkowych obiektów architektonicznych oraz odpowiadających im zabiegów konserwatorskich i restauratorskich. Na podstawie międzynarodowych traktatów, badań własnych oraz własnego doświadczenia w pracach konserwatorskich na wykopaliskach archeologicznych, autorzy dokonują opisu różnych sposobów prezentowania elementów dziedzictwa kulturowego jakim są antyczne zabytki. Wprowadzony zostaje podział antycznych obiektów ze względu na stan zachowania konstrukcji do czasów dzisiejszych, uwzględniający zarówno obiekty, które przetrwały w bardzo dobrej kondycji technicznej jak i obiekty, które nie przetrwały do dziś w formie innej niż opisy lub wizerunki oraz inne stany pośrednie. Przedstawione sposoby ekspozycji obiektów architektonicznych obejmują parki archeologiczne oraz inne formy prezentacji, między innymi rekonstrukcje rzeczywiste i rekonstrukcje wirtualne. Analiza działań konserwatorskich przedstawia działania charakterystyczne dla różnych stopni zachowania obiektów oraz różnych sposobów ich planowanej prezentacji. Została zobrazowana przykładami z doświadczenia autorów z wykopalisk prowadzonych na terenie Europy i Azji. W artykule zwrócono szczególną uwagę na potrzebę interdyscyplinarnych badań obejmujących nie tylko konserwowany obiekt, ale i jego otoczenie oraz podobne obiekty o zbliżonej technologii i technice wykonania. Takie badania są niezbędne w celu zachowania odpowiedniego poziomu autentyczności i wiarygodności historycznej podczas prac konserwatorskich i restauratorskich. Wskazano także wpływ jaki ma poprawnie przeprowadzona konserwacja i odpowiednio przygotowana ekspozycja zabytkowych obiektów architektonicznych na rozwój gospodarki lokalnej oraz na realizację zasad zrównoważonego rozwoju.

EN

The aim of this article is analysis of ancient antique architectural objects exposure and the corresponding maintenance and restoration treatments. Based on international treaties, personal research and own experiences in restoration work on the archaeological sites authors describe the different ways of presenting elements of the cultural heritage such as ancient architectural monuments are. The distribution of antique objects due to the present day structure condition is provided including objects that survived in very good technical condition and objects that have not survived to this day in a form other than descriptions or images as well as other intermediate states. The exposure methods of the architectural heritage include archaeological parks and other forms of presentation, such as real and virtual reconstructions. The analysis of restoration work presents the actions specific to different objects preservation stages and different ways their future presentation. It was illustrated by examples from authors experience from archaeological sites located in Europe and Asia. The article draws attention to the need for interdisciplinary research involving not only object, which is under conservation, but also its surroundings, and similar objects with similar technology and technology applied. Such studies are necessary in order to maintain an adequate level of historical authenticity and credibility during maintenance and restoration works. The article shows the effect of the properly conducted maintenance and properly prepared exhibition of historical architectural objects on the development of the local economy and the implementation of the principles of sustainable development.

10

Utrwalanie koron murów obiektów historycznych przeznaczonych do ekspozycji w formie trwałej ruiny

Jasieńko J., Mierzejewska O., Hamrol K., Misztal W.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2011

|

Nr 30

117-132

PL

W pracy przedstawiono przyczyny powstawania destrukcji oraz analizę metod utrwalania koron murów obiektów historycznych przeznaczonych do ekspozycji w formie trwałej ruiny. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniom związanym ze strukturalnym wzmocnieniem kamiennych elementów murowych oraz chemicznej hydrofobizacji substancji historycznej. Szeroko omówiono badania materiałowe zapraw z domieszką żywic epoksydowych przeprowadzone Instytucie Budownictwa Politechniki Wrocławskiej pod kątem ich zastosowania w konserwacji obiektów historycznych muzeum Gross-Rosen. Zaprezentowano również rozwiązania polegające na utrwaleniu koron ruin z zastosowaniem elementów nowo projektowanych, pozostających w zgodzie z doktryną konserwatorską.

EN

The paper describes the causes of damage to and presents methods of fixing the crests of walls in historic building structures designated to be exhibited in the form of permanent ruins. Special attention is devoted to the problems involved in the structural upgrading of stone walls and in the chemical hydrophobization of the historic substance. Material tests on mortars with an addition of epoxy resins, to be used in the conservation of historic building structures (e.g. the Gross-Rosen Museum), carried out in the Institute of Building Engineering at Wrocław University of Technology, are extensively discussed. Also wall crest fixing solutions involving the use of newly designed components (consistent with the conservation doctrine) are presented.